In life, we are bound to lose people that are not meant for us... that's why I did not regret losing him.
TW: this story contains theme about domestic violence
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: Bad- James Bay
Job
Ngayon ang unang araw ko sa trabaho. I already got my uniform yesterday and I can't help but stare at myself in the mirror. Hindi ko pa man suot ang uniporme ay nakikita ko na ang itsura kapag suot ko na ito mamaya.
Hindi ganito ang inasam kong trabaho. I have never imagined myself having to wear that kind of uniform. Pero dahil ibang-iba na ang buhay ko ngayon, wala akong magawa.
It was my choice why I am in this state. I chose this life and I can't do anything about it.
I gulped. I shake my head and continued fixing myself for work. I put my hair up in a ponytail at tsaka inipit mga takas na buhok sa likod ng aking tainga.
I took a deep breath. Today is my first day of work under the guy who I keep on rejecting before.
Nakakahiya na sa ganitong sitwasyon pa nag-krus ang landas namin. It's been years since I last saw him. Ang huling pagkikita pa ata namin ay noong grumaduate kami ng college.
And that was ages ago! Ang dami nang nangyari sa nagdaang taon. He's very successful now and here I am... starting all over again after being so lost for years.
I hope I can still keep my life on track kahit ganito ang trabaho ko. It's still a very decent job with a very weird pay. Sa lahat siguro na namamasukan na janitress na kagaya ko, ako na ata ang may pinaka-malaking sweldo!
Sinabi ko kay Ace kahapon na nakahanap na ako ng trabaho. He's happy about it. Hindi ko na sinabi sakanya kung magkano ang susweldohin ko dahil baka magkaroon pa iyan ng ideya para mawala ng parang bula ang pinagpaguran ko.
"Okay naman ang sweldo, Ace. It's enough to provide our needs. Di man ganon kalaki, atleast... hindi na tayo magugutom." I said.
Tipid siyang ngumiti sa akin. "Susubukan ko rin maghanap para naman hindi mo isipin na pabigat lang ako dito."
Hindi na ako nag-react pa sa sinabi niya. Ilang beses na niyang sinabi sa akin 'yan, pero wala naman akong napala. Puro lang naman siya salita at wala siyang gawa.
Kahit na marami pa akong gustong sabihin sakanya at mas pinili ko nalang na manahimik. We all know what's about to happen when I react.
"Umutang ka nalang ulit dyan sa may tindahan. Para may ulam tayo mamaya. Mababayaran ko na kamo lahat ng utang ko kapag nakasweldo na ako."
Ace nods his head. Ilang paalala rin ang iniwan ko sakanya. I told him to clean the house. 'Yun nalang ang natatanggi kong maasahan sakanya. At sana lang talaga... pag-uwi ko, may nakahanda ng pagkain para sa akin.
Ace gave me money for my transportation and food. Mangha akong nagulat sa ginawa niya.
