Biz iki dengesiz;
Adalet terazisinde denge arıyorduk.
ㅡㅡㅡ
Genç kız Rusya'dan kaçıp Türkiye'ye geldiğinde her şeye sünger çekmek zorunda kalmıştır. Gerçek adı dahil.
Lena, dünyaca ünlü bir grafiti sanatçısıdır ve lakabı Van Kızı'dır. Kendisi grafit...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌻Yeni bölüm için; 🌻Vote : 180 🌻Yorum : 350
Önceki bölüm için 190 küsür vote verilmiş ve bu beni son derece mutlu etti. Oy veren yorum yapan hakiki okuyucularıma teşekkür ederim 🖤 Hayalet okurlarımı da aramızda görmekten zevk duyarım 🙈
Bu arada, Neon Geceler 170k okumayı geride bıraktı! 🎉 Bu serüvende bize eşlik eden herkese kocaman teşekkürler! 🖤
Keyifli okumalar diliyorum 🌒
Eksiktik ve eksik olduğumuzu bir başkasında fazlalığı gördüğümüzde fark ederdik. O zamana değin, tamdık aslında.
Eksik olan biz değildik, gören gözlerimiz, yargılayan zihnimizdi.
Fakir olup istediği her yemeği yiyemeyen bir aile, ayda bir yediği et ile iftihar ederken, her gün et yemekten bunalan bir aile için bu monoton bir hal almıştır. Ve buna şahit olana kadar, ayda bir et yemek nimettendir.
Ama düşününce, aslında ayda bir yemek bile lüks kalabilirdi. Çünkü yılda bir bile yiyemeyenler mevcuttu.
İşte bu noktada işe gözlerimiz ve zihnimiz giriyordu. Neyi görmek istiyorduk?
Fazlalığımızı mı?
Eksiğimizi mi?
Yetinmeyi bilmeyen biz insanoğlu çoğunlukla eksikliğimizin farkına varırdık.
Ve bende bu nedenle noksanlığım tarafından kör olmuştum. Ailesi tarafından sevilmeyen, değer verilmeyen bir genç kızdım.
Ailesi olan gençleri ve ailelerinin çocukları ile olan iletişimini gördüğümde kendimi eksik hissediyordum.
Ta ki, Pamir ile karşılaşana dek.
Onunla karşılaştığımda, doldurduğu kalbim ile noksan değildim ben.
Onun aşkıyla öyle bir dolmuştum ki, bir zamanlar eksik olarak nitelendirdiğim kalbim aslında ağzına kadar doluydu ve şimdi sığmıyordu içim içime.
