MÜKEMMEL GELİN

26🥀 Hıçkırık

Medya - Yokluğunun Kefeni

<><><>

"Ama Reyyan'a değil, onun ailesine güvenmiyorum." Bana güveniyor muydu? Kendimi toparlamak için derin bir nefes aldım.

"Dediğim gibi benim bir bilgim yok. Bir yanlışlık olmuş olmalı beyefendi." Bu cümleyi kurduğumda Yaren ile olan göz temasımı bozmamıştım.

"En kısa zamanda paranızı vereceğim."

"Peki Reyyan hanım." Adam kapıdan çıktığı gibi hışımla Yaren'in kolunu kavradım.

"Abla delirdin mi ne yapıyorsun!"

"Delirdim Yaren!" Kolundan çekerek karşıdaki mutfağa soktum ve kapıyı üzerimize kilitledim.

"Sen ne yapmaya çalışıyorsun Yaren ya! Annemi benden aldığın yetmedi mi!" Kolunu elimden kurtararak başını dikleştirdi.

"Sana dedim dimi! Karşında eski Yaren yok."

"Kes sesini!"

"Kesmezsem ne olur?" Tüm sinirimi ondan çıkarmak istercesinem sert bir tokat attım yüzüne. Hıncımı alamadığım için suratıma bakmasına fırsat vermeden bir tane daha tokat attım. Yanağını tutarak dolu aynı zamanda da sinirle bakan gözlerini bana çevirdi.

"İleri gidiyorsun Reyyan!"

"Evet! Geri adım atmaya niyetim yok Yaren!" Sinirle beni göğsümden itti. 1-2 adım sendeledim ama bunu umursamadım.

"Annemin haberi yok dimi!"

"Evet yok! O kadın umrumda bile değil! Benim derdim seninle anladın mı!"

"Bak Yaren! Seni son, tekrarlıyorum 'son' kez uyarıyorum. O ayarsız ayağını denk al! Anladın?" Kapıyı açtığım gibi yere birinin yığılmasıyla gözlerimi büyüttüm.

"Pervin yenge?" Kafamı kaldırdığımda herkesin kapının önünde olduğunu fark ettim.

"Kapı mı dinliyordunuz gerçekten? İyi! Seyir bitti, şimdi dağılın o zaman."

"Reyyan, ne bu kapı kilitlemeler falan. Yaren'e neden düşmanınmış gibi davranıyorsun? O senin kardeşin!"

"Madem kardeşim, o zaman küçüklüğünü bilecek! Ayrıca tanıştırayım, ben de senin evlatlıktan reddettiğin kızın! Gerçi tanıyabilir misin bilmiyorum. Malum seneler önce terk etmiştin ya hani.." Arkama dönüp Yaren'e baktım. Gözlerim ona çok şey anlatıyordu. Annemin yanından geçerek odama gittim.

Her şey üst üste gelmişti. Uyuyup bir süreliğine de olsa mutsuz olduğumu unutmak istiyorum ama bilin bakalım sorun ne? Yatak kırık. Yandaki kanepeye oturarak bağdaş kurdum. Ellerimi karnımda birleştirdim. Ona güzel bir gelecek kuramayacaktım hiçbir zaman. Daha kendime kuramıyordum zaten. Onun benim gibi bir hayat yaşamasını istemiyorum.

Kapının sesiyle ellerimi karnımdan çektim. Gelenin Miran olduğunu görünce oturduğum yerden kalkarak ona yaklaştım.

"Miran yemin ederim ben yapmadım."

"Sakin ol Reyyan, biliyorum senin yapmadığını." Bana inanan tek kişinin kandırdığım kişi olması ne garipti ama! Yanımdan geçerek gardolaptan gömlek ve ceket aldı.

"Nereye gidiyorsun?"

"Şirkete, toplantım var."

"Kiminle?"

"Ne yapacaksın Reyyan?"

"Merak ettim, toplantı kiminle? Söylesen incilerin mi dökülür?" Göz devirdi, banyonun kapısını açıp içeri girmeden önce son söylediği şey ise "Gamze Hanım'la." olmuştu.