Yb geldi arkdşlar :):)::)
Güzide mutfağa indiğinde söyleniyordu. Ayşegül Hanım ona baktı.
-N'oldu Güzide'ciğim? Bir şey mi oldu?
-Ha.. Yok Ayşegül Abla... Densizin biri laf etti de.. Ama Celil Bey sağ olsun... Adama haddini bildirdi.
Yahya Bey kaşlarını kaldırıp Güzide'ye baktı.
-Öyle mi? Ne istiyormuş?
-Yemeğini yanlış getirmişiz... Birkaç defa olmuş da... Hiç işte... Öyle konuşuyor.
-Anladım.. Ben icabına bakarım onun şimdi..
-Yok Yahya Bey siz zahmet etmeyin. Celil Bey halletti zaten.
Yahya Bey kafasını cama doğru çevirdi ve bahçeyi öylesine seyretmeye başladı. Güzide Celil'in yaptığı hareket yüzünden mutluydu. Hatta göbek atmak istiyordu. Ayşe bir süre Güzide'nin gülen yüzüne baktı. Demek öyle Celil... Ama bir şeyi unutuyorsun... Ben Seyit'le olduğum zaman siz beraber olabilirsiniz! Bunu o kafanıza sokun. Yoksa... Ayşegül Hanım'ın el çırpmasıyla kendine geldi.
-Ayşe...
-Ha ne?
-Daldın gittin kızım.
-Yok.. Yok bir şey... Öylesine düşünüyordum.
-Evleneceğin adamın yanında da böyle davranma da... Kayınvalidenle aranız bozulur sonra...
Herkes gülmeye başladı. Ayşe şaşırmıştı. Kocam? Kayınvalidem? Evlilik? Güzide göz ucuyla ona baktı. Ayşe de kaşlarını çatıp ona baktı. Sırıttı. Güzide önlüğünün bağlarını çözdü ve merdivenlere yöneldi.
-Güzide nereye kızım?
-Sami'ye bakayım bi... Onu yukarıda görememiştim...
-Tamam.
Mutfaktan çıktı. Tam kapıdan müşterilerin olduğu bölüme geçeceği sırada biri kolunu tuttu ve çekti. Hızla arkasını döndü. Ayşe.
-Bana baksana sen!
Güzide çaktırmadan müşterilere baktı. Kimse fark etmemişti. Celil'le Seyit de ortalarda görünmüyorlardı. Ayşe onu giriş kapısının önüne çekti.
-Ayşe? Ne saçmalıyorsun sen? Ne bu hal?
-Sen ne olduğunu gayet iyi biliyorsun!
-Evlilik meselesinden mi bahsediyorsun?
-Evet!
-Ayşe, sana bir çözüm bulacağımı söyledim ya...
-Yaa söyledin! Kimi kandırıyorsun sen?! Amacının benim evlenmem olduğunu biliyorum. Valla benim için fark etmiyor! Sonuçta başı derde girecek olan sizsiniz...
Arkasını döndü ve gitmeye hazırlandı ama Güzide onun kolundan tuttu.
-Ne oldu Güzide? Korktun mu?
-Ne istiyorsun Ayşe?!
-İsteklerim çok... En büyüğü de... Seyit'le evlenmek.
-Ne?!
-Evet.. Niye bu kadar şaşırdın? Olamaz mı?
-Olamaz.
-Nedenmiş o? Şura'nın artık işi bitti.
-Doğru konuş Ayşe!
-Ne?! Yalan mı?! Seyit onu postalamadı mı Rusya'ya yine?
-...
-Bak... Gördün mü?
-Seyit'le istesen de evlenemezsin. Hatta ben istesem bile evlenemezsin.
-Nedenmiş o?
O sırada bu konuşmayı başından beri dinleyen Seyit ve Celil saklandıkları duvarın arkasından çıktılar. Ayşe ve Güzide onları görünce oldukları yerde kaldılar ve Ayşe Güzide'nin kolunu bıraktı. Ne ara tutmuştu ki? Kendisi de farkında değildi.
-S-Seyit?
-Çünkü ben evlendim.
