In life, we are bound to lose people that are not meant for us... that's why I did not regret losing him.
TW: this story contains theme about domestic violence
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: Bawat Daan- Ebe Dencel & Zephanie
Paradise
Sa sobrang galak ko na makita siyang muli ay hindi na naging alintala sa akin kung gaano na kami katagal na magkayakap. I missed him so much and I don't care what other people think. It's been so long since I last saw this man, and you can't blame me if I missed him this much!
Sa gitna ng yakapan namin ay may ibinulong siya sa akin.
"Are you ready to come with me now?"
Napangiti ako ng dahil doon. Tumango ako at tumingkayad para mas mapahigpit ang pagyakap ko sakanya. Gio kissed the side of my head and he rests his chin on my shoulder.
I heard my boss cleared his throat. Napamulat ako ng aking mga mata at agad na pinutol ang yakapan namin ni Gio.
Wala nga akong pakealam sa kung anong iisipin ng ibang tao, pero may pake ako sa boss ko! Baka masesante pa ako ng di oras nang dahil dito!
I laughed awkwardly as I face him. Ipinulupot naman ni Gio ang kanyang braso sa aking baywang. He pulled me closer to him. Sinulyapan ko siya at nakitang nakangisi na siya sa may-ari nitong superyacht na ito.
"I see that you missed each other so much huh?" mapangasar nitong sinabi sa amin. Gio chuckled a little.
"Is it that obvious, Carlos?"
Tumawa ang dalawa. Halos magtago naman ako sa likod niya dahil nahihiya ako sa boss ko. I should be working right now! Dapat ay naghahatid pa ako ng panibagong batch ng pagkain para lahat ay makakain na. Pero anong ginawa ko? Inuna ko ito at saglit na nawala sa isip ang trabaho!
Kinagat ko ang pang-ibaba kong labi nang ibinaling muli ng boss ko ang tingin sa akin. Hindi ko naman akalain na magkakilala sila ni Gio! I never had the chance to interact with him that's why I didn't know. Kaya naman ay labis akong nagulat nang maimbitahan si Gio dito.
"I'm sorry, sir..." bulong ko.
Gio scoffs. He brushed my waist and sniffed my hair. Parang hindi pa sapat para sakanya na ganito na kami kalapit. I feel like everyone's attention are on us right now. Kahit iyong mga kasama ko sa trabaho ay napapabaling rin ng tingin sa amin nang dahil sa kuryosidad.
Nakita ko naman ang pagpasok ni Phoebe sa loob ng dining area at agad na napatigil nang makita kung ano ang nangyayari. Agad na namilog ang kanyang mga mata at nagpabalik-balik ang tingin sa amin ni Gio.
"I have to work now, Gio." sabi ko at unti-unti nang kumakalas sakanya.
Ngumuso ako dahil kahit na ayoko pang malayo sakanya, kailangan. Marami pa akong dapat asikasuhin lalo na't nandito na halos ang mga bisita.
"Okay. I won't stay long here. I'll wait for you to finish."
"But this trip is going to be for a week, right? Hindi ako makakauwi ng isang linggo, Gio, kaya-"
