MÜKEMMEL GELİN

25🥀 Para

Medya - Dinle Beni Bi'

<><><>

"Kız yatağı kırmayı nasıl başardınız?" Utançla alt dudağımı dişledim. Herkes bize bakıyordu. Zaten Miran kendi kendine bir şeyler mırıldanıyordu. Şuanda ben de sarhoş olmayı dilemiştim. Gözlerim annemin gözleriyle buluştuğundaysa sertçe yutkundum. Refleks olarak elimle Miran'ın karnından destek alarak ayağa kalkmıştım.

"Karnım!"

"Pardon, çok özür dilerim."

"Niye kalktın ya? Böyle iyiydik." Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Sultan, Miran'ın yanına gelerek elini uzattı.

"Oğlum ne diyorsun? Hadi kalk." Miran işaret parmağıyla tavanı gösterdi.

"Tavanı mı boyadınız?"

"Yo aynı." Diye atıldım lafa Sultan'ın ters bakışlarını aldırmadan.

"E yıldızlar var."

"N'aptın sen oğluma? Ne bu hali!"

"Kafasına taş düşse benden bileceksiniz Sultan Hanım. Ben ne yapmış olabilirim oğlunuza?" Sinirle gözlerimle odadakileri taradım ama Volkan yoktu. Dünya yansa umrunda değil bu çocuğun. Şu halime bak!

"Senden her şeyi beklerim ben abla."

"Bana sakın abla deme! Ben senin ablan değilim Yaren Şadoğlu!" Dedim işaret parmağımı ona doğru sallarken.

"Yav ne konuştunuz be! Süt içtim ben, kimse bana bir şey yapmadı."

"Süt mü? Sütün içine bir şey mi koydun Reyyan?"

"Evet Sultan Hanım, aynen öyle oldu. Yahu! Sütü kendisi hazırladı, ben bir şey yapmadım!" Derin bir nefes aldıktan sonra odanın kapısını açtım.

"Herkes çıkabilir mi lütfen?"

"Ayol, Miran'ı bu halde mi bırakalım?"

"Ben Miran'la ilgilenirim Pervin yenge. Merak etmeyin öldürmek huyum değildir." Herkes bana ters bakışlarını savurduktan sonra odadan çıktı. Ben de Miran'ın yanına giderek elimi ona uzattım.

"Hadi kalk." Miran elimi tutarak ayağa kalktı. Camın yanındaki ikili kanepeye oturdu. Ben de yanına oturarak kafamı arkama yasladım ve onca düşüncelerimin arasında uykuya dalmak için gözlerimi kapadım.

***

Kafamın hafif hafif sallandığını hissetmemle gözlerimi açtım. Elim tutulan boynuma gitti istemsizce. Nerde uyuduğumu idrak etmeye çalışıyordum. Kafam Miran'ın omzundaydı ve Miran başını ovuşturuyordu. Bulunduğumuz konumun doğru olmadığını fark ederek hızla kafamı kaldırdım.

"Ben.. ben özür dilerim. Uyurken omzuna yaslanmışım."

"Sorun yok." Miran kırık yatağı görünce şaşkın bir halde bana döndü.

"Yatağa noldu?"

"Dün geceyi hatırlamıyor musun?" Dedim kaşlarımı kaldırarak.

"Reyyan bana imalı imalı konuşma." Gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım. Ufak bir oyun oynamanın zararı olmazdı değil mi?

"Oo yap yap sonra hatırlama." Dolabımın yanına giderek giyeceğim kıyafetleri çıkardım.

"Sen ciddi misin?"

"Tüm erkekler aynı değil misiniz zaten?" Elimdeki kıyafetlerle birlikte banyoya girdim ve içimde tuttuğum kahkamı serbest bıraktım. O şaşkın suratı hala gözümün önünden gitmiyordu. Yaşadığım onca şeye rağmen hala gülebildiğime inanamıyordum.