Αναζήτηση ισορροπίας

Προλογος

@RenaZoiευχαριστω πολύ για το νεο εξώφυλλο

Το να ζεις την μεγάλη ζωή, σε μία εξίσου απέραντη πόλη, όπως το Σικάγο, φαντάζει ειδυλλιακή επιλογή. Αν βρισκόταν κάποιος στη θέση μου αυτή τη στιγμή, με το ηλιοβασίλεμα δίπλα στην λίμνη Μίσινγκαν, θα απολάμβανε πέραν των χρυσοποίκιλτων χρωμάτων και την αρχιτεκτονική της πόλης. Τα δικά μου τα μάτια τουλάχιστον, δεν έπαψαν λεπτό να το κάνουν έχοντας μάθει να εργάζομαι στην αρχιτεκτονική εταιρεία των γονιών μου. Μπορεί η δουλειά μας να ήταν καλή και ξακουστή, μα σε καμία περίπτωση δεν άντεχε και δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τους Κρέιν, την μεγαλύτερη αρχιτεκτονική εταιρεία της πόλης, στην οποία με σιγουριά ανήκαν οι μισοί ουρανοξύστες και τα πολυτελή ξενοδοχεία. Από την μεριά μου, απέφευγα τα συναπαντήματα με την καλή κοινωνία, σε αντίθεση με τους γονείς μου, οι οποίοι σαν τους αίλουρους κινούνταν στην ανώτατη κοινωνική διαστρωμάτωση. Μέσα εξάλλου από αυτούς τους χώρους, προήλθε και η γνωριμία μου με τον Ταγκ, τον πρώην αρραβωνιαστικό μου. Στόχος ήταν η ένωση δύο μεγάλων εταιρειών και η καταβύθιση του μεγαθήριου των Κρέιν, οι οποίοι καθώς λεγόταν, έμοιαζαν με μία χούφτα ψυχρών επιχειρηματιών, που είχαν οδηγήσει στην πτώχευση πολλές μικρότερες εταιρείες, μιας και τα έργα τα περισσότερα τα αναλάμβαναν εκείνοι.

Στο δικό μου μυαλό είχαν μία αίσθηση θρύλου, ενός κακού παραμυθιού που πρέπει να σου γίνεται μάθημα. Στο άκουσμα του ονόματός τους, οι γονείς μου παρέλυαν, για να καταλήγουν σε σωματική δυσκαμψία. Τέτοιο ήταν το μένος που χρόνια τώρα προσπαθούσαν να καταπιούν, χρησιμοποιώντας ακόμη και την ίδια τους την κόρη. Δικό μου όνειρο, ήταν να ασχοληθώ με τη διακόσμηση των εσωτερικών χώρων. Έβρισκα πάντοτε μία υποβόσκουσα μαγεία στο να υλοποιώ τα όνειρα του εκάστοτε ιδιοκτήτη ακινήτου. Την άποψή μου ωστόσο δεν φάνηκε να συμμερίζεται η οικογένειά μου και έτσι κατέληξα σύντομα στον τροχό της επιχείρησης με συνεπιβάτη τον Ταγκ και λαθρεπιβάτη την γραμματέα του. Αποτέλεσμα αυτού; Η υποβολή της δικής μου παραίτησης και η αποχαιρετιστήρια έξοδός μου από ένα πανάκριβο ιαπωνικό εστιατόριο, φροντίζοντας να κατακρεουργήσω πρώτα μπροστά στα έντρομα μάτια του σεφ τα κακόγουστα σούσι του, συνοδευόταν και από τον ψαλμό μίας εκδίκησης.

Καθώς όμως η εκδίκηση είναι μία πράξη που την χαρακτηρίζουν ποταπά συναισθήματα, οι κινήσεις έπρεπε να είναι πολύ προσεγμένες και σχεδιασμένες με απόλυτη στρατηγική. Πρώτοι στην λίστα, ήταν οι γονείς μου. Οι γονείς μου, που αντί να με βάζουν πάνω από όλα στη ζωή τους, αντί να τους ενδιαφέρει η ευτυχία μου η προσωπική, με χρησιμοποιούσαν σαν μία σπάνια και πολύτιμη βιτρίνα, που θα τους εξασφάλιζε την συνέχεια της ύπαρξής τους στην υψηλή κοινωνία και στον επιχειρηματικό κόσμο. Εγώ, η λαμπερή απόγονος, θα αποτελούσα την συνέχεια της εταιρείας τους, με την ευγενική χορηγία του Ταγκ Ντόρις και της δικής του αντίστοιχης αρχιτεκτονικής εταιρείας, χτυπώντας αλύπητα τους ψυχρούς Κρέιν, τους οποίους οι αντίστοιχοι του χώρου, κρυφομισούσαν δίχως να το εκδηλώνουν ανοιχτά. Δεύτερος στην λίστα της εκδίκησης, ήταν ο κατά λάθος πρώην αρραβωνιαστικός μου, ο Ταγκ, για την γούνα του οποίου είχα ανοίξει την εγκυκλοπαίδεια, αναζητώντας τα διάφορα μεσαιωνικά βασανιστήρια και καταλήγοντας να επευφημώ το άτομο που εφηύρε σε εμάς την ηλεκτρική καρέκλα το 1888.

Καθώς λέγεται όμως, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο και εγώ, τη στιγμή του προσωπικού μου διαλογισμού, είχα βρει το κατάλληλο μέσο. Τους Κρέιν. Τα αδέρφια που προκαλούσαν ρίγη και μόνο στην προσφώνηση του επιθέτου τους, καθώς ήταν οι μεγαλύτεροι αντίπαλοι του πατέρα μου και μάλιστα, διεκδικούσανε αυτή τη στιγμή το ίδιο έργο. Η σκέψη έκανε τα μάγουλά μου να καίνε από ευτυχία. Μίας που είχα επισήμως παραιτηθεί, ο δρόμος, ο στρωμένος με ροδοπέταλα της εκδίκησης ήταν ανοιχτός μπροστά μου. Θα έπιανα δουλειά σε εκείνους, δίχως φυσικά να το γνωστοποιούσα στους δικούς μου. Θα γινόμουν το δεξί τους χέρι, η πολύτιμη πατερίτσα τους που όλως τυχαίως, θα τους έδινε πληροφορίες χρήσιμες για την προσφορά που ετοιμαζόταν να κάνει η ίδια μου η εταιρεία. Ακόμη δεν είχα γίνει γνωστή στον επιχειρηματικό κόσμο ώστε να με αναγνωρίζουν όλοι και έτσι μερικές πινελιές αλλαγής, θα με βοηθούσαν να γίνω και με το παραπάνω αποδεκτή.

Καλησπέρα. Ένα βιβλιο που προυπήρχε ωστόσο θέλησα να κατεβάσω για να το επιμεληθώ και ίσως να αλλάξω μερικά πράγματα! Καλό Πάσχα να έχετε!