I Want You || Jerrie

54

*Pov Jade*

- Musisz wracać? Nie możesz zostać tutaj i się ukryć. - pytam szeptem, kiedy Perrie otwarła drzwi.

-Muszę, jeśli tego nie zrobię, może stać się coś strasznego. - mówi, puszcza moją dłoń i wychodzi. Wychodzę za nią i patrze, jak dziewczyna biegnie w ciemność. Wchodzę do środka i od razu łapię za telefon i dzwonię do mamy. Wiem, że jest dopiero przed czwartą rano i, że ona jeszcze śpi, ale nie mogę czekać. Mama odbiera po trzech sygnałach, a ja od razu mówię:

- Mamo musicie, jak najszybciej przyjechać do mnie z Panią Edwards.

- Jade, co się dzieje? - pyta zaspanym głosem kobieta.

- Za dużo by mówić, chodzi o Perrie, to ważne. - mówię i rozłączam się. Wiem, że już raczej nie zasnę, dlatego idę do salonu i ciężko padam na kanapę. Zakrywam dłońmi twarz i z całej siły staram się nie rozpłakać, jednak to mi się nie udaje. Ja po prostu nie mogę pogodzić się z tym, na co zgodziła się Perrie, co ona przechodziła, przez te ponad dwa miesiące, jak się czuła. Myślałam, że to ja miałam ciężko. Przecież zerwała ze mną dziewczyna, zaczęłam pić, pocięłam się, trafiłam do szpitala. Użalałam się nad sobą, jak dziecko, a w tym samym czasie Pezz przechodziła przez takie okropieństwa, tak strasznie się teraz przez to czuję. Zaczynam się nawet obwiniać o to, przecież to ja zachęcałam ją do śpiewania, ja zachęcałam ją do przyjęcia pracy w hotelu. To wszystko to moja wina.

Od tego wszystkiego rozbolała mnie głowa, więc poszłam do łazienki po tabletki, przy okazji też wzięłam jedną tabletkę, no dobra dwie tabletki na sen. Wróciłam do salonu i czekałam, aż leki zaczną działać. Powoli zaczynałam odczuwać ich działanie, dlatego położyłam się i zaraz usnęłam.

Obudziłam się dopiero o godzinie 11:00. Rozejrzałam się po pustym salonie i wtedy zauważyłam, że na ławie leży zwinięty kawałek papieru. Wzięłam go do ręki i rozwinęłam, od razu rozpoznałam pismo Perrie.

*It's so excruciating to see you low
Just wanna lift you up and not let you go
This ultraviolet morning light below
Tells me this love is worth the fight, oh
I lived like an island, punished you with silence
Went off like sirens, just crying
Why'd I have to break what I love so much?
It's on your face, don't walk away,
I need to say

Hey
It's all me in my head
I'm the one who burned us down
But it's not what I meant
Sorry that I hurt you
I don't wanna do, I don't wanna do this to you
I don't wanna lose, I don't wanna lose this with you
I need to say, hey
It's all me, just don't go

Zakryłam usta dłonią, a z moich oczu zaczęły potokiem wypływać łzy.

Tell me that you're still mine
Tell me that we'll be just fine
Tell me that I'm all you want
Even when I lose my mind
I need to say

Hey
It's all me in my head
I'm the one who burned us down
But it's not what I meant
Sorry that I hurt you
I don't wanna do, I don't wanna do this to you
I don't wanna lose, I don't wanna lose this with you
I need to say, hey
It's all me, just don't go

You're all that matters to me,
If I ain't with you, I'm not myself
You make me complete
You're all that matters to me...

Perrie x

Kiedy skończyłam czytać, byłam cała zalana łzami, przycisnęłam kartkę do serca i starałam się uspokoić. Zajęło mi to kilka minut, a kiedy w końcu się opanowałam, poszłam wziąć zimny prysznic na pobudzenie i ubrałam się w czyste ubrania. Kiedy schodziłam po schodach, usłyszałam głośne pukanie do drzwi, chociaż dźwięk był tak głośny, że nie wiem, czy można to nazwać pukaniem. Natychmiast pobiegłam do drzwi i je otwarłam. Od razu do mieszkania wpadła moja mama i Debbie.