Kırgın Çiçekler-Yeniden

Konuşma

Eylül,

Ali beni bir bakım evine getirmişti..İyi de ne alakaydı şimdi ? Ne yapacaktık biz burada ?

Ali:Gelsene Eylül..Ne yapıyorsun orada ?

Eylül:Ne işimiz var burada ? Neden geldik ?

Ali:Sana bir şey anlatacağım..Çok uzun bir mesele..

Eylül:Bunun Serkanla ne alakası var Ali ? Hiçbir şey anlamıyorum..Bu kadın kim ? Tanıyor musun ?

Ali:Tanıyorum..Annem..Gel,otur şöyle..Annem zaten hiçbir şeyin farkında değil..Sana anlatacaklarım var ama önce bir şey soracağım..

Eylül:Sor..

Ali:Serkan'ı seviyor musun ? Tüm içtenliğinle cevap ver..

Eylül:Ben..

Ali:Burada ikimizden başka kimse yok Eylül..Benden sır çıkmaz..Serkan'ı seviyor musun ?

Eylül:Acı çekiyorum..Bildiğim tek şey bu..Evet onu seviyorum ama çok acı çekiyorum..O Cemre'yi seçti..Kardeşim dediğim insanı..

Ali:Bazen insanlar çok büyük hatalar yapar Eylül..Mesela,annen..Sen anneni her şeye rağmen affetmiştin değil mi ? Ama annen öldü..Ve sen anneni öldüğü gün affettin..

Eylül:Ne yapmaya çalışıyorsun ? Daha fazla acı çektirmek mi ?

Ali:Hayır tabiki..Sadece bazı şeyleri görmeni istiyorum..Anlatacaklarımı iyi dinle..

Onu dinlemeye başladım..

Ali:Ben 4 yaşındaydım..Hayal meyal hatırlıyorum..Annem doğum yapmıştı..Erken doğummuş..Çünkü babam bizi hep döverdi..Annemi dövdüğü bir gün annem sancılanmış..Hastaneye götürmüşler onu..O adam yine bir yerde sızıp kalmış..Beni de teyzeme bırakmış komşular..Annem eve bebeklerle geldiğinde beni de almış yanına..Ama o adam bize hiç rahat vermemiş..Bebekleri öldürmeye kadar gitmiş artık..Komşular zor kurtarmış bizi..O adam hapise düşmüş..Annem yiyecek ekmek bulamıyor..Bir gün ikizleri vermiş bir aileye..Beni de kendisi nereye giderse oraya götürmüş..Öyle böyle geçmiş zaman..Tabi biz bu süreçte çok zor şeyler yaşamışız..Soğukta sokakta kalmışız..Yiyecek ekmek bile bulamamışız..Sonra bir gecekonduya taşındık..Ben okudum..Ama annem her gün daha kötü oluyordu..İkizleri düşünmekten hasta olmuştu..Büyümüştüm artık..Başarılı bir öğrenciydim ama herkes gibi bir hayatım yoktu..Tektim..Üniversiteye gittiğim yıl annemi bakım evine bıraktım..Şimdi beni hatırlamıyor..Sonra kardeşlerimi bulmak için bir yola çıktım..Aylar sürdü..Hatta birkaç yıl..Sonra buldum onları..Fotoğraflar..Yaşadığı hayatlar..Tek tek her şeyi buldum..Biri İstanbuldaydı..Diğeri şehir şehir geziyor..Çok zor şeyler yaşamış..Kız arkadaşını kaybetmiş..

Eylül:Ali..

Ali:Dinle beni..Şimdi yanımda..Ama mutlu değil..Hem de hiç..Kız arkadaşını bulmak için benim gibi polis olmuş..Ben onları,o kız arkadaşını arıyormuş meğer..Eylül..Kemal'i bulan bendim..Serkan'a haber gönderen de ekibim..Biz Kemal'i kardeşimle birlikte öldürdük..Çatışmaya girdik..Onu buraya getiren de bendim..Ona hiçbir şey anlatamadım çünkü ağır şeyler yaşıyordu..Sanada anlatmayacaktım ama artık dayanamadım..İkinizde gözümüzün önünde acı çekiyorsunuz..Ben sana haksızsın demiyorum..Ama artık geçmişe takılı kalmayı bırakın..Fazlasıyla geç kalmadınız mı ? Eğer başınıza bunlar gelmeseydi belki de evelenecektiniz..Çok mutlu olacaktınız..Ama hayat bazen hepimizi bir yere savuruyor..Öyle bir noktaya getiriyor ki,işin içinden çıkamıyoruz..Düşün Eylül..Geçmişinizde yaşadıklarınızı düşün..Sonra yıllardır nelere geç kaldığınızı düşün..Serkan birkaç gün sonra görev için doğuya gidecek..Ne zaman gelir bilmiyorum..Belki de bu düşünmen için bir sebep olabilir değil mi ? Ona bir şey olursa en çok sen üzülürsün..Düşün işte..Nelere geç kaldığınıza bak..Geçmişte yaşadıklarınızı düşün..Ve kendine gel..İnatlaşmayı bırakın artık..Hayat kısa..

Ali Eylül'e ağzına gelenleri söyleyip onu düşünceleriyle baş başa bırakıp gider..