Kırgın Çiçekler-Yeniden

Ağızdan Kaçan

Serkan,

Kapının önüne gelip zile bastım..Annem de Defne de çok şaşıracaklardı..Onları özlemiştim ama herkesten uzaklaştığım gibi onlara da mesafe koymuştum..Yıllardır yapayalnız bir adam olmayı seçmiştim..Acımla böyle baş edebiliyordum..Ama şimdi her şey bambaşka olmuştu..

Kapıyı Defne açtı..Beni görünce de hemen geri kapattı..Yüzünde de o aptal ifadesi vardı..Güldüm,yeniden zile bastım..Çok geçmeden açıldı kapı yeniden..Annem açmıştı bu kez..Onun da şaşkınlığını görebiliyordum..

Nazan:O-oğlum..

Serkan:Merhaba anne..

Nazan:Oğlum..Çok özledim seni..Hoşgeldin,hoşgeldin annem..Gel içeriye,gel evimize bitanem..

Annem sarılmış beni bırakmıyordu..Defne de sarıldı..

Serkan:Hava çok soğuk..İçeriye geçelim mi ? Hem size anlatmam gereken şeyler var..

Defne:Nereden çıktın sen ya ? Kaç gündür neredesin..Sana ulaşamadık aptal şey !

Serkan:Anlatacağım,hadi salona geçelim..

Salona geçip oturduk..Evdeki birçok eşya değişmişti..

Nazan:Sen gülüyorsun..Oğlum gülüyorsun artık..Gözlerinin içi parlıyor ? Geçti değil mi ? Geçti her şey yavrum..

Serkan:Geçti anne..Her şey geride kaldı..Buraya dönüyorum hatta..

Defne:Ne ! Ya süper !

Güldüm..

Nazan:O kadar mutlu ettin ki beni..Hiç geçmeyecek sandım..Hep öyle kalacaksın sandım..

Serkan:Çok kötü günlerdi anne..Biliyorsunuz işte

Defne:O kızı bu kadar sevdiğini bilmiyorduk,ama görmüş olduk..Keşke yaşasaydı da sen o hale gelmeseydin..

Güldüm..

Defne:Niye aptal aptal gülüyorsun ya geldiğinden beri ?! Umarım delirmedin Serkan..

Serkan:Keşke yaşasaydı dedin ya..Ona güldüm..

Nazan:Bunda gülünecek ne var oğlum ?

Serkan:Bakın şimdi size bir şey söyleyeceğim

Nazan:Söyle oğlum

Serkan:O yaşıyor..Eylül..

Defne:Al işte..Delirmiş oğlun anne..

Annemde bana endişe ile bakıyordu..Aynı Güneylerde olduğu gibi bir bakış vardı üzerimde..Delirdiğimi düşünüyorlardı..

Serkan:Bakmayın öyle bana..Delirmedim..Ben onu buldum..

Nazan:Annecim bak,biliyorum onu özlüyorsun..Bu zamana kadar hiçbirimizle de görüşmedin..Acını da anlıyorum..

Serkan:Anne..Delirmedim diyorum..Eylül yaşıyor,burada..Aslında içeriye beraber girecektik..Ama o size durumu anlatmamı istedi..

Defne:Vah vah..Kızın hayaletiyle geziyor şimdi de..

Serkan:Aptal aptal konuşma Defne..Bakın şimdi onu buraya getireceğim ama saçma sapan konuşmayacaksınız..

İkiside bana acıyarak bakıyordu..Hallerine kahkaha attım..Delirdiğime artık emin olduklarını söyleyebilirdim..Ama delirmemiştim..Hepsi mutluluktandı..

Dışarıya çıkıp arabanın yanına gittim..Eylül de beni görünce inmişti zaten.

Serkan:Gel canım..

Eylül:Anlattın mı ?

Serkan:Evet,hadi gel..

Benimle içeriye geldi..Annem de Defne de şok olmuştu..

Serkan:Anlattım ama bana inanmadılar..Delirdiğimi düşündüler bence..Kusura bakma,düzelirler birazdan..Bizde seni ilk gördüğümüzde böyle olmuştuk

Serkan:Anne..Defne..

Defne:Doğru söylüyormuş anne..Yaşıyor Eylül..

Nazan:Nasıl olur bu ? Eylül ?

Serkan:Anne oturun hadi..Konuşuruz sonra hem Eylül çok yoruldu

Nazan:Tamam da..Bu nasıl oldu ? Nerede buldun sen bu kızı ?

Serkan:Anne..Bak bizimkilerden kaçtı Eylül sürekli aynı şeyleri söyledikleri için.Sizde biraz sakin olun..

Defne:Vay be..Kızın hayatına bak..Film gibi..Kim derdi ki üvey babasından kaçarken kendisini uçurumdan atacak,yıllar sonra da karşımıza çıkacak diye..

Bu kız nasıl bu kadar sorumsuz olabiliyordu ! Ne söyleyecektim ben şimdi Eylül'e ?!