Αναζήτηση ισορροπίας

Η σοφία της ηλικίας/part 1

Ο Ρις αποχώρησε από το σπίτι του αδερφού του βαθιά προβληματισμένος. Καθώς οδηγούσε, στο μυαλό του γυρνούσαν μανιωδώς στιγμές οικογενειακής γαλήνης που είχε ζήσει με όλα του τα αδέρφια, καθώς και με την δυνατή παρουσία της μητέρας του. Ο γάμος των γονιών του ήταν λαμπερός και απολύτως πετυχημένος. Λατρεύονταν σαν ζευγάρι και αγαπούσαν τα παιδιά τους. Η περιουσία τους είχε προέλθει από την μεριά του παππού τους, κοινώς του πατέρα του πατέρα τους. Ο πατέρας τους, είχε το δυναμικό όνομα, Αλεξάντερ. Ο Όσκαρ, ο παππούς τους, ήταν περίπου ογδόντα πέντε χρονών και κάποτε, σε νεαρή ηλικία είχε λάβει μέρος στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ίσως ο Ελάιζα που ήταν σχετικά κοντά του, θέλοντας να αποφύγει τον δρόμο της εταιρείας, να είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τον δρόμο εκείνου. Ο παππούς του ωστόσο, διόλου περήφανος δεν ήταν για έναν πόλεμο που είχε ξετυλίξει για ακόμη μία φορά το κουβάρι της ανθρώπινης θηριωδίας. Ο Όσκαρ δεν επιθυμούσε να ακολουθήσει ο εγγονός του αυτόν τον δρόμο, μα ο Ελάιζα ήταν αρκετά ξεροκέφαλος. Ο απολογισμός αυτής της απόφασης, έπληξε για τα καλά την οικογένεια Κρέιν, με την μητέρα να πέφτει σε κατάθλιψη, τον πατέρα να αποστασιοποιείται ψυχικά από τα ίδια του τα παιδιά και τα υπόλοιπα μέλη να παλεύουν να βρουν τις αλλοτινές ισορροπίες τους.

Το ατύχημα του Ελάιζα που κάποτε του κόστισε ένα μέλος του σώματος και δύο δάχτυλα, ανέτρεψε πολλά. Ο Ρις, ο οποίος ήταν πάντοτε ένα τέρας λογικής, ψυχραιμίας και ψυχρότητας προς όλους τους υπόλοιπους πλην της οικογένειάς του, είχε κάνει κυριολεκτικά ό,τι περνούσε από το χέρι του για να βοηθήσει τον μικρό του αδερφό. Αυτή τη στιγμή έπλεε σε πελάγη αβεβαιότητας και θυμού που αποδείχτηκε ανίκανος να καταλάβει από την πρώτη στιγμή την απάτη της Μόργκαν, θέτοντας την ψυχολογία του αδερφού του σε κίνδυνο. Του αρκούσαν οι κόντρες και οι απειλές από την μεριά των Έβανς, καθώς και τα ταχυδακτυλουργικά τους προκειμένου να του αρπάξουν τυχόν δουλειές. Σε λίγο θα βρισκόταν στο σπίτι του δίπλα στην Ολίβια, με την οποία ο γάμος τους είχε υιοθετήσει τελευταίως χρώματα μουντά. Οι δυο τους έμεναν σε μία υπέροχη μονοκατοικία, φτιαγμένη όπως την είχαν ονειρευτεί.

Παρά το γεγονός πως αρχικά ο δύσκολος χαρακτήρας ήταν ο Ρις, ο οποίος φοβόταν να εμπιστευθεί, έχοντας κερδίσει και με το παραπάνω τον τίτλο του ψυχρού και ατσάλινου εκατομμυριούχου, το τελευταίο διάστημα εκείνη φαινόταν ψυχρότερη απέναντί του. Στην αρχή της γνωριμίας τους, η Ολίβια με τα εντυπωσιακά της χαρακτηριστικά, έκανε τα πάντα για τον κερδίσει. Ο Ρις δεν ήταν ο ευκολότερος άνθρωπος που υπήρχε. Φυλούσε πάντοτε την καρδιά του, προσπαθώντας να μην πληγωθεί. Στην Ολίβια χάρισε ένα κομμάτι της, το οποίο είχε ξεκινήσει ωστόσο να διαλύεται αργά και μεθοδικά. Την έβλεπε να απομακρύνεται. Την έβλεπε να νοιάζεται μονάχα για όσο ήταν διατεθειμένος να της προσφέρει, όπως όλες όσες τον είχαν πλησιάσει. Καμία προσωπική φροντίδα, καμία ψυχολογική στήριξη. Με τον Μάριο και τον Ελάιζα είχαν ελάχιστες επαφές.