Prisoner Of Love : Book 2 (COMPLETE)

Chapter 3

Chapter 3

Hinihingal ako ng makabalik sa kabilang dulo pool kung saan naroon si Markuz. He is seating at the stair of the pool, nakababa ang kalahati ng katawa nito.

It's my idea to this swimming. Gusto ko lang na may magawa at sumama din si Markuz sa gusto ko. Dahilan niya ay para naman daw makapagrelax siya bago muling bumalik ng Manila at sumabak sa tambak na trabaho.

Tumabi ako kung saan siya nakaupo.

"What is your plan?" agad akong napalingon sa kaniya ng tanungin niya iyon.

Sandali akong napaisip sa tanong niya. Tumingin ako sa malayo.

I don't have a specific plan after this. Hindi ko alam kung hanggang kailan ako dito kina Mommy o aalis din ako at magsasarili nalang. Tutal ay matanda na ako at kaya na ang sarili.

I sigh. "I don't know."

"Kung sumama ka nalang kaya sakin? Doon ka sa place ko."

Hindi ko maiwasang matawa sa sinabi niya.

I know, concern lang siya. At ayaw niyang nasasaktan ako lalo na at harap harapan pang naglalampungan ang dalawa sa harap ko.

"Don't worry about me, okay? Kaya ko naman." I smiled.

I heard him sigh. Siguro ay hindi pa din kumbinsido sa sinabi ko. Dahil kahit ako ay hindi ko din alam kung totoo ba ang sinabi ko.

Everytime I saw Arlan and Athena my heart hurts. Everything happened in that day back in my mind. Kahit ako ay hindi ko alam kung talaga bang nakamoved on na ako o hindi pa. Dahil sa taksil kong puso.

Everytime na makakasalubong ko sa Arlan ay agad akong natataranta, kinakabahan kung dapat ko ba siyang batiin o ano. Parang bumabalik yung nararamdaman ko sa kaniya kahit na may galit akong nararamdaman sa kaniya. Gusto kong malaman ang lahat, pero sa tuwing nagkakaroon na ako ng lakas ng loob na kausapin siya ay tsaka naman sumusulpot si Athena sa kung saan. Lahat ay napapalitan ng galit at nababaliwala ang explanation na aking hinahanap.

"Kung bumalik ka kaya doon sa dati mong trabaho? Diba maganda naman position mo doon?" he suggested. Ngumiti lang ako at umiling.

I don't think, tanggapin pa nila ako. After kong biglang magfile ng resignation letter at agad na umalis. So unprofessional.

Yun na yata ang pinakawalang kwentang nagawa ko sa buong buhay ko. Iniwan ko lahat para sa pag-ibig. I've been a prisoner because of that stupid love.

"Edi dun ka nalang sa company namin. Ano bang gusto mo?"

"Wala." I said and laughed.

"Baka gusto mong magsecretary nalang. Magreresign na ang secretary ko. Gusto mo ba?? Para naman araw-araw kitang nakikita. Edi lagi akong magiging inspired!" tumawa lang ako sa sinabi niya.

Puro kalokohan.

"Tapos kung place ang hanap mo, dun ka nalang sa bahay ko. Para magsawa ka sa mukha ko." he joke and we both laughed.

"Puro ka kalokohan." I said, "May na-applyan na ko." I continue.

Naramdaman kong natigilan siya at napalingon sa akin.

Bago ako nagdesisyong sumama sa tunay kong magulang ay naghanap na ako ng mapapasukan. Matanda na ako at isa iyon sa kailangan ko para matulungan ang sarili kong bumangon at makabawi mula sa aking masakit na pagkalagpak.

"Saan?"

I smiled and look at the pool. I stand and started to swim again. Nilingon ko siya bago tuluyang lumayo sa kaniya.