Because of Her

Hoofdstuk 9

Fleur

Ik voel haar zachte hand op de mijne. Ik kan niets uitbrengen. Zelfs als ze haar vraag herhaalt krijg ik niets over mijn lippen. Ik kan van haar gezicht aflezen dat ze denkt dat het door de drank komt en ze heeft gelijk. De drank doet iets naars met me dat ik normaal gezien niet voel als ik nuchter ben. Het geeft me exact hetzelfde gevoel als wanneer ik de nachtmerries heb, enkel het zweet ontbreekt. Ik kijk haar aan en zie dat ze vol medelijden zit.

'Je moet geen medelijden met me hebben.' Zucht ik. Het laatste wat ik wil is dat iemand vriendelijk tegen me doet gewoon omdat ze medelijden heeft. Dan heb ik liever dat ze me negeert en nooit iets tegen me zegt. Dan weet ik tenminste dat het oprecht is en niet omdat ik issues heb.

'Hoe grof het ook klinkt, ik heb geen medelijden met je. Maar ik zie je hier depressief zitten en ik word er zelf droevig van. Ik weet dat ik je nog niet lang ken en dat het raar is als ik zeg dat iets in me om je geeft, maar ik kan er niets aan doen. Ik ga je niet pushen om me te vertellen wat er scheelt of waar je aan denkt, maar ik wil dat je weet dat ik er ben als je iemand nodig hebt om mee te praten, ook al ken je me niet.' Ze is te lief voor me. Haar tedere woorden wakkeren een tinteling in me op en ik voel me al een stuk gelukkiger dan daarvoor.

'Het maakt niet uit. Dank je om te zeggen dat je er voor me bent als ik iemand nodig heb. Dat is erg lief. Maar ik ben niet iemand die me gemakkelijk openstelt voor iemand, integendeel, ik ben meer een persoon die anderen afblokt.' Ik zie aan haar ogen dat ze geschrokken is van mijn woorden en dat het iets met haar doet, maar ik kan er niets aan doen. Ook al is ze de liefste persoon die ik in mijn leven gezien heb kan ik me niet zomaar openstellen voor haar.

'Oké.' Zucht ze. 'Dan laat ik je even alleen. Ik ga naar mijn kamer als je me nodig hebt, ik zal mijn deur voor je openlaten.' Ze staat recht en kijkt me nog een laatste keer betreurd aan en gaat dan naar haar kamer. Ik hoor haar op haar bed leggen en zucht. Ik heb een enorme drang om me voor haar open te stellen en haar te vertellen over mijn nachtmerries en het depressieve gevoel dat ik dan krijg, maar ik kan het niet. Hoe hard ik het ook probeer, ik kan me niet eens voor mijn eigen moeder openstellen. En dat allemaal door mijn vader. Ik vraag me af waar hij is... Ik haat dit gevoel, het gevoel dat ik krijg door de alcohol omdat het gemis van mijn vader dan groot wordt, bijna ondraaglijk. Maar omdat ik weet dat de mogelijkheid bestaat dat hij een nieuwe familie en misschien ook een mooi huis heeft maakt me misselijk en ik weet dat dit me compleet zou breken waardoor ik te bang ben om naar hem opzoek te gaan. Het is beter dat ik niet weet waar hij is, dan kan ik ook niet gekwetst worden en ontstaat er geen drama. Mijn leven is nu al drie jaar drama vrij en dat wil ik ook zo houden.

Met een zucht sta ik recht en neem iets uit de koelkast. Ik heb vandaag gemerkt dat Yasmine zich echt niet op haar gemak voelde bij mijn vrienden en ook hoe lief ze daarstraks voor me was waardoor ik haar nu wil verrassen met een luchtige avondmaal. We moeten toch iets eten, het is nog maar zeven uur en ik weet dat we anders straks nog honger gaan hebben. Daarom neem ik een pakje salade en wat dingen die ik erbij kan doen uit de koelkast. Een slaatje met wat eitjes en tomaatjes en wat kip kan nooit kwaad, het is ook niet moeilijk om te maken.

Na een halfuur is mijn slaatje klaar en ga ik naar Yasmine haar kamer. Opnieuw betrap ik haar op haar bed met de e-reader in haar handen. Wat is ze toch schattig wanneer ze helemaal verdwaalt in haar verhalen en ze niet doorheeft dat ik er sta.

'Hey, heb je honger? Ik heb een slaatje gemaakt omdat ik dacht dat we toch iets moesten eten. Maar als je geen honger hebt bewaar ik het wel tot morgen, we kunnen het dan nog altijd eten.' Ik zie dat ze schrikt omdat ze me niet had horen aankomen, maar zet dan een lichte glimlach op haar gezicht. Het is fijn om vandaag toch nog een oprechte glimlach op haar gezicht te kunnen zetten ondanks de lange dag die ze waarschijnlijk gehad heeft, en dat door míjn vrienden.