CÜDA

53. Bölüm/ FİNAL

Yüzümde hissettiğim ıslaklıkla gözlerimi araladığımda gördüğüm kişi ile aniden oturur pozisyona geçtim.

Kalp çarpıntısı eşliğinde hem ağlayıp aynı zamanda gülümserken, iki duyguyu aynı anda yaşıyordum.

Dilini sevimlice, minik ağzından çıkaran Linda'yı sevinçle kucakladım. Gözlerimden yaşlar dökülürken, “Linda, kızım buradasın.” dedim.

Linda kollarımın arasında yüzümü salyalarıyla yıkarken, yaşadığım mutluluk paha biçilemezdi.

“Sadece Linda'ya benzeyen bir köpek ile seni korkutmuşlar. Linda'nın hayatta ve iyi olduğunu görmen için buraya getirdim. Seni, onun uyandırmasını istedim.” Görkem'in sesini duymam ile başımı ona çevirdim.

Karşımdaki koltukta gülen gözlerle bize bakıyordu. “Teşekkür ederim.” dedim, Linda'nın tüylerine öpücüklerimi bırakırken.

Onu kaybettiğim için o kadar çok acımıştı ki canım, şu an kollarımın arasında durması da bir o kadar mutlu etmişti beni.

Sarı-kahverengi tüylerini öpücüklerimle taçlandırırken, Linda kucağımdan indi ve bizi izleyen Görkem'e doğru koştu.

Bulunduğumuz ortamı da Linda'nın Görkem'e gidişiyle fark ettim. Bir karavanın içinde olduğumuzu belli edercesine hareket halindeydik.

Pembe bir kanepenin üzerindeydim ve sanki geniş bir odanın içinde gibiydim. Köşe kısımda mini bir mutfak vardı. Ocağın kenarı renkli tavalarla süslenmişti.

Tavan kısmında ise rengarenk çiçekler sarkıyordu.  Camlarda ufak, pembe puantiyeli tüller vardı.

Kenar kısımlarda bölmeli dolaplar vardı. Oturduğum kanepenin önünde, sanki kanepenin bir parçası gibi duran masanın üzerinde çeşit çeşit yiyecekler vardı.

“Biz kızımla barıştık. Değil mi Linda?” Görkem'in sesini duymam ile gözlerimi onlardan tarafa çevirdim.

Görkem, Linda'nın tüylerini okşayarak söylediği şey ile Linda sevimli bir şekilde havlamıştı.

Linda'nın, Görkem'i unuttuğunu düşünürken, hâlâ eskisi gibi olduklarını görmek beni şaşırtmıştı.

Görkem kucağındaki Linda'yı kanepeye bıraktı. Mutfak cephesine doğru ilerlerken onu izliyorum.

Dolaptan çıkardığı bir tabağa önündeki kutudan bir şey döktü. Ne yaptığını göremiyordum ama çıkardığı seslerden anlayabiliyordum.

Yanımıza doğru geldi ve önümdeki masaya elindeki tabağı bıraktı. Yüzünü Linda'ya çevirdi. “Gel kızım.” diye çağırdığında Linda kanepeden atladı ve masanın önündeki sandalyeye çıktı.

Linda'nın, bizimle beraber yemek yemeyi sevdiğini unutmamış olması hoşuma gitmişti.

Katran karası gözlerini bana çevirdiğinde kalp atışlarım hızlandı. “Hepsini senin için hazırladım. Bir şeyler yiyelim.” diyerek karşımdaki sandalyeye oturdu.

Masanın üzerindeki bardaklara çaylarımızı doldurduktan sonra bardağın birini önüme bıraktı.

Çay bardağını elime alıp, bir yudum içtim. “Teşekkür ederim.” dedim.

Görkem hafifçe gülümsedikten sonra masada varlığını sürdüren sessizlik eşliğinde kahvaltımızı yaptık.

••••••••

Kahvaltımızı tamamlamış, Görkem masadaki tabakları ve bardakları toplamıştı.

Görkem yeniden kucağına çıkan Linda'ya bakarken, “Linda'nın eve dönmesi lazım. Melis almaya gelecekti. Onu yanımızda götüremeyiz.” dedi.