Biz iki dengesiz;
Adalet terazisinde denge arıyorduk.
ㅡㅡㅡ
Genç kız Rusya'dan kaçıp Türkiye'ye geldiğinde her şeye sünger çekmek zorunda kalmıştır. Gerçek adı dahil.
Lena, dünyaca ünlü bir grafiti sanatçısıdır ve lakabı Van Kızı'dır. Kendisi grafit...
Nebula: Parlak ve yıldızlı gecelerde, gökyüzüne serpilmiş ışık lekelerini ve toz zerrelerini andıran sık yıldız kümeleri, gaz ve toz bulutlarıdır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Woodkid - I Will Fall For You
Arctic Monkeys - R U Mine
Zakkum - Biraz Uyu (Cem Adrian)
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum ♡ Keyifli okumalar ~
Kaburgalarının içine giren ve kafatasının içine giren insanlar vardı. Ve benim kaburgalarımın içine girenlere sadece tek yüzüm varken, kafatasımın içine girenlere iki yüzüm vardı.
Üstelik tek yüzümü gösterdiğim, kişi de, şüphesiz sadece Pamir'di.
Şu an, korkuyordum. Kemiklerim korkudan tir tir titriyordu evet. Ama kalbim... Kalbim neden heyecanlıydı? Pamuk şeker gören o kız çocuğu değildim ben. Bayramda harçlığını alan o erkek çocuğu da değildim. Ya da suyu gören bir balık...
Kalbim neden havalanıp ona uçmak istiyor gibi göğüs kafesimi dövüyordu?
Üstümdeki ağırlık nefes almamı git gide daha da zor hale getirirken, kıvırcığın yardımıyla Alparslan'ı kenarı itekledim. Yukarıya doğru sıyrılmış eteğim, çakımı yerleştirdiğim kayışı açıkta bırakırken neredeyse iç çamaşırım görünecek durumdaydı.
Fakat üstümü umursamayıp gözlerimi yumdum ve kalp atışlarımın stabil hale gelip soluklarımın düzelmesini bekledim. Gözlerimden hala akmaya devam eden yaşlar sevinçten miydi, korkudan mıydı?
Bilmiyordum...
Kıvırcık ayağa kalktığında gözlerimi araladım. Bana elini uzattığında eline baktım bir müddet. Derin bir solukla ciğerlerimi şenlendirip elinden tuttum ve beni kendisine doğru çekmesine izin verdim.
Öylece göz göze geldiğimizde, kahve harelerinde alaca olan duyguları ayıklaması çok zordu. Fakat birisi öyle netti ki... Hala hissettiğim yoğun korkunun tıpkısının aynısı şu an onun da hissetiğiydi.
Daha fazla dayanamayıp attığım bir adımla kollarımı hızla omzuna dolayarak yüzümü boynuna gömdüğümde, dudaklarımdan kısık sesli hıçkırığın kaçması bir oldu.
"Çok korktum..." diye fısıldamaktan kendimi alıkoyamazken, kollarımı daha sıkı ona doladım. Beni bırakmasını istemez gibi, sıkıca sarıldım. Aramızda milimlik bile boşluk kalmayacak biçimde bedenlerimiz birbirine yapışmış durumdaydı.
Belimde hissettiğim iri kollar güvende olduğumu fısıldıyordu. Kalbim ise göğsümü dövüyordu, hissediyor muydu?
Daha önce hiç kimseye, hiçbir erkeğe karşı böyle hissetmemiştim ben. Ya da hiçbir mekan bana bu hissi vermemişti.
