Opowiadanie jest kontynuacją przygód Riliany i Keily z którą większość z was miała przyjemność zapoznać się podczas czytania: „Czego pragną kobiety". Jeśli jesteście ciekawi jak dalej potoczyły się losy obu dziewczyn, zachęcam was do przeczytania.
Stałam w łazience, szykując się do wyjścia. I mimo nieprzyjemnej dyskusji, która właśnie odbyłam z Jasonem, opublikowałam swoje zdjęcie na Instagram. Podpisując:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
#dres#weddingparty#mylovelyfriend#
Widząc, że mój partner w osłupieniu ciągle siedział na łóżku i ociągał się z wyjściem, ponagliłam go, mówiąc:
- Chodź, bo się spóźnimy.
- Nigdzie się stąd nie ruszę, dopóki nie powiesz mi, co się dzieje.
- Proszę cię, to naprawdę nie jest rozmowa na teraz. - odpowiedziałam, wychodząc z łazienki i pospiesznie zakładając szpilki.
- O co chodzi? Jesteś na mnie zła za komentarz o sukience? - spytał, bladnąc na twarzy.
- Powiem ci wszystko, co chcesz wiedzieć, ale proszę cię nie teraz. Moja najlepsza przyjaciółka właśnie wychodzi za mąż i chcę być na czas.
Jason ciągle niechętny, aby opuścić hotelowy pokój, wolnym krokiem podniósł się z łóżka i stanął przy lustrze, niezdarnie poprawiając sobie krawat.
- Staraj się teraz o tym nie myśleć. To nie jest nasz wieczór. Przyrzekam, że dokończymy tę rozmowę później. - podeszłam do niego i pomogłam mu zawiązać krawat.
Kilka minut później dojechaliśmy spóźnieni pod urząd miasta, chowając się na tyłach zebranych ludzi. Byłam zła, ponieważ spóźniłam się na ślub mojej przyjaciółki i już nic nie było w stanie tego zmienić. Do tego Jason nie odzywał się do mnie całą drogę, co jeszcze bardziej mnie irytowało. Gdy po ceremonii ruszyliśmy w stronę sali weselnej jak na niedobór złego, mój chłopak dotarł na parking w tej samej chwili co Keily. Wysiadając z samochodu, zauważyłam ciemną blondynkę, która otwierała drzwi swojej partnerce. W momencie przypomniało mi się, jak kiedyś robiła to dla mnie i nie chcąc tego widzieć, spuściłam wzrok w ziemie, mówiąc do mojego partnera.
- Proszę, pośpiesz się.
Jason po chwili znalazł się koło mnie, obejmując mnie w pasie i prowadząc w stronę wejścia, przy którym stał fotograf i robił zdjęcia. Zanim dotarło do mnie, co się dzieje, mężczyzna zaproponował nam wspólne zdjęcie, na które Keily natychmiast odmówiła:
- To nie jest dobry pomysł. My się nawet nie znamy. - usłyszałam bolesne słowa, padające z jej ust.
- Zgadzam się z nieznajomą. To nie jest najlepszy pomysł. - potwierdziłam.
Wszystko odbywało się jak by przez mgłę. Światło lampy błyskowej i twarz zdziwionego, Jasona, który na szczęście o nic nie pytał. Ciemna blondynka po chwili zniknęła z mojego pola widzenia, a ja poczułam w momencie wypełniającą mnie pustkę. Gdy zajęliśmy miejsce przy stole, przez chwilę poszukiwałam Keily błędnym wzrokiem po sali, nie mogąc się skontrolować. Dostrzegłam ją kilka stolików dalej, siedzącą koło Jussy.
