Uraraka Gözlerimi açtığımda bir hastane odasındaydım. Yanınma ise bir hemşire vardı. " Geçmiş olsun efendim!" Diyip çıktı. Bense niye bur-. Bakugou o nerde ? Yanına gitmeliyim. Bir anda kapı açıldı. Kızlar karşımdaydı. Hepsi üzgün görünüyordu. " Uraraka iyi misin ?" " İyiyim." Dedim. Kolum sargılıydı. Kızlar bana soru soruyoken ben bileğime bakıyordum. Ve Bakugou bir anda aklıma geldi Üstümden örtüyü çektim ve ayağa kalkmak için yatakta oturup yerdeki hastane terliklerini giyiyordum. " Uraraka ne yapıyorsun ?" " Benim Bakugou' yu görmem lazım." Ayağa kalkıp odadan çıktım. Dışarıda tüm sınıfın erkekleri bana bakıyordu. " Uraraka?" " Bakugou nerde ?" Kirishima oturduğu yerden ayağa kalkıp yanıma geldi. " Ben seni götürürüm." Dedi. Üzgündü. Erkekler bir şey dememişti. Kirishima ile başka bir koridordaydık. Biraz daha ilerledikten sonra durdu. Ve sağını gösterdi. Gösterdiği yer camdan bir penceresi olan hasta odasıydı. .Sağıma baktığımda bu Bakugou'ydu. Gözleri kapalıydı. Göğsü ayağı ve başı sargılıydı. Onu öyle görünce ağlamaya başladım. Sessiz bir şekilde " Bana göre Bakugou ağlamanı istemezdi. Merak etme iyi." Dedi Kirishima. Ona baktım. Oda üzgündü. Sonra aklıma kolyem geldi. Danışmandan eşyalarımı istemeye gidecektim bundan sonra. Kirishima ile odama giderken ondan kolyemi almasını istemiştim. Oda kabul etmişti. Odaya girdiğimde kızlar oradaydı. Beni görünce bana sarıldılar. "Tamam ölmedim." Dedim. Sarılma bittikten sonra yatağıma geçtim. O sırada Kirishima kolyeyi verip gitti. Kızlar iki yanıma da sandalyeleri koymuş oturuyolardı. " O ne Uraraka ?" Dedi Mina. " Kolye Bakugou 'nun hediyesiydi. Hepsi yanıma yaklaşıp kolyeye baktı içini açtığımda hepsi hayranlıkla bakıyordu. Yerlerine geçip " Artık pek şaşırmıyorum. Bakugou hakkında olan şeylere çünkü seni kurtardığı anı hepimiz gördük." Dedi momo. Ona baktım. " Ben orda gözlerimi kapatmıştım ne olduğunu bilmiyorum." " Şöyle oldu Bakugou ayağının altında ki taşı patlattı. Ve yığınların kendine gelmesi önemli değildi çünkü o sırada sana koşuyordu. Ve tam zamanında yetişmişti. Hepimiz orda yıkılmıştık. Sonuçta yığın hepsi üstüne düşmüştü." Dedi Mina. " Bence Bakugou seni seviyor." Dedi Momo. Hepimiz ona baktık. " Senin için ölümü göze aldı ve sadece seninle arkadaş. İkinizi çok iyi anlaşırken görüyorum. Ve ikinizin birbirinize nasıl baktığını görebiliyorum." Dedi. " Bilmiyorum ona seni seviyorum desem sanki onu kaybedicekmişim gibi hissediyorum. " Dedim. " Bence öyle hissetmene gerek yok sonuçta o da seni seviyor." Dedi Momo ekleyerek. ~~~ Hastaneden taburcu olmuş eve gelmiştim. Annem ve babam beni çok merak etsede onlardan kurtulup odama geçmiştim. Tabi Bakugou'nun annesi bize gelip çantamı getirmişti bana sarılmıştı. " Böyle bir risk almışsa seni gerçekten seven biri var ve ben onu tanıyorsam o boş yere riske girmez." Demişti. Ve bu lafı odamda iyice düşünmüştüm. Ve artık kaçmayıp Bakugou'ya en kısa zamanda söyleyecektim. Bunları düşünürken uyuya kaldım. ~~~ Bugün hiç iyi bir gün değildi. Bakugou'yu görememiştim. Okula gelmemişti. O yüzden okul sıkıcıydı. Aizawa sensei bize iyi olduğunu söylemişti. Ve okul böyle bitmişti. Eve geldiğimde yemek yiyip akşama doğru evden çıkıp sahile gidip oturdum. Denizin sesi beni sakinleştiriyordu. Bakugou' yu görmek istiyordum. Onsuz bir gün berbattı. Ve nasıl bir durumda olduğunu da merak ediyorum. Gözlerimi kappattığımda Bakugou'nun kanlar içinde ki hali aklıma gelmişti. Gözlerimden akan yaşlara engel olamamıştım. Ayağa kalksaydım orda onu kurtarabilirdim. Ama benim yüzümden yaralandı. Bunları düşünüp ağlıyordum. Bir anda " Aptal kız ağla diye kurtarmadım seni." Bunu söyleyen tarafa baktım. B-bu Bakugou'ydu. Ayağa kalktım. Karşısına geçtim. " Ha konuşmayı mı unut-" diyoken sarılmıştım. Susmuştu. Yüzünde yaralar vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ondan ayrılınca " Aptal niye dışardasın ?" Dedim. " Bilmem dedim ki Uraraka beni bir görmezse dayanamaz ." Dedi güldü. " İyi misin peki ?" " Evet çok soru sorma da gel oturalım." İkimizde oturduk. " Niye ağlıyorsun ki ?" Dedi " Bilmem seni o halde gördüğüm an aklıma geldi ve benim yü-" " Sana tekrar söylüyorum sen olmadan yaşamanın anlamı ne ki ." Dedi. Ona baktım oda bana bakıyordu. " Benim için de bu geçerli ama." Dedim. Güldü. " Zaten bir kere yaptın kamptayken." Dedi. Konu böyle açılmıştı ve saat 11'e kadar sürmüştü. Eve geldiğimde odama girdim. Direk kendimi yatağa attım. Bakugou yu iyi halde görmek beni mutlu etmişti. Kolyemi alıp içini açtım. Biraz baktıktan sonra fotoğraf düştü. Yerden alıp yerine koyacakken yerinde ki küçük katlanmış kağıdı gördüm. Kağıdı alıp açtım. _________________________ Sana aşığım | Uraraka ve seni | kaybetmek istemiyorum| ______________Bakugou__ Buna inanamıyorum demek gerçekten de beni seviyor. Kalbim hızlanmaya başlamıştı. Kağıdı ve fotoğrafı yerine koyup öptüm. Bu mutlulukla uykuya daldım.
Bakugou Eve gelip odama çıktım. Yatağıma uzanıp düşünmeye başladım. Aptal kız hâlâ kağıdı bulmadı galiba. Ama ya beni sevmiyorsa ya da onu kaybedersem . Ahh bunların hepsini önceden düşündüm. Mina ve Kirishima da onaylamıştı beni sevdiğini. Neyse bugünkü sarılması içimi ısıtmıştı. Aptal ne diye ağlıyorsa. Neyse eğer onu üzüp ağlatan olursa benden çekeceği var. Sevdiğim kızı üzecek değilim. Uraraka sana her geçen gün daha da aşık olmak beni heyecanlandırıyor. Yani onun gözlerine bakıp kayboluyorum. Kalbim hızlanıyor. Onu öptuğumde ki his utanması kavgalarımız endişesi ben onu tamamen seviyorum. Bunu nedense her gün daha iyi anlıyorum. Seni seviyorum aptal kız ve seninde beni sevme dileğimle burda bırakıyorum. Yorumlarınızı bekliyorum
