Unforeseen Boy (Beklenmeyen O) [z.m]

Hayatının baş rolü

"Vote ve yorum gelirse çok memnun olurum. İyi okumalar! Xx "

Evimizin bahçesinde yediğimiz güzel bi akşam yemeği ile bu gece ölümsüzleşmişti.

Beni bırakmak istedi fakat arabalardan biri burada kalmak zorunda kalıyordu. Son kez evin merdivenine oturduk.

-Ne yapacağım ben senle ?

dedim ve dirseğimi hafifçe koluna çarptım. Güldü.

-Dedim ya , evlen.

Gülümsedim o aptal halimle.Ekledim.

-Aslında o kadar güzel de değilim.

dedim bakışları beni güldürüyorken. Yanaklarımı avuçlarının arasına aldı , konuştu.

-Ben sana ölüyorum.

- Şimdi gerçekten beni öldüreceksin . Sanırım artık gitmeliyiz.

-Neden ?

-Louise ' ye yüzüğümü göstereceğim Zayn.

Güldü. Sessizce konuştum.

-Seni seviyorum.

Cevap verdi sessizce.

-Bende seni.

Ayağa kalkıp ona elimi uzattım. Tutup kalktı. Son kez eve dönüp baktım. İnceledim.  Büyük yere kadar pencereleri , ihtişamlı yapısı vardı.

-Peki ne zaman ?

dedim hâla eve dönükken. Durakladı , yan taraftan sadece nefes alışının buğusunu gördüm. İlk güldü , konuştu.

-Sen ne zaman ıstersen.

-Hadi ama bu bana mı bağlı ?

dedim ona döndüm. Başını salladı.

-Herşeyin biraz yoluna girmesini mi beklesek ?

-Bence herşey yolunda. Ama sen ne dersen.

dedi ve elimi tuttu. Konuştum.

-Artık gözlerimi her kapadığımda yıldızların altında , bu evin önünde , senin yanında olduğumu göreceğim. Ve de. Herneyse zaten biliyorsun.

-Evet?

-İki saat önce olan olay. Aklıma gelmezdi.

Durakladım.

-Şu yüzük , artık birbirimize bağlıyız.

dedim yüzüğü göstererek. Güldü. Yanakları kırışıyordu.

-Bende bunu istiyordum. Artık sonsuza dek baş belan olacağım.

-Ben hazırım.

-Ihmm .

diye seslendi Harry arkadan. Ekledi.

-Umarım rahatsız etmiyorumdur?

Başımı hayır anlamında salladım ve güldüm.Zayn 'e parmağı ile gel işareti yapıp  bana gülümsedi. Zayn elimi yavaşça bırakıp gitti. Uzaklaştılar sessizce konuşmaya çabalıyor ve bi şey tartışıyorlardı. Arkamı dönerek tekrar eve döndüm. Arka bahçeye ilerledim. Ağaçlar beyaz karlar olmadan , noeldeki gibi süslenmişlerdi. Koyu yeşil , bordo ve kırık sarılar...

*****

Louise 'nin çığlığı daha sönük kalmıştı sanki.

-Buna inanamıyorum!

dedi halbuki davranışları o kadar gerçekçi değildi. Elime yastığı alıp , koltuğun ucunda oturan Louise 'ye yaklaştım.

-Bunların başıma geleceğini biliyor muydun? Bana doğruyu söyle , yoksa seni yastıklarım.