Ο Ελάιζα κοιτούσε τον παππού του σαν να τον έβλεπε πρώτη φορά. Η εξομολόγηση του προβλήματος της υγείας του, τον είχε αιφνιδιάσει, τον είχε προσγειώσει ανώμαλα στην πραγματικότητα, σπάζοντας για λίγο τον δικό του προστατευτικό κλοιό που είχε χτίσει γύρω από τον εαυτό του.
«Τι εννοείς καρκίνο τελικού σταδίου; Γιατί τόσο καιρό δεν μίλησες; Θα μπορούσαμε να σε τρέξουμε παντού! Στους καλύτερους γιατρούς! Δεν γίνεται να φύγεις και εσύ! Όχι μετά από εκείνη...» δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια του, ασυγκράτητα όπως ο πόνος εκείνος βαθιά στο στέρνο του που τον επισκεπτόταν τις δύσκολες ημέρες.
«Δεν ήθελα Ελάιζα. Δεν ήθελα να το παλέψω. Στη ζωή μου έχω βρεθεί πολλές φορές στο πεδίο της μάχης και έχω αγωνιστεί μέχρι το τελευταίο λεπτό. Μου αξίζει μία ανακωχή με την μοίρα μου και ίσως μία αποδοχή. Έζησα τη ζωή μου γεμάτη. Η μόνη αληθινή μου επιθυμία, ήταν τουλάχιστον να ήξερα την μοίρα εκείνης της γυναίκας, που σαν λουλούδι άγριο είχε κατορθώσει να αναδυθεί από το άνυδρο έδαφος του μίσους και του πολέμου. Ναι, αυτό ήταν και μου υπενθύμιζε πως ο έρωτας είναι τόσο ισχυρός και απόλυτος, που μπορεί να υπερισχύσει οπουδήποτε και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και ας μην κατορθώσει να νικήσει στο τέλος. Θα έχει όμως ανθίσει, αν όχι επιβιώσει. Αυτό λοιπόν ήθελα και για εσένα στη ζωή σου. Να νιώσεις, να δώσεις, μα και να λάβεις αγάπη. Είναι το σπουδαιότερο δώρο και το τέλειο αναμνηστικό. Ξέρεις πόσο σε αγαπώ και ίσως σε ξεχωρίζω, δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν λατρεύω τον ψυχρό και περήφανο Ρις ή τον καλόκαρδο και ζεστό Μάριο. Εσύ όμως, είναι σαν να γεννήθηκες από εμένα, κουβαλώντας κάποτε και τα δικά μου λάθη» έκανε μία παύση και το μυαλό του ανυψώθηκε σε κόσμους αλλιώτικους, παραδεισένιους. «Στο Μπαλί λοιπόν. Εκεί ήθελε να βρεθεί, ήταν το όνειρό της»
Όταν σκέφτεται κάποιος το Μπαλί, στο μυαλό του σχηματίζεται ευθύς, η αυθόρμητη φιλοξενία και η όαση της γαλήνης. Πουθενά αλλού, η παράδοση της συλλογικής, κοινοτικής ζωής δεν είναι τόσο ισχυρή. H ινδουιστική κοινότητα θα βοηθήσει τον φτωχό που δεν έχει δουλειά, τον άρρωστο που δεν έχει κοινωνική ασφάλιση, την οικογένεια που δεν έχει χρήματα για μια αξιοπρεπή κηδεία του νεκρού της - μια κηδεία που μοιάζει με πανηγύρι, με εύθυμα τραγούδια και γιορταστικούς χορούς, για να δοξαστεί η απελευθέρωση της ψυχής από τα δεσμά της σάρκας. Κάθε σπίτι, πλούσιο ή φτωχό, έχει τον δικό του ναό. Κάθε μέρα, η νοικοκυρά θα προσφέρει λουλούδια, ρύζι και αρώματα στα καλά πνεύματα, αλλά και ρακί και καπνό στα κακά, για να τα εξευμενίσει. Ακόμη και στους παραδοσιακούς χορούς, το Καλό και το Κακό βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση, αλλά και ισορροπία: Και τα δύο είναι κομμάτια της ζωής, κατά κάποιον τρόπο αναγκαία. Αυτό σκεφτόταν ο Όσκαρ και καταβάθος, αυτό επιθυμούσε να δει και να κατανοήσει ο εγγονός του.
أنت تقرأ
Αναζήτηση ισορροπίας
عاطفيةΤι είναι η ισορροπία; Κάτι διαφορετικό για τον καθένα, κάτι πολύ προσωπικό και πολύτιμο που απαιτεί αγώνες, που απαιτεί να έρθουμε σε σύγκρουση με τους εσωτερικούς μας δαίμονες. Ο Ελάιζα Κρέιν, είναι πλέον μέλος της διασημότερης, οικογενειακής, αρχι...
