Prisoner Of Love : Book 2 (COMPLETE)

Chapter 18

Chapter 18

Hapon na nang makarating kami ng bahay nila Mama. Sakto lang para maabutan naming lahat sila ay naroon. Hawak ni Markuz ang kamay ko habang papasok kami ng bahay.

"Elle, anak. Ikaw na ba yan? Mabuti naman at makarating kayo ng maaga." bungad ni Mama sa amin mula sa hagdan.

Napatingin ako sa buong living room. Naroon si Arlan at Athena, nanunuod. Napalingon lang ng marinig ang sinabi ni Mama. Nakita ko ang pagpako ng tingin niya sa magkahawak naming kamay.

"Umupo muna kayo at magpapagawa ako ng meryenda para sa inyo." iginaya niya kami sa upuan na malapit kina Arlan bago iniwan.

"Ikaw nalang muna dyan. Tutulungan ko na si Mama."

Akmang tatayo na ako at iiwan na siya pero agad kong naramdaman ang pagpigil niya sa akin. Napalingon ako sa kaniya at nakita ko ang pag-angal niya roon.

"Dito ka nalang. Alam kong pagod ka sa byahe." he said. Agad akong napaisip sa sinabi ni Markuz.

"Yeah, he's right." sang-ayon naman ni Arlan.

Mabilis pa sa alas kwatro ang naging pag-irap ko ng marinig siya. Tanghali na ako nagising kung hindi pa ako ginising si Markuz, pagkatapos ay halos buong byahe naman akong natulog. Paano ako naging pagod sa lagay na iyon?

"You know, I'm not." iritado kong sabi, "Dahil kung pagod ako, sinasbi ko agad na gusto ko muna na magpahinga tayo." duktong ko pa.

Nagulat ako ng may sumilay na ngiti sa kaniyang mukha. Agad na nanliit ang mata ko sa kaniya.

"Saan? Sa kwarto mo?"

Halos mamula ang mukha ko sa sinabi niya. Mabilis na nagwala ang dibdib ko sa kaba.

"Hoy! Ang kapal ng mukha mo! Doon ka sa ibang kwarto!" I tried to be sound irritated. He laughed.

"Sus. Kunwari pa ang Love ko." he pinch my cheeks, "Parang hindi ako katabi kagabi." duktong pa nito at tumawa.

Parang sasabog ang mukha ko sa init at nahihiyan. Siguradong kung sinoman ang makakarinig noon ay mamimiss interpret ang sinabi niya.

Magkatabi kaming natulog kagabi pagtapos manuod ng movie. Naglatag kami ng foam sa living room niya at doon kami humiga habang nanunuod. And sad to say, siya lang ang nakatapos ng movie dahil nakatulog agad ako.

"Ho-Hoy! Ang kapal mo talaga!" sigaw ko at pinaghahampas siya. Tawa naman siya ng tawa sa naging reaction ko. I help but to laugh too.

"Bakit? Magiging asawa na din naman kita ahh?"

"Hoy! Ang advance mo ahh!" apila ko at tumawa.

"Ehem. Ehem." natigil lang kami ni Markuz ng marinig ang pag-ubo ni Arlan.

Doon ko lang naalala na hindi lang pala kaming dalawa ang naroon. Kundi pati ang dalawang magnobyo. Umayos ako ng upo at ganoon din si Markuz. He placed his arm in my waist. Ramdam ko pa din ang hiya sa mukha ko.

"Ang cute nyong dalawa." napatingin agad ako kay Athena sinabi niya.

"Love, cute daw tayo ohh." Markuz whispered in my ear and poke my waist. Napakislot ako sa ginawa niya at hindi mapigilang mapatawa.

"Tss." napawi ang ngiti sa akin ng marinig si Arlan. Napirap ak

"Don't mind him, just enjoy this vacation." Markuz's in my ear. Timango ako sa kaniya at ngumiti.

"Ano gusto mo? Paglalagay kita." agad akong napailang ng ibulong ni Markuz sakin iyon.

Nasa hapagkainan na kami para sa hapunan, at madami ang nakahain sa hapag ngayon na tila ba may fiesta. Nagulat ako ng nilagyan niya pa din ako ng kanin sa aking plato. I saw how everyone in the table look at us.

"Love, okay na ba to?" agad akong napatingin kay Markuz at mabilis siyang nginitian.

Agad na nawala sa isip ko ang mga matang nanunuod sa amin at inilibot ang mga mata sa mga ulam na naroon. Ako dapat ang mag-asikaso sa kaniya at hindi siya.

"Sa ulam? Anong gusto mo?"

I heard him laughed, "Ikaw bahala."

Tumango ako sa kaniya at ngumiti. Napako ang tingin ko sa ginataang adobo, katulad ng niluto ni Markuz kagabi para sa aming dinner.

"Eto nalang, tignan natin kung mas masarap ba yung niluto mo kagabi." I joke and we both laughed.

"I can't believe this!" halos mapatalon ako sa gulat ng bigla na lamang sumigaw si Arlan at nagtama ang kutsara at plato niya.

Para akong kakapusin sa hininga dahil sa kabang nararamdaman gawa ng gulat. Ipinatong ko ang ulam sa lamesa ng lingunin ko siya. Matalim ang tingin niya sa akin pati na din kay Markuz. Agad na nag-alab ang galit sa akin.

"Ano bang problema mo?!" iritado kong asik sa kaniya. Tumawa ito na parang hindi makapaniwala sa akin.

"This is not your date! It's a family dinner!"

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi niya. I felt a little bit guilty because he's right.

"Arlan! That's enough!" dumagundong ang boses ni Tito Eric sa buong hapag. Nakakatakot ang ma-otoridad niyang boses.

"Alam kong hindi kayo magkasundo dahil ayaw nyo sa isa't-isa, pero wag naman kayo mag-away sa harap ng pagkain." duktong nito sa malumanay na boses. Napayukho nalang ako at humingi ng tawad.

"Sorry, Tito."

"Tss!" agad akong napatingin kay Arlan ng makita sa peripheral vision ko na tumayo ito mula sa kaniyang upuan.

"Arlan, where are you going?" Mama asked, pero imbis na sumagod ay tinapunan lang ako ng tingin nito bago umalis.

Hindi ko alam pero pakiramdam ko ay obligasyon ko ang sundan siya pero hindi ko ginawa sa takot na sigawan lang niya ako at awayin. Noong narito ako ay hindi kami nagkikibuan at alam kong iyon ang naging basehan ni Tito Eric para sabihin hindi kami magkasundo.

Hindi ko maiwasang mapabuntong hininga sa nangyari. Na agad ding napawi ng maramdaman ang paghawak ni Markuz sa kamay ko.

"Don't worry okay?" he whispered. I nod and smile at him.

Swerte pa din ako dahil nasa tabi ko siya. Hindi ko nararamdamang mag-isa ako.