''Üzgünüm güzelim... Görevim bu; ya ölürsün, ya da ölürüm...''
-Görev: Agron'un Çırağı
RomanceTR, Aksiyon-Macera okuma listesinde...
Merakta Bırakan Ender Kurgular (Ön okuma) kazananı...
Tanıtım videosu ilk bölümdedir.
ilk kitap tamamlanmıştır, ik...
Ahh Barkan! Sen azıcık benim sinirlerimi bozuyor olabilir misin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 16: Kelebek etkisi
''Elis,'' diye seslendi bir ses. Tanıdık homurtu rüyalarımdan adeta sıyrılıp huzursuzca ayılmama neden oldu. ''Barkan?'' diye mırıldandım. ''Ne oldu?'' Gözlerimi aralayıp kırpıştırdım ve başımı zorlukla yumuşak yastıktan kaldırdım. Gözlerimi kısıp etrafı dikkatle taradığımda, odanın kapkaranlık olduğunu gördüm.
''Barkan?'' diye seslendim. ''Barkan, neredesin?'' ''Elis,'' diye yanıt geldi, fısıltı eşliğinde. ''Elis!'' Hızla yataktan kalktım ve dönen başımı umursamadan ileriye doğru sarsak bir adım attım. ''Barkan neler oluyor?''
Oda o kadar karanlıktı ki, gözlerimi acıttı, kalp atışlarım adeta kulaklarımda yankılandı. Mantık kuramamak ve kötü bir şeyler olacağına dair telaşa kapılmamak elde değildi. İleride birilerinin olduğunu görebiliyordum, odada biri vardı. Biraz ileride, banyo kapısının yakınında duruyordu. Belki Barkan, belki de başka birisiydi ama kim olduğunu bilmememe rağmen oraya doğru ilerledim. Pencerelerin arasından belli belirsiz sızan ay ışığı odaya doluyor ancak görüşümü yeterince aydınlatmıyordu. Sarsak adımlarım fazlasıyla zorlanıyordu. Ayağım yerdeki bir nesneye takıldığında, kalın perdelere çevrildi bakışlarım. Korkak adımlarım yön değiştirip pencereye doğru yöneldi.
Perdeleri hızlıca aralayıp ay ışığının odayı aydınlatmasına izin verdim. Heyecanla arkama döndüğümde, gördüğüm şey korkuyla çığlık atmama neden oldu. Vuran loş ışıkta belli belirsiz parıldayan iri yarı bir beden gördüm. Yüzü karanlıkta kalan ancak bedenin geri kalanını görebildiğim adamın kim olduğunu biliyordum. Ancak aradığım kişiyi bulmak beni bir nebze olsun rahatlatmadı.
Kulağıma dolan inlemeler, fışkıran kanın tiz sesi ve akışan sıvının zemine dek bıraktığı koyu kırmızı lekeler tüm bedenimin titremesine neden oldu. Mide sıvım harekete geçerken, gözyaşlarım ondan önce davrandı ve gözlerimin önü buğulandı.
''B-Barkan?' diye titrekçe mırıldandığımda, karşımda dikilen Barkan bir adım daha bana yaklaşıp karanlıktan çıktı ve tamamen görebileceğim bir hizaya girdi. Şimdi, loş ışıkla birlikte tüm hatlarının belli olduğu yüzünün her bir karesini, titreşen koyu irislerini ve güzel yüzüne hiç yakışmayan alnındaki o koca lekeyi görebiliyordum.
Hiçlikten gelen bir yarık, kan ve can çekişen bir beden...
Şimdi, gecenin bir yarısı, bu karanlık odada, sevdiğim insanın yanı başında beliren ölüm yine benden bir şeyler almaya gelmişti. Engel olamayacağım gibi, gözlerim yine fışkıran kanların korkusu ile büyülenmişti.
Bedenim zangır zangır titreyip, hıçkırıklarım dinmeyecekmiş gibi odada yankılanırken Barkan dengesiz bir adım daha attı. Aynı anda dizleri üzerine gürültüyle düştü ve koca cüssesi ayaklarımın önünde belirdi. Adını bir kez daha seslendim ama yanına çömelip ona yardım edemedim. Ellerim dudaklarım üzerine kapalı deli gibi ağlarken yalnızca onu izleyebiliyordum.
Yalnızca... İzleyebilirdim... Alnındaki koca delikten sızan kanlar tüm yüzünü kaplamış, zorlukla açık duran göz kapakları üzerine perde gibi inmiş ve bilincini kaybetmesine hazır bir hale getirmişti.
Barkan vurulmuştu. Korkunç kâbusum gerçek olmuş ve Barkan benden koparılmıştı.
Belki de benim yüzümden vurulmuştu ve ben, katiller hala daha etrafta dolanırken ona bakmak dışında hiçbir şey yapamıyordum.
Gözlerim Barkan'ın kapanmak üzere olan gözlerine kilitlenmiş bir haldeyken ellerim ona doğru uzandı. Bir şeyler yapmak ve can çekişen bedenini sakinleştirebilmek istedim. Canının yandığını biliyordum ve bu misliyle benim canımı yakıyordu. Acı dolu inlemelerini ve son nefeslerini verdiğini belli eden hırıltılarını duymak istemedim. ''B-Barkan...'' diye titrekçe soludum. Barkan... Annem... Babam... Son bulmayacak gibiydi...
