GÖREV: Agron'un Çırağı | I-II

Bölüm 22: Kayıp Yonga

Bölüm 22: ''Kayıp Yonga...''

Arina, haykırarak uçurumun kenarına geldi ve aşağıya düşen kızın dalgalar arasında kayboluşunu izledi.
''Hayır, hayır, hayır!'' diye sayıkladı kendince.
''Ne yaptın sen!'' diye bağırıp hırsla ayağa kalktı. Kanla kaplanmış bedeni öfke ile tir tir titriyor ve avuçları karıncalanıyordu.
Barkan'ın ayaklanmak için çabalayan yorgun bedenine öfkeyle bakıp ayağındaki topukluları çıkarıverdi. Hızla arkasını dönüp uçurumdan aşağıya, Elis'in gittiği yere atlamaya hazırlandı. Daha ayağını yeni kaldırmıştı ki, Barkan silahındaki son kurşunu harcayarak Arina'yı bacağından vurdu. Elbisesinin örtemediği uzun bacakları anında büküldü ve kadın acıyla haykırdı. Olduğu yere çöküp acıyla dişlerini sıktı ve hırsla arkasına döndü. Barkan'ın yerden kalktığını gördü. Adam, bir süre olduğu yerde sendeledi, dik durmak için büyük bir çaba sarf etti. Arina ayağındaki yaraya eliyle bastırıp, bacağını sıkıştırdı ve hırsla ayağa kalktı. Şimdi ikisi de karşılıklı birbirlerine bakıyorlardı.
Arina bacağını sürüyerek Barkan'a doğru yaklaştı.
''Onu öldürmemem için yonganın yerini dahi söylemişken şimdi onu vuruyor musun? G*t herif, hayatta kalabileceğini düşünüyor musun?''

Yaklaşır yaklaşmaz güçlü bir yumruk savurup Barkan'ın yüzünün yana düşmesine neden oldu.
İkinci bir yumruğu daha sinirle savurdu ve Barkan'ı yakasından tuttuğu gibi kendine çekti. Kan kokulu yüzleri birbirine yaklaştı, öfkeli solukları tenlerine çarptı.

''Onu neden vurdun?'' Sesi tiz ancak güçlüydü. ''Öldü aptal, öldü! Hayatta kalması imkânsız! Onu neden vurdun? Yonga ondaysa neden onu öldürdün! Şimdi yongada gitti l*** herif!''

Barkan gülümsedi, kanlı dişleri dudaklarının iki yana kıvrılması ile açığa çıktı ve gamzesi kendini belli etti. Arina'nın öfkeli kehribarları titredi, yüzü donakaldı. Bir Agron'a güven olmayacağını tekrar anladı o an. Özü, Demeter'den ayrıldıktan sonra gerçekten değişmiş ve rütbesi yükselip yağmur kuşu olan Barkan'ı hiç olmadığı kadar hafife almıştı.

İster Vyshe olsun ister Demeter, kimse Barkan'ın gerçekte neler yapabileceğini bilmiyordu.

Barkan elinde tuttuğu bıçağı beklemeden çekti ve Arina'nın güzel çehresini yarıp geçebilecek kadar şiddetli bir şekilde keskin ucunu çenesine sapladı. Bıçak, takıldığı onca pürüze rağmen Arina'nın organlarını deşip kafasına saplandı.
Ufacık ancak güçlü bir hamle, Arina'nın acı içinde titremesine neden oldu.
Barkan, başını kadının donup kalan yüzüne yaklaştırdı iyice. ''Çünkü görevim bu, Arina; yonga ya benim olur, ya da hiç kimsenin... Vyshe'ye söyle, yongayı kaybettiler.''
Barkan, başını geriye doğru eğdi ve yüzünü Arina'nın yüzünden uzaklaştırdı. Yakasında kilitli kalmış elleri kendinden uzaklaştırmadan önce kadının çenesine saplanmış bıçağı çekip çıkardı. Kızıl kan, süratle yarılan yerden fışkırırken Arina'nın bedeni yere yığıldı. Çenesinden yayılan kanlar, onu kızıl bir göledin içinde bırakacak kadar süratle yol alırken, Arina acı acı titredi. Bedeni kasıldı ve gözbebekleri titreşti.

''Demeter'e selamını söylerim Arina,'' diye mırıldandı Barkan. Hemen sonra ise elindeki bıçağı beklemeden kadının kafasına sapladı. Bıçağı çekip, defalarca aynı noktayı deşerken kafatası kemikleri parçalandı ve yarılıp içindeki küflü beyni açığa çıkardı.

Barkan, oluşan koku ve görüntüden dolayı yüzünü buruştursa da, görmeyi beklediği şey elini hızla kanlı bedene daldırdı. Elini geri çektiğinde, avucunda küçük bir çip taşıyordu.

''Vyshe'nin bizi izlediğini biliyordum,'' dedi kendi kendine. ''Arina, sandığın kadar özgür değildin.''

Elindeki çipi kırıp attı ve beklemeden yerden doğruldu. Yerden kalkması o kadar uzun sürmüştü ki, eğer biraz daha geç bir hamlede bulunsa, ölen kişinin kendisi olacağını anladı. Yerde dağılmış, parçalanmış bir halde kalakalan cesedi umursamadı. Ne bir tereddüt, ne de herhangi bir duygunun bedenine uğramasına izin vermeden koştu ve kendini uçurumdan aşağıya bıraktı.