BENEKLİ

KISA FİNAL

Nihayet!
Şükür kavuşturana..
Başlıkta yazdığım gibi bu kısa bir final.     Daha sonra telafi edeceğim ,söz veriyorum.

Kapağı Ahmet e özel hazırladım. Kitabın en sevilen erkek karakteri oluyor kendisi, bir ayrıcalığı olsun di mi🥰🤗

-Ahmet-

Sokaklarda bir çok çatışmanın ortasında kaldığım olmuştu. Patlayan silah seslerinden niye şimdi bu kadar korktum anlayamıyorum. Kendimi saniyeler içinde çocukluğumda buldum. Yetimhanenin bahçesinde oynarken ailesinin gelip onu alacağı umuduyla yaşayan çocukluğuma geri döndüm.

-9 yıl önce-

Bugün kesinlikle şans benden yana. Misket oyununda hiç bu kadar çok bilye ütmemştim. Avucuma sığmayan bilyeleri koyacak cebim olmadığı için kankam Bilal'e emanet edip, poşet almak için koşarak yemekhaneye gittim. Allahın poşetini alabilmek için Kadriye anneye döktüğüm dilleri hala unutamıyorum. İnadım inat kadın bir plastik parçası için az yalvaltmamıştı beni.

Yemekhaneden dönüş yolunda gördüğüm kalabalığa kayıtsız kalamayıp yönümü oraya çevirdim.

18 yaşına giren Sinan abi artık yetimhaneden ayrılıyordu. Beni tanımasa da güle güle demek istemiştim. Yanına vardığımda arkadaşlarıyla olan konuşmasını bölmemek için arkasında sessizce bekledim.

-" Oğlum nasıl aldın adresi? "

-" Müdür söz verdi ya lan! Hiçbir olaya karışmayan ,bir vukuatı olmayan çocuklara gerçek ailelerinin adresini vericem diye!."

Üzerime beton atmışlar gibi kaskatı kesilmiştim. Benim ailemin de adresi müdürde var mıdır?
Peki ya ben o hakkı çoktan kaybettiysem!
Sinan abinin sesi kendime gelmemi sağlamıştı.

-" Birşey mi diyeceksin ufaklık?"

-" Geçen hafta bizim sınıfta bir çocuk bana "orospusu çocuğu" dedi..."

-" Eee? Hepimiz öyle değil miyiz lan?" Hasan abinin sözümü keserek söylediklerine Sinan abi hariç herkes gülmüştü.

-"İşte ben de ona vurdum. Müdür bana ailemin adresini vermez artık di mi?"

Sesimin titremesine engel olamamıştım.

Hepsi birden kahkahayla gülse de umursamadım. Ben o sıra şansımı kaybettiğime yanıyordum.

Sinan abi gelip beni banka oturttu, tam karşıma dizlerinin üzerine çöküp gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı.

-" Hiç tanımadığın, seni buraya bırakan kadın için kavga mı ettin?

-" Evet ama o benim annem! "

-" Adın neydi senin?"

-" Ahmet "

-" Kalbine çamuru bulaştırma Ahmet! Haklısın o senin annen.( arkasındaki eğlenen grubu göstererek) Sen bu lavuklara bakma. "

-" Ben hakkımı kaybettim mi?"

-" Üzülme! kaybetmedin. Benim dediğim vukuatların sonu polis karakolunda bitiyor."

Yaş 17

Bir yıl daha bekleyecek sabrım kalmadı. Bu günü 9 yıldır planlıyorum. Değişen 2 müdür ve 3 güvenlik görevlisinin rutinlerini ezberlemek bir hayli zor oldu ama pes etmedim. Müdür bey sadece akşamları burada olmuyordu. Güvenlik görevlilerinden biri raporluyuş şartlar lehime görünüyordu.

Ne yapıyorum ben burada?
Yapma oğlum, girme o odaya diyor iç sesim ama gel gör ki şuan tam da müdürün masasının karşısında dikiliyorum. Ah be Ahmet, 17 yaşına kadar sabrettin de, bir yıl daha bekleyecek tahammülün kalmadı mı?