OUR UTOPIA [Completed]

OUR UTOPIA - 35

(Unicode)

ကြွေပြားပေါ်ရှိ ဆံပင်အထွေးလိုက်ကလေးကို
ဂျုံးဂု ကောက်ယူလိုက်သည် ။ ထို့နောက် ရေချိုးခန်း
အပြင်သို့ထွက်ကာ အမှိုက်ခြင်းထဲပစ်ထည့်ပြီးနောက် .....

" အစ်ကို "

" ပြောပါခင်ဗျ "

" ရေချိုးပြီးပြီလား "

" ပြီးလို့တောင် အပြင်ထွက်ပြီး လမ်းသလားဖို့
ချောင်းနေပြီ... လိုက်ဦးမလား "

" ဘယ်ကိုသလားဦးမှာလဲ "

" သူငယ်ချင်းမွေးနေ့လေ "

" အစ်ကို ယွန်းဂီလား ဒါမှမဟုတ် အစ်ကိုဂျီမင် "

" နှစ်ယောက်လုံးမဟုတ်ဘူး ငယ်သူငယ်ချင်း
တစ်ယောက်မွေးနေ့ "

"ဘယ်သူလဲ ? နာမည်ကဘာလဲ? ချောလား?
ကျွန်တော့်လောက် "

ရေချိုးခန်းထဲမှ ခေါင်းပြူရင်း မေးနေတဲ့
အဘိုးအိုပေါက်စကြောင့် ထယ်ယောင်းက
ဖြစ်ရလေဆိုတဲ့ အပြုံးလေးနဲ့ လှမ်းပြုံးရင်း
ကြည့်တယ်  ။

" ချောတယ် သူ့သမီးလေးဆို ချစ်စရာလေး "

" ဟာ မိန်းမနဲ့လား "

" မဟုတ်ဘူး တစ်လင်ကွာလေ "

"အစ်ကို"

" အား စကားများလိုက်တာ ဂျုံးဂုရာ
လိုက်ချင်ရင် မြန်မြန်သာချိုးစမ်းပါ
နောက်ကျလို့မဖြစ်ဘူး "

အိတ်ထဲကို ပစ္စည်းတွေကောက်ထည့်ရင်း ခုန်ဆွ
ခုန်ဆွဖြစ်နေတဲ့ အစ်ကို့ပုံက ဖျစ်ညှစ်ပစ်ချင်စရာလေး  ။
မွေးနေ့ပွဲမို့ထင်သည်  ။ အပြာနုနုရှပ်အား
ဘောင်းဘီရှည်ပွပွထဲ ထိုးထည့်ထားကာ ခါးပတ်
အနက်ကလေးနဲ့ ချည်ငင်ထားသော ခါးကလေးမှာ
သွယ်လျ၍  ။ ခဲရောင်ကွင်းထိုးဖိနပ်လေးကို ပတ်သိုင်း
ထားသည့် ခြေမဖြူဖြူလေးက လမ်းလျှောက်လိုက်
တိုင်းမှာ အပေါ်သို့တထောင်ထောင်ဖြင့် ။
ဒီကြားထဲ ဦးထုပ်လေးကို နောက်ပြန်ဆောင်းပြီးတောင်
မှန်ရှေ့မှာ ရှိုးထုတ်နေလိုက်သေး ။

ဆက်ကြည့်နေရင် သူတကယ် ပြေးကိုက်မိတော့မည်။

ရေချိုးနေရင်းမှပင် ကြားနေရသည်က အိမ်ထဲမှာ အသံကုန်ဟစ်ကာသီချင်းဆိုနေသည့် ကိုအာပေတူး၏
ရွှေနားတော်နားပင်းမည့် အသံ။
ဘယ့်နှယ့် ရေချိုးတဲ့သူက မဆိုရဘူး ။
သူချည်း အော်ဟစ်သောင်းကျန်းနေတာ ။