Αναζήτηση ισορροπίας

Τα θραύσματα του πολέμου/ part 2

Οι φήμες κάποιες φορές, μπορεί να αποβούν καταστροφικές για έναν άνθρωπο. Στον κόσμο, οι πλείστοι θεωρούν και σε αρκετές περιπτώσεις επιβεβαιώνονται, πως όποιοι κατέχουν μεγάλη οικονομική δύναμη, αυτομάτως είναι και ρηχοί σαν χαρακτήρες. Η οικογένεια Κρέιν ήταν από τις πιο παλιές στο Σικάγο, που όμως αντιμετώπιζε προβλήματα στους κόλπους της, όπως θα μπορούσε να συμβαίνει σε κάθε φυσιολογική οικογένεια. Τα αδέρφια, αν και εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες μεταξύ τους, ήταν πάντοτε πολύ δεμένα. Την οικογένεια κρατούσε σε μία ισορροπία η μητέρα, που ήταν η πηγή της τρυφερότητας, καθώς ο Αλεξάντερ, ο πατέρας, ήταν ένας ψυχρός επιχειρηματίας δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν αγαπούσε τα παιδιά του. Απλώς δυσκολευόταν να εκφράσει την αγάπη και τα συναισθήματα που συχνά τον έπνιγαν, όπως και σήμερα. Έπειτα από την συζήτηση που είχε με τον μεγάλο του γιό, ο Αλεξάντερ κατέρρευσε σε μία καρέκλα, σκεπτόμενος πως η οικογένειά του διαλυόταν μπρος στα μάτια του. Ο Ρις είχε πιεστεί από πολύ νεαρή ηλικία και αυτό το γνώριζε. Καθώς ο Ελάιζα δεν ήταν διατεθειμένος να αναλάβει την συνέχεια της εταιρείας και ο Μάριο ζούσε μία μποέμικη ζωή για τα δεδομένα της δουλειάς, ο Ρις ήταν το μόνο σοβαρό στήριγμα που θα μπορούσε να έχει. Η ψυχολογία της γυναίκας του είχε καταρρεύσει και ο Έλι είχε επιστρέψει βαριά τραυματισμένος, ψυχικά και σωματικά. Πώς θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε όλα αυτά μονάχος του;

Ο Ρις ωστόσο, είχε ξεκινήσει την επανάστασή του. Οι ώμοι του βάραιναν μέρα με την ημέρα και ο ίδιος επιθυμούσε να αποτινάξει επιτέλους, έστω και στο ελάχιστο, την εικόνα του τέλειου επιχειρηματία. Οι επενδυτές προτιμούσαν να εμπιστεύονται εταιρείες με το ανάλογο προφίλ διευθυντών και ο Ρις, μετά τα τελευταία γεγονότα, είχε ξεκινήσει να απομακρύνεται. Τώρα όλοι οι δημοσιογράφοι, μιλούσαν για το εκρηκτικό παιδί των Κρέιν που διέλυσε τον γάμο του και που δεν δίστασε δύο φορές, να επιτεθεί σε κάποιον συνάδελφό τους. Ο Ρις βρισκόταν κλειδωμένος στο γραφείο του, με την Ρεβέκκα καθισμένη στην αγκαλιά του.

«Είσαι βέβαιος πως μπορείς να δουλέψεις έτσι;» τον ρώτησε γελώντας.

«Το τελευταίο διάστημα, εργάζομαι με ένα σωρό σκοτούρες στο κεφάλι μου και βοήθεια από πουθενά, μονάχα τρικλοποδιές. Λες να μην μπορώ να δουλέψω εξαιτίας της αγκαλιάς σου;» την ρώτησε.

«Πού στο καλό κρυβόταν αυτή η προσωπικότητα όλο αυτό το διάστημα; Σε θυμάμαι σε συνεντεύξεις στην τηλεόραση. Ήσουν πάντοτε ψυχρός και λιγομίλητος. Το πρόσωπό σου έμοιαζε σαν μία τέλεια, αλαβάστρινη, μα άψυχη μάσκα» ξεκίνησε τις περιγραφές και τον άκουσε να ξεφυσά.