Opowiadanie jest kontynuacją przygód Riliany i Keily z którą większość z was miała przyjemność zapoznać się podczas czytania: „Czego pragną kobiety". Jeśli jesteście ciekawi jak dalej potoczyły się losy obu dziewczyn, zachęcam was do przeczytania.
Nie wiedziałam czemu, ale Jussy wydzwaniała do mnie od samego rana, tłumacząc, że ma do mnie pilną sprawę i jak tylko znajdę chwilę czasu mam do niej jak najszybciej przyjechać. Zauważyłam tylko, że bardzo dziwnie się zachowywałam i zaczęłam już myśleć, że znów coś kombinuje. Zastanawiało mnie tylko, co tak ważnego miała mi do powiedzenia. Miałam dziś sporo czasu, ponieważ wzięłam kilka dni wolnego z powodu ślub mojej przyjaciółki. Nie spiesząc się na spotkanie, siedziałam w domu, odprężona przed telewizorem, kiedy mój telefon nieustannie wyrywał mnie z błogiego stanu.
Wiadomość od Pati: - Co robisz przystojniaczku?
Odpowiedziałam na nią zdjęciem:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Oglądam jakiś nudny serial na Netflix.
- To wyłącz to gówno i przyjeżdżaj do mnie. 😁
- Chyba przyrosłam do kanapy. 🤪- odpisałam, zastanawiając się w głębi ducha, dlaczego najpierw Jussy, a teraz Patrycja, chcą mnie tak bardzo wyciągnąć z domu.
- Bardzo śmieszne. 😤Bierz dupę w troki i za godzinę widzę cię u mnie.
- Rozumiem, że nie mam wyjścia? 🙈
- Cieszę się, że się rozumiemy. 😁
Leniwie podniosłam się z kanapy i udałam w stronę łazienki, gdzie doprowadziłam się do porządku. Ciągle zastanawiając się, jaki jest prawdziwy powód, dla którego moje przyjaciółki chcą się se mną spotkać. Po krótkiej chwili kontemplacji wyszłam z mieszkania i udałam się na parking, gdzie stał mój samochód. Fakt, że nie miałam daleko do Jussy, ale w drodze naszła mnie nieodparta ochota na posłuchanie muzyki. Podłączyłam telefon z radiem w samochodzie i wybrałam starannie playlistę. Po krótkiej chwili dotarło do mnie, że przeważają na niej same smęty, które ponownie sprawiły, że znów zaczęłam myśleć o Rilianie. Wypełnił mnie smutek, kiedy uświadomiłam sobie, że brunetka wróciła wczoraj do Nowego Jorku i nawet nie miałyśmy okazji się pożegnać. Nagle z głośników popłynął tekst piosenki Zary Larsson, który przybił mnie jeszcze bardziej.
I used to be so happy But without you here I feel so low I watched you as you left but I can never seem to let you go
Poważnie Zara?
Cause once upon a time you were my everything It's clear to see that time hasn't changed a thing
No niestety
It's very deep inside me but I feel there's something you should know
I'll never forget you You will always be by my side From the day that I met you I knew that I would love you till the day I die And I will never want much more And in my heart I will always be sure I will never forget you And you'll always be by my side till the day I die
