Gecenin Ay'ı/mahalle klasiği ~tamamlandı~

23.bölüm

Instagram:dolunaayyz

Amcam. Yıllar önce onunla görüşmeyi bırakmıştım.  Annem hakkında insanlara yanlış şeyler söylediğini öğrenmiştim. Beni zorla kendimden 20 yaş büyük adama satmaya kalkışmıştı.
Sinirden çıldıracak gibi olmuştum. Kapıma nasıl gelmişti!

"Ne işin var senin burada!"
Emre hiçbir şeyden habersiz bize bakıyordu.
Amcam ise mahcup bir şekilde bana bakıyordu
"Mavi."
Hemen konuşmasına engel oldum.
"Sus! Adımı ağzına alma yemin ederim dediğimi yapar seni öldürürüm."
Tehdit eder şekilde parmağımı ona salladım.
"Defol git buradan çabuk dinlemeyeceğim seni."

Üzerine saldıracakken emrenin belimden tutmasıyla yerimde durmuştum. Bu adam hangi akla hizmet geliyordu buraya.
"Ben yaptıklarım için çok pişmanım seni yanıma almak istiyorum kendimi affettirebilmek için."

Kuzey abim olayları bildiğinden dolayı adamın yakasına yapışmıştı.
"Sen kimi nereden alıyorsun lan."
Onlar kargaşa halindeyken odama çıkıp nenemin bana yadigar amaçlı verdiği silahı çıkardım. İçindeki mermileri boşaltıp yerine taktım tabiki de korkutmak amaçlı kullanıcaktım arkamı dönüp odadan çıkarken kızlar peşimden korkuyla geliyordu.

"Mavi yapma mavi!" Onları dinlemeyip silahı amca bozuntusuna doğrulttum. Anında gerilemişti, emreler yaklaşacakken durdurdum.
"Yaklaşmayın! Bu benim meselem."

"Bir daha desene! Sen kimi alıyorsun! Senin karşında artık o 12 yaşında ki küçük kız yok, ben büyüdüm 20 yaşında bir kadınım. Ben sana yedirir miyim kendimi. Defol git buradan yemin ederim seni burada gebertirim anlının çatından vururum seni duydun mu!"

Sırıtarak bana baktığında tiksintiyle ona baktım. "Ne olacak burada mı kalacaksın? Kimsen yok burada nasıl geçineceksin? Anan gibi sür-"
Sinirden gözüm dönerken haykırırcasına bağırdım. "Annemin adını ağzına alma! Kimsin sen! Kimsin!"
Emre dayanamamış olucak ki yanıma gelip yumruğunu amcamın yüzüne geçirmişti.

"Yeter lan! Bu kızı rahat bırakacaksın o kimsesiz değil!" Ege elimde ki silahı alıp ortadan kaldırmıştı.

Kuzey abi emrenin elinden onu zorla kurtarıp kulağına bir şey söyledi. Ne söyledi bilmiyorum ama emre bana doğru döndü. Yanıma gelip beni içeri soktu. İçeriye girdiğimiz an sımsıkı sarıldım.
"Şşş korkma meleğim, korkma. Sakın ağlama bak senin tek damla göz yaşına öldürürüm onu. Kurban olurum sana."
Başımı öpüp beni sakinleştirmeye çalıştığında derin nefesler alarak kendime gelmeye çalıştım.
Hep yanımda vardı işte ben kimsesiz değildim.

Kuzey abim amcam olacak adamı paketleyip geri göndermişti. Huzur kaçırmaktı amacı. Emre beni sahile getirmişti sakinleşmek için. En iyi şey buydu sanırım.
"Mavi." Başımı göğsünden kaldırıp ona baktım.
"Hm?"
Kahvelerini benden ayırmadan sorusunu yöneltti. "Amcanla aranda ne oldu, tabi anlatmak istemezsen." Başımı olumsuz anlamda salladım.
"Şuan anlatmazsam daha anlatamam emre. Ama sadece dinle olur mu?" Başını olumlu anlamda salladığında güç almak istercesine ellerini tuttum.

"Nenem köydeyken amcam bir haftalığına beni yanına alacağını söylemişti ben de kabul ettim. Kuzenlerimle oynarım diye düşündüm, çocuk aklı işte. Sonra beni aslında yanına beni benden büyük bir adama para karşılığı vermek için aldığını duydum. Ben bunu tesadüfen telefonda konuşurken öğrendim tabi, direk nenemi aramıştım bir tek nenem vardı yanımda.
Nenem otobüslere atlayıp geldi istanbula kurtardı beni. Sonra o adam annemin hakkında yalan yanlış şeyler söylemiş işte, pislik. Şimdi gelme amacıda huzur kaçırmaktı."

Emre sinirden elini yumruk yapmış sıkarken yumruk yaptığı elini açıp ellerimi yanaklarına koydum.
"Emre sinirlenme hepsi geçip gitti ve ben biliyorum ben kimsesiz değilim. Sen varsın, sen benim ailemsin."