Biz iki dengesiz;
Adalet terazisinde denge arıyorduk.
ㅡㅡㅡ
Genç kız Rusya'dan kaçıp Türkiye'ye geldiğinde her şeye sünger çekmek zorunda kalmıştır. Gerçek adı dahil.
Lena, dünyaca ünlü bir grafiti sanatçısıdır ve lakabı Van Kızı'dır. Kendisi grafit...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌒 Yeni Bölüm İçin; 🌒 Vote : 130 🌒 Yorum : 175
Keyifli okumalar dilerim, bölüm sonundaki notu okumayı unutmayın 🌻
Zaman akıyordu. Bir saniye öncesi dahi maziye gömülüyordu. Gömülü mazide, acı olan bir anı var mıydı?
Mazide kalan acı ne varsa, tıpkı eskidikçe güzelleşen şarap gibi güzelleşiyordular. Ağladığın günler, üstünden zaman aktıkça sana kazandırdığı tecrübeler sebebiyle o anı hatırlayınca güldürüyordu.
Mazi böyle bir şeydi.
Eskidikçe güzelleşen anılardı, mazi. Ve ben bugün son üç yılımın yazılı olduğu kitabı kapatacaktım.
Eskimesi için rafa kaldıracaktım. Ama ne zaman içini açıp baksam, güldüğüm ya da ağladığım o anılar beni o anda sadece gülümsetecekti.
Ve özletecek.
İnsan geçmişi acısıyla da tatlısıyla da özlüyordu.
Zamanında kıymetini bilemediği ne varsa, üstüne zaman o kalın örtüsünü çekince değer kazanıyordu.
Bir süredir duvardaki duman grisi boyayı izliyordum. Boyanın kalitesini gözlerimle belirlemeye çalıştım. Az önceki konuşmanın üstünden geçen sadece dakikalardı, ama hala gülümsetiyordu.
Bir süre sonra içinde olduğum boşluğu fark edip telefonu cebime attım ve alt katın ışıklarını kapattım.
Üst kata çıkıp ceketimi de üstüme giydim ve kapının kilidini açıp dükkandan çıktım. Kapıları tekrar kilitleyip motoruma doğru yol alırken hala sırıtıyordum.
Tam o an aklıma gelen şeyle elim cebime gitti ve telefonumu tekrar çıkardım.
Saat, 19:53'tü.
Gözlerim şokla açılırken, Ervah'a töbe 7 dakikada gidemeyeceğimi biliyordum.
Hızla motora atlayıp yola koyuldum. Saçlarım rüzgarda uçuşurken, makas atarak caddede ilerliyordum.
