Opowiadanie jest kontynuacją przygód Riliany i Keily z którą większość z was miała przyjemność zapoznać się podczas czytania: „Czego pragną kobiety". Jeśli jesteście ciekawi jak dalej potoczyły się losy obu dziewczyn, zachęcam was do przeczytania.
Po porannym prysznicu ucałowałam Rilianę na pożegnanie i udałam się do pracy. Zakopana pod stertą faktur, ciągle rozmyślałam nad wczorajszym wieczorem, który spędziłam z brunetką.
- Ziemia do Keily. - usłyszałam głos mojej ekspedientki, która od dłuższej chwili stała w moim biurze i przyglądała mi się z wielkim uśmiechem na twarzy.
- Hej Claudia. - odpowiedziałam, wracając zza świata marzeń.
- Musisz być w dobrym nastroju.
- Hmmy? - spytałam zaskoczona.
- Stoję tu już kilka minut i widzę, jak szczerzysz się do komputera.
Zachichotałam, przewracając oczami.
- Spędziłam miło wieczór.
- Musiał być naprawdę miły skoro jesteś nieobecna. - wyszczerzyła rząd białych zębów.
- W czym mogę ci pomóc? - spytałam, zmieniając temat.
- Pewien klient czeka na ciebie w sklepie.
- Ok. Powiedz mu, że zaraz będę.
Po tych słowach zniknęła za drzwiami, zostawiając mnie wraz z moimi myślami. Nie pozwalając dłużej czekać tajemniczemu klientowi, opuściłam zaplecze, kierując się na salę sprzedaży. Przy regałach z odzieżą stał wysoki brunet, podziwiając stroje do nurkowania. Wolnym krokiem ruszyłam w jego stronę, grzecznie się witając.
- Dzień dobry. W czym mogę panu pomoc?
Wysoki mężczyzna odwrócił się w moją stronę, przyjaźnie się uśmiechając. Gdy tylko zobaczyłam jego twarz, natychmiast dotarło do mnie, że się znamy.
- Mike. - wykrzyczałam z entuzjazmem, pospiesznie dodając: - Kopę lat. Co tu robisz?
Uczęszczaliśmy razem do college'u. Bardzo się zaprzyjaźniliśmy i chodziliśmy razem na wszystkie imprezy. W sumie byliśmy nierozłączni. Po studiach Mike wyjechał do rodzinnego miasta, aby tam otworzyć swoją działalność. Nie widzieliśmy się parę lat. Byłam w szoku, że dziś stał w moim sklepie.
- Wróciłem do Miami. - rzekł, przybijając mi piątkę i odprawiając nasze rytualne powitanie.
Zaśmiałam się, przypominając sobie, jak dawno tego nie robiłam.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- Planujesz tu zostać na stałe? - spytałam, nie mogąc powstrzymać się od uśmiechu.
- Raczej tak. Szlag trafił moją firmę i myślę, aby otworzyć tu coś nowego. A co u ciebie? Widzę, że przejęłaś działalność ojca.
- Mój staruszek nie miał już siły. Musiałam się tym zająć.
- Biedak, pewnie wykończyły go twoje akcje. - zaśmiała się, wspominając szalone czasy college'u.
