#123
6:27 PM
Obrie:
Hey, Nick?
Obrie:
Any updates?
Obrie:
Ayos na?
Nick:
Nandito pa rin ako sa bahay nila.
Nick:
Ayos na rin naman. Nagkaayos na rin kami ni Ace; 'yong isa kong kaibigan na sinasabi ko sa iyong sinisisi ako sa pagkamatay ni Slaine.
Obrie:
Mabuti naman kung ganoon.
Nick:
Actually, may ibinigay sa akin 'yong nanay niya.
Obrie:
What it is? May I know?
Nick:
Scrapbook na gawa ni Slaine na para sa aming dalawa.
Obrie:
Huwaw. Naksss. Ang cute. Ano raw ang purpose? Bakit daw siya gumawa ng ganoon?
Nick:
Bacause she likes me.
Obrie:
Ha? She likes you more than just a friend or just a friend?
Nick:
More than just a friend. Matagal na pala niya ako gusto pero hindi niya inaamin sa akin. Nakakadismaya, nagyon ko lang nalaman kung kailan wala na siya.
Obrie:
Manhid ka siguro.
Nick:
Kaya nga, eh. Kaya pala ang caring niya sa akin minsan. Malay ko ba na magkakagusto iyon sa akin. Imposible kasi, eh. Akala ko, magkaibigan lang ang turing namin sa isa't isa.
Obrie:
Sayang.
Nick:
Saka, I can't imagine kung ano ang nararamdaman niya tuwing ikinuwento ko sa kanya si Emery noon. Nahirapan siguro siya para itago na nasasaktan na siya.
Obrie:
Hindi man ako si Slaine, alam ko kung gaano kasakit iyon.
Nick:
A
lam mo, iyong scrapbook, itatabi ko iyon. Mahalaga siya sa akin at mahalaga rin iyong bagay na iyon sa amin. Hindi ko siya makakalimutan. Hindi ako magsasawang paulit-ulit na sabihin 'yong mga salitang "Thankful ako na naging kaibigan ko siya"
Obrie:
Kahit hindi ko siya kilala, nalulungkot din ako. :(
BINABASA MO ANG
pinalalim: this is not how it should be
Teen Fiction"Pinalalim namin ang lahat. Naitanong ko sa sarili ko kung ano ang gagawin ko. Umasa na kasi ako noon at nasaktan kaya hindi ko isisingit pa ang sarili ko sa relasyon ng iba. Alam ko ang pakiramdam ng iniwan. Hindi ito magiging patas. Kailangan ko '...
