Αναζήτηση ισορροπίας

Η Αγάπη με πολλούς τρόπους/ part 3

Βρισκόταν στο σπίτι του, στην αγαπημένη του γειτονιά. H Χρυσή Ακτή, μία από τις ακριβότερες συνοικίες του Σικάγο, αποτελούσε προσωπικό καταφύγιο όμορφων παιδικών και εφηβικών αναμνήσεων. Ο Ρις ήταν καθισμένος στο παράθυρο, με μία κούπα ζεστή σοκολάτα, παρακολουθώντας μελαγχολικά τα τελευταία φθινοπωρινά φύλλα να μουλιάζουν και ταυτόχρονα να στολίζουν τα πεζοδρόμια. Όλες οι μονοκατοικίες στη γειτονιά, ορισμένες πετρόκτιστες με τις χρωματιστές τους ζαρντινιέρες και τα διακοσμητικά κάγκελα που όριζαν τα μικρά τους κηπάρια, είχαν ένα δικό τους, μοναδικό ύφος που σε έκανε να τις αγαπήσεις από τη πρώτη στιγμή. Σε αυτό το σπίτι, ο Ρις είχε άπειρες φορές φιλοξενήσει φίλους από το σχολείο και πολλές φορές μετά τη λήξη των πάρτι, έμεναν μαζί του και τα αδέρφια του. Ο Μάριο βέβαια, είχε τους δικούς του φίλους, ενώ ο Ελάιζα ήταν λιγότερο κοινωνικός και έκανε συχνά παρέα με τους φίλους του Ρις. Καθώς ήταν ένα παιδί που ασχολούταν με τη γυμναστική, ζωηρό και υπερκινητικό, τα πρωινά ξυπνούσε από τους πρώτους και έβγαινε για τρέξιμο ακούγοντας μουσική.

Ο Ρις ποτέ δεν ζήλεψε τον Ελάιζα. Αντιθέτως του είχε αδυναμία, όπως και ο Μάριο. Κανείς δεν κατάλαβε ποτέ τελικά γιατί ο Έλι ήταν ο παραχαϊδευμένος της οικογένειας. Ίσως γιατί γεννήθηκε στους εφτά μήνες και χρειάστηκε να παραμείνει στο νοσοκομείο, με την μητέρα τους να έχει τρελαθεί από την αγωνία και έπειτα να τον αποκαλεί μαχητή. Το παρατσούκλι αυτό όμως, έμελλε να γίνει και επάγγελμα στη ζωή του. Ο Ρις του είχε τραγική αδυναμία, πιο πολύ από όσο ήθελε να παραδεχτεί. Τις πρώτες μέρες που τον έφεραν στο σπίτι, τις ώρες που δεν βρισκόταν με την μητέρα του, κοιμόταν συνήθως στον καναπέ μαζί με τον Ρις. Η φυγή του στο Ιράκ και ο φόβος της απώλειας ήταν τεράστιος για τον μεγάλο του αδερφό. Ο Ρις είχε καθημερινά άγχος και τον παρακαλούσε να του στέλνει ένα μήνυμα την ημέρα, ώστε να είναι βέβαιος πως ζει.

Σήμερα, καθόταν μετανιωμένος στον καναπέ του για τις φωνές που του είχε βάλει όντας ευάλωτος, ενώ από την άλλη ένιωθε το κενό μέσα του να μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Αρκετοί άνθρωποι αδυνατούσαν να καταλάβουν πως ακόμη και εκείνοι που φαινομενικά ανήκαν στην ελίτ της κοινωνίας, αντιμετώπιζαν πλήθος προβλημάτων και προκαταλήψεων. Αρκετές φορές, επιθυμούσε να βγει με μία κοπέλα που του άρεσε πολύ, συνοδεύοντάς την σε ένα καλό εστιατόριο, ενώ εκείνη σκεφτόταν πως της κάνει επίδειξη της οικονομικής του δύναμης. Ο Ρις μπορεί να το έκανε για να την ευχαριστήσει, μα αρκετές φορές στο πίσω μέρος του μυαλού των σχέσεών του, ελλόχευε η κριτική και ο φόβος του εντυπωσιασμού.