Αναζήτηση ισορροπίας

Τα θραύσματα του πολέμου/ part 4

Η παραλία η απέραντη ανοιγόταν μπροστά του, ο κόσμος δεν ήταν πολύς και ο Ελάιζα διάλεξε μία ξαπλώστρα, σαν τραπέζι για να καθίσει και να παραγγείλει ουίσκι. Στην Αμερική δεν είχε ιδέα τι ώρα ήταν, μα είχε ανάγκη να κάνει ένα τηλεφώνημα. Ο πρώτος άνθρωπος που του ήρθε στο μυαλό, ήταν ο Ρις. Στο Σικάγο, λογικά ήταν νωρίς το πρωί, ίσως ξημερώματα. Ευθύς πάτησε τον αριθμό του, για να ακούσει τη νυσταγμένη φωνή του αδερφού του.

«Έλι μου! Είσαι καλά; Πόσο χαίρομαι που σε ακούω. Ανησυχούσα. Ξέρω πως δεν επικοινωνείς συχνά και θεωρώ πως δεν χρειαζόταν να σε πιέσω επιπλέον»

«Είμαι καλά. Δηλαδή καλύτερα από το Σικάγο. Όμως, δεν ξέρω. Νιώθω πως όπου και αν βρίσκομαι, αυτή η σκιά θα με κυνηγά. Θέλω να ελευθερωθώ από αυτή, μα δυσκολεύομαι» ξεκίνησε και άκουσε τον Ρις να ξεφυσά.

«Μην το σκέφτεσαι. Προσπάθησε. Πώς πάει η αποστολή; Έμαθα από τον παππού τα νέα» ρώτησε με ενδιαφέρον.

«Μέτρια. Είναι σαν να παλεύουμε να ενώσουμε τα εκατοντάδες κομμάτια ενός παζλ. Ακόμη τίποτε ιδιαίτερο, μα η Φουόνγκ έζησε εδώ πράγματι και μάλιστα έχει και μία κόρη» απάντησε στον Ρις, όταν επιτέλους ακούστηκε η επίμαχη ερώτηση.

«Με την Μόργκαν πώς τα πάτε;»

«Καλά υποθέτω» απάντησε πιο κοφτά από όσο ήθελε.

«Υποθέτεις; Έγινε κάτι; Είμαι αδερφός σου και μάλιστα ο λατρεμένος σου. Μπορείς να μου εμπιστευθείς ό,τι θελήσεις. Δεν θα σε κρίνω και το ξέρεις. Να σε βοηθήσω θέλω Ελάιζα. Και η δικοί μου ώμοι κουβαλούν βάρη πολλά, επομένως, δεν είμαι σε θέση να κρίνω κανέναν. Σε αγαπώ και μου λείπεις. Μου λείπεις πολύ. Το γέλιο σου, η ανεμελιά σου. Θα έδινα όλα τα λεφτά του κόσμου, προκειμένου να στα χάριζα πίσω. Αυτό θέλω να καταλάβεις...μόνο αυτό...» κάπου πνίγηκε και η φωνή του έτρεμε, ενώ δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του αδερφού του.

«Ρις...να ξέρες μονάχα πόσο θα ήθελα να το αλλάξω όλο αυτό. Δεν φταίω όμως. Δεν καταλαβαίνεις πώς είναι. Δεν καταλαβαίνεις πως είναι να ζεις ακουσίως αγκιστρωμένος στο παρελθόν, να σε τρομάζει ο κόσμος, ή ένα τυχαίο άγγιγμα. Ρις, νομίζω πως, δηλαδή, φίλησα τη Μόργκαν» το έβγαλε επιτέλους από μέσα του και για λίγα δευτερόλεπτα δεν ακουγόταν τίποτε από την άλλη άκρη της γραμμής.

«Τι εννοείς; Έλι, είσαι ερωτευμένος μαζί της. Πρέπει για την ακρίβεια να είσαι τρελά ερωτευμένος, για να φτάσεις στο σημείο αυτό, όταν πριν λίγο καιρό δεν τολμούσε γυναίκα ούτε να σου μιλήσει. Πώς το χειρίστηκες αυτό;» τον ρώτησε πιο σοβαρά.