Gecenin Ay'ı/mahalle klasiği ~tamamlandı~

43.bölüm

Instagram:dolunaayyz

Hayat çok kısaydı. Ne zaman ne olup bittiğini bile bilmiyorduk. Daha dün gibi hatırlıyorum emre için ağladığım günleri, sonra sevgili oluşumuzu, evlenmemizi..şimdi ise bir bebeğimiz olacaktı. Kulağa ne kadar da hoş geliyordu, ben anne oluyordum.
Anne...

Hastaneden çıkıp kendi evimize geldiğimizde büyük bir bayram coşkusu vardı. Kızlar sürekli canın bir şey istiyor mu diye sorarken ege ve kuzey abim zorla ağzıma bir şey tıkmaya çalışıyordu. Emre mi? O hâlâ benim gibi şoktaydı. Ben bile çıkamamıştım etkisi altından.

Vural babam torunuma neler alacağım diye hayaller kuruyordu. Ama...melek anne pek sevinmişe benzemiyordu. Yakında çıkar kokusu.

________

En sonunda evimizde tek kaldığımızda odamıza geçip dinlenmeye karar vermiştim. Sırtım emrenin göğsüne yaslı bir şekilde dururken ellerimiz karnımın üzerinde duruyordu.

"Emre."
Omzuma öpücük kondurup konuştu.
"Meleğim?"
Gözümden gelen yaşları engellemeye çalışarak konuştum.
"Bizim şimdi...bir bebeğimiz olacak öyle mi?"
Beni kendine çevirip yüzümü ellerinin arasına aldı.
"İkimizden bir parçamız olacak kalbim."

Gözümden bir damla yaş akarken emre yavaşça yaklaşıp göz yaşımı öptü.
"Sanırım anne oluyorum."
Kocaman gülümseyip bana baktı.
"Sanırım ben de baba oluyorum."
Gülümsememiz kahkahaya dönmüştü.
"Sizi verene şükürler olsun. İyi ki varsınız, kurban olurum size."
Ellerimle hafif çıkmış sakallarını okşadım.
"İyi ki varsın...iyi ki varsın babası."

"Çok mutlu olalım emre, mutlu, sakin, huzurlu bir hayatımız olsun. Ben..ben annesiz babasız büyüdüm ama bebeğime öyle bir anne şefkati vereceğim ki, onunla arkadaş gibi olacağım, benden çekinsin istemiyorum."
Gülen gözler ile bana baktı.
"Sen çok güzel bir anne olacaksın meleğim."

________

"Kuzum bak senin için aldım sen çok seversin
Bunu."
Deniz'in elinden zeytinli açmaları alıp ona sarıldım.
"Teşekkür ederim niye zahmet ediyorsun."

"Saçmalama kız!"

Bugün denizlerde toplanmıştık. Hep beraber bir şeyler yapmayı özlemiştim onlarla.
"Ay ben şimdi hala mı oluyorum!"
Bir anda mervenin bağırmasıyla yerimden sıçradım. Emre belimden tutup endişeyle bana bakarken kızgın bakışlarını merveye yolladı.
"Ne cırlıyorsun kızım! Evladım korkacak."

Emrenin dediğiyle masada koca bir kahkaha tufanı kopmuştu. Elimi yanağına koyup gülümsedim.
"Merak etme sevgilim korkmadı bebeğimiz."
Elinde ki açmayı ağzıma sokup gülümsedi. Sanırım hamilelik sonu 100 kilo olacaktım.
"Ay özür dilerim mavi, ben bir an heyecanlandım da korkmamıştır değil mi kız?"
Gözlerimi devirip başımı olumsuz anlamda salladım.

"Korkmaz halası benim bebeğim çok güçlü hatırlatırım."
Elimle göbüşümü sevip gülümsedim.
"Kız olursa kesinlikle ona makyaj yapmayı öğretmeliyim."

"Kızımdan uzak dur deniz, benim prensesim doğal haliyle gayet güzel anası gibi aynı."
Gözlerimi belertip deniz ve emreye baktım.
"Siz iyi misiniz ya daha cinsiyeti belli değil!"

Çayımı yudumlayacakken önümden alınmasıyla şokla emreye baktım.
"Emre ne yapıyorsun?"

"Çay içemezsin sevgilim, taze portakal suyu sıktım ben ondan iç. Hadi vitamin olur hem."
Omuzlarımı düşürüp dudaklarımı büzdüm.
"Emre daha 4 haftalık bebeğimiz ne olacak?"
Kuzey abim ikimize bakıp sırıttı.
"Senin çekeceğin var bundan ben sana söyleyeyim."