¦Nude¦

<40

"Alper ben, Alper derseniz tanır."

"Alper," dedim Batu'ya bakıp.

"Evet" dedi Alper.

Batu uzanıp telefonu istedi.

"Alper?" dedi merakla.

Beynim ALPER ile dolmuştu iki dakikada.

"Hıhı," dedi ve yine gözleri doldu.

"Gerek yok gelmene. Yanımda... Yanımda erkek arkadaşım var." dedi ve parmaklarıyla uzanıp ensemi okşadı. Şuan kocaman gülümsemek istiyordum ama yapamazdım. Bunun yerine tebessüm ettim.

"Bölme derslerini."dedi dudaklarını birbirine bastırıp.
" Alper gerçekte... Tamam, tamam gel. Hıhı, iyiyim şuan. Görüşürüz." dedi ve kapatıp kafasını arkaya yasladı.

"Ağlamanı istemiyorum," dedim.

"Ben de ağlamak istemiyorum." hıçkırdı.

"Bak sarılmak istiyorum sen böyle yapınca."

"Alper gelecekmiş."

"Numarası niye kayıtlı değildi?"

"Görüşmüyorduk. Ben de telefon değiştirdim yakın zamanda, o yüzden." kafası dağılmıştı.

"Biraz sen de bir şeyler anlatır mısın?" dedi, sesi incelmişti.

"Ne anlatayım?"

"Benim anlattıklarım gibi." ayaklarını kendine çekti.

"Peki, babamla annem ben... 15-16 yaşındayken falan ayrıldılar. Babam annemi aldatmış." hızla bana döndü.

"Kader diye bir şey var işte. Babama olan bana da oldu." diyip güldüm.

"Nasıl yani?"

"Doruk aldattı beni."

"Ciddi misin?" dedi vücudu bana dönerken.

"Aa sen bilmiyor muydun?" dedim. Kafa salladı.

"Neyse işte. Ben yönelimimin farkındaydım o zaman da. Çünkü anlarsın ya, bana kız ve erkek ilişkisi hiçbir zaman doğru hissettirmemişti. Yapamadım işte yani bir kızla mutlu olamadım." eli ensemdeki saçlarla oynamaya başladı.

"Sana bu konuda çok imreniyorum." dedi kızarık gözleriyle gözlerimi bakarak.

"İlk aşk işte, tanıştırayım, Emre."

"Ne? Yuh, niye söylemedin?"

"Ya çünkü sen ve Alper gibi değildi. Emre benim abim gibiydi biraz. Benden 2 yaş büyük. Babam evden gittiği zamanlar benimle çok ilgileniyordu. Bizde kalıyordu falan. İşte ilgiden ve erkeklerden hoşlanan ben Emre'den de hoşlanmaya başladım." dedim gülerek. Batu'da gözleri kurumuş ve mayışmış bir şekilde bana bakıyordu. Zar zor gülümsedi.

"Bir gün Emre yine bizde kalıyordu. Birlikte video izlerken ben ne cesaretse öptüm Emre'yi. Hala kendime inanamıyorum." Batu'ya baktığımda gözleri büyümüştü.

"Hiç değişmemişsin. Aynı cesurluk. Tabi bu konularda." dedi.

Gülüp devam ettim.
"Sonra Emre bağırmaya falan başladı. Ben de ağlamaya başladım. Annem de yoktu o gün evde. Sonra sakinleşince bana sarılıp özür dilemişti. O günden sonra ben sanırım hoşlanmayı bitirdim kafamda. Asla bu konuyu konuşmadan eski halimize döndük. Çok saçma cidden sanırım benim psikolojim baya bozuktu. Yani sonuç, Emre homofobik değildi. Anneme söylerken de yanımdaydı. Emre adamdır. End of the story. "dedim gülerken.

"İnsanın hayatındaki ilkler hep yanında kalıyor. "dedi sesi tekrar titreyerek. Gözleri doldu.

"Yanında olmasa da kalbinde hep var. İlkler unutulmaz." ağlamaya başladı tekrar.

"Benim ilk kelimem de anneymiş mesela." elini kalbine götürdü.
"Artık yanımda değil ama burda."

Kırmızı ışıkta durdum. Kemerimi çözüp Batu'ya sarıldım.

"Dayanamıyorum ağlamana, lütfen." yanaklarımı tutup dudaklarımı öptü.

"Seni ilkim gibi seveceğim. Söz." dedim ve tekrar öptüm.

Şu son iki bölümü kendimi hikayeye çok kaptırarak yazdım. Batu ve Koray hakkında aklımda olan bilgileri sizinle paylaşmak çok güzel hissettirdi. Bu iki bölüm favorilerim olabilir. Heepinizi öptüm.