Αναζήτηση ισορροπίας

Τα απομνημονεύματα ενός Βετεράνου/part 1

Ο άνθρωπος είναι ένα ον πολυδιάστατο που αποτελείται εκτός από το σώμα του, και από την ψυχή του. Είναι πολύ σημαντικό για τον καθένα ξεχωριστά σε αυτή τη ζωή, να κατορθώσει να πετύχει μία ισορροπία σώματος, μα και ψυχής. Αυτά τα δύο κομμάτια συνδέονται απόλυτα μεταξύ τους, σαν δύο ρυάκια που έρχονται για να ανταμώσουν στον ίδιο ποταμό. Αρκετές φορές, η καλή ψυχολογία έχει βοηθήσει στην ίαση, ή γρηγορότερη αντιμετώπιση μίας ασθένειας. Υπάρχουν άνθρωποι που για χρόνια αναζητούν αυτή τη λεπτή γραμμή, ανάμεσα στη χαώδη καθημερινότητα. Η επίτευξη αυτού του στόχου όμως, γίνεται με διαφορετικά μέσα για τον καθένα. Στην περίπτωση του Ελάιζα, τα μέσα αυτά ήταν ακόμη θολά και δυσδιάκριτα. Το σώμα του εξακολουθούσε να αιμορραγεί, εξαιτίας της απώλειας ενός σοβαρού μέλους του και της μερικής των δαχτύλων του ενός χεριού. Αποτέλεσμα αυτής της απώλειας και του πένθους, ήταν και η αιμορραγία της ψυχής του. Η ίαση στη δική του περίπτωση, έπρεπε να ξεκινήσει από τον ψυχικό του κόσμο, ο οποίος επιβαλλόταν να ενδυναμωθεί για να σηκώσει επιτέλους τα βάρη του σώματος.

Το ίδιο ίσχυε και για τον Ρις Κρέιν καθώς ο μεσαίος αδερφός, ο Μάριο, είχε βρει αυτό που αναζητούσε στα ταξίδια. Τα ταξίδια του πρόσφεραν ψυχική πληρότητα. Αυτή τη στιγμή, πάλευε να καταλάβει πού βρισκόταν με την γυναίκα του. Η σιωπή της τον εξόργιζε και τον τάραζε, ενώ προτού καν φτάσει στο γραφείο του, έδωσε εντολή στον οδηγό του να τον μεταφέρει στο σπίτι. Σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής έπαιζε αμήχανα με τα δάχτυλα του χεριού του. Όταν έφτασε πλέον στο σπίτι, την βρήκε να μαζεύει τα πράγματά της.

«Γιατί δεν μου είπες τίποτε;» την ρώτησε σαν την είδε να αναπηδά στη θέα του «Για τω Θεώ Ολίβια, γνωριζόμαστε τόσα χρόνια. Δεν χρειάζεται να με φοβάσαι» μειδίασε πικραμένος.

«Άκουσέ με. Όλο αυτό, θεωρώ πως δεν έχει κάτι άλλο να δώσει»

«Η τσέπη μου έχει, μη σκας. Για πες μου τώρα, ποιος είναι; Ποιον βρήκες για να εκμεταλλευτείς και ταυτόχρονα να σε ελκύει ερωτικά;» της γρύλισε.

«Αυτά που λες είναι ανοησίες! Δεν σου επιτρέπω!»

«Έχω φωτογραφία! Επομένως, εγώ δεν σου επιτρέπω να με ξεφτιλίζεις! Είμαι πολύ γνωστός στον κόσμο και εσύ δίνεις τροφή στις εφημερίδες και όλα τα επιφανειακά περιοδικά! Θες διαζύγιο; Θα το έχεις! Μάζεψέ τα όλα και φύγε από εδώ μέσα!» κοπάνησε το χέρι του στο γυάλινο τραπέζι.

«Δε υπάρχει καμία φωτογραφία που...»

«Ολίβια, απλώς μάζεψέ τα και φύγε. Θα μιλούν οι δικηγόροι μας. Ο Θεός με φύλαξε και δεν απέκτησα παιδί μαζί σου. Ούτε αυτό το επιθυμούσες όμως. Είσαι φτιαγμένη για άλλη ζωή και εγώ ο ανόητος, ήμουν αρκετά τυφλός ή ερωτευμένος μαζί σου για να το δω. Φτάνει όμως...»