Chapter Thirty-Four

22.2K 548 140
                                        

Song: Jealous- Labrinth

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Song: Jealous- Labrinth

Break

Hindi ako umalis sa tabi ni Gio habang hinihintay siyang makarecover. Lagi ko siyang inaalalayan sa pagkain o sa pag-inom ng tubig. Sa tuwing may kailangan siya, lagi ko rin iyong sinusubukang punan. But he usually asks for a cuddle so... what we usually ask isn't really that tiring.

I heard that they're reviewing Ace's case now. Hindi pa nila nakukuha ang panig ko dahil hindi ko rin magawang iwan si Gio dito sa ospital. He's already asking me to come so that justice will be served right away. Pero alam naman natin na hindi iyon madaling makuha lalo na kung nasa Pilipinas ka.

Minsan pinapakiusapan na niya akong pumunta at ayos lang naman daw siya kung iiwan ko siya ng saglit. Pero... hindi ko rin magawa dahil sa tingin ko... hindi pa ako handa.

Gio and I usually talk a lot whenever we have nothing to do. Madalas niya akong kumustahin at ganoon rin naman ako sakanya. When he woke up, he instantly requested to me not to call his family first. Iyon pa naman ang unang pumasok sa isip ko dahil bilin nila sa akin noon na kapag gumising na si Gio ay tawagan ko sila agad. But he said that he wanted to cherish that time with me so I couldn't find a reason to refuse his request.

"I'm really glas that in my second life, you were the one that welcomed me."

I sighed. "I'm sorry that I put your life in danger, Gio. Akala ko may masamang mangyayari sa'yo pagkatapos ng operasyon."

"It's not my time to leave yet. God probably knows that I haven't spent a lot of time with you kaya siguro hindi Niya pa ako kinuha. He thinks that I deserve my chance now so He still gave me a chance to live."

I ridiculously look at him. And here he goes again... joking about death like it was nothing.

"I'm sorry that I made you worry." He smiled a little at me. Inabot niya naman ang kamay ko.

"Hindi lang ako ang nagalala para sa'yo, Gio. Marami kami. We've been waiting for you to open your eyes again that's why it's a relief that we're not going to wait any longer now."

He sighed. Tipid siyang ngumiti at kinuha ang kamay ko. Pinagsiklop niya ang mga ito sakanya at sandaling tinitigan ito.

"You're out of danger now, Zaj. Wala nang mananakit sa'yo. You have no idea how much that makes me feel relieved. That's what I only wanted to happen. To get you out of that hell and start living your peaceful life again."

Napaiwas ako ng tingin sakanya. Gaya niya, masaya rin ako sa hindi na ako mapapagbuhatan pa ng kamay ni Ace at hindi na mauulit pa ang pangyayaring 'to. But am I really out of this hell?

My mind refuses to make me live peacefully again because every time I'll close my eyes, all I could see was those moments where Ace nearly killed me. Ang takot ko para sa buhay ko ay hindi parin nawawala.

Lost and Found (Donovan Series #5)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon