Because of Her

Hoofdstuk 10

Yasmine

'Nee! Nee!' Hoor ik iemand schreeuwen. Eerst denk ik dat het in mijn dromen is, maar wanneer de woorden zich herhalen schrik ik wakker en ren naar Fleur haar kamer. Daar tref ik Fleur op de rand van haar bed aan waar ze aan het woelen en aan het schreeuwen is.

'Fleur! Fleur, word wakker!' Roep ik wanneer ik haar hand neem die nat is van het zweet en haar wakker probeer te schudden. Ze wordt meteen wakker en kijkt me geschrokken en uitgeput aan. 'Je had een nachtmerrie en was als een gek aan het schoppen en schreeuwen.' Zeg ik zacht. Zonder iets te zeggen ploft ze haar hoofd zuchtend terug neer op haar hoofdkussen.

'Dank je.' Zegt ze. Omdat ik niet weet of ik haar moet vragen waar ze over droomde zwijg ik, maar blijf ik haar hand vasthouden en haar aankijken. Ze is kletsnat van het zweet.

'Wil je dat ik blijf?' Vraag ik haar met de angst dat het misschien ongepast is. Maar gelukkig knikt ze. 'Ik ga even iets zacht halen om op de grond te leggen zodat ik daarop kan slapen.' Zeg ik. Ze knikt en staart nog altijd hijgend naar het plafond. Ik vind het vreselijk om haar zo te zien.

Even later kom ik terug met een dikke dons, mijn hoofdkussen en mijn laken die ik zorgvuldig naast haar bed leg. Ik ga liggen en leg vlug mijn laken over me zodat ik het terug warm krijg omdat ik zonder het op te merken aan het bibberen was.

'Wil je erover praten?' Vraag ik haar. Misschien vindt ze dat ik haar push, maar misschien ook niet waardoor ik liever het risico pak dan niets te zeggen terwijl ze misschien juist wél de behoefte heeft om erover te praten.

'Ik ben moe.' Zegt ze dan zacht. Ik besluit er niet verder op in te gaan en mijn ogen dicht te doen waarna ik terug als een blok in slaap val.

De volgende ochtend word ik wakker en het duurt even voordat ik me herinner waar ik ben. Ik kijk naar Fleur en zie dat ze nog aan het slapen is, ze is echt schattig. Ik besluit haar ontbijt op bed te brengen na de hevige nacht die ze gehad heeft en misschien kan ik op die manier wat woorden uit haar mond krijgen. Het was afschuwelijk om haar zo te zien en het gaf me het gevoel dat ze een trauma aan iets heeft. Het idee al dat ze een trauma heeft opgelopen doet mijn maag ineenkrimpen. Ik sta recht en loop naar de keuken om te zien wat we in huis hebben. We hebben nog wat fruitsap en koffie, maar voor de rest is er niets speciaal. Iets in me zegt me om naar de bakker te gaan hier vlakbij waardoor ik naar het uur kijk, het is acht uur. Omdat ik weet dat Fleur sowieso al een lange slaper is, ga ik naar mijn kamer en kies snel voor een jogging en een gemakkelijke trui, ik kan me daarna nog altijd omkleden. Vlug kam ik mijn haren en doe deze in een paardenstaart en loop de deur uit.

Bij de bakker is het gelukkig nog niet meteen aan mij wat me de tijd geeft om rond te kijken.

'Dag, mevrouw.' Zegt een ietwat oudere vrouw. Ik lach naar haar en neem mijn bestelling op waarna ik naar buiten loop met vier koffiekoeken en twee pistolets. Dit lust iedereen toch?

Terug in het appartement doe ik mijn best niet te veel lawaai te maken zodat ik rustig een ontbijt kan klaarmaken terwijl Fleur slaapt. Het idee dat ik haar kan verrassen met ontbijt op bed doet mijn hart springen en ik krijg een glimlach van oor tot oor.

Wanneer ik de koffiekoeken en pistolets zorgvuldig op een grote plateau heb gezet voeg ik er nog fruitsap en koffie aan toe. Hiermee loop ik naar haar kamer terwijl ik mijn best doe niet alles te laten vallen. Het is nog donker in Fleur haar kamer wat me doet twijfelen of ik niet nog een beetje moet wachten voordat ik binnenstorm met een ontbijt. Maar het is inmiddels al half negen en ik kan mezelf niet langer inhouden dus doe ik het licht voorzichtig aan en ga naar haar bed. Ze wrijft in haar ogen wat opvallend sexy is en ik moet mijn best doen om haar niet aan te gapen. Wat is mijn probleem? Ik rol geërgerd met mijn ogen omdat ik weer te veel na aan het denken ben terwijl ik eigenlijk gewoon alles op me moet laten afkomen. Ik ben heel mijn leven al op alles voorbereid geweest en het meeste komt door mijn mama maar ook door mij. Ik was altijd te bang om door het leven te gaan zonder alle mogelijke scenario's te bestuderen en ik heb het gehad. Ik ben een te harde controlefreak en ik mag er niet eens aan denken wat Gilles heeft moeten doorstaan elke keer dat ik met mijn scenario's aangelopen kwam, ik zou het zelf niet verdragen moest het iemand anders zijn.