Because of Her

Hoofdstuk 23

Fleur

De luide voetstappen en het dichtsmijten van de voordeur vertelt me dat Yasmine net binnengekomen is. Ik weet hoe ze gaat reageren als ze ziet dat ik gevochten heb: ze gaat me geshockeerd aankijken en dan weglopen omdat ze eindelijk beseft dat ze beter verdiend. Want als ze nu niet weg stapt, weet ik dat ik haar later ga kwetsen en dat wil ik niet. Ik wil de enige persoon waar ik van durf te houden niet wegjagen omdat ze me niet meer kan uitstaan. Nu gaat ze tenminste mijn ware aard zien in plaats van later een gebroken hart te hebben.

Ze rent mijn kamer binnen en kijkt me vol afschuw aan waarna ze het pak ijs uit mijn handen trekt en me aanstaart.

Ik probeer mezelf te verdedigen, mezelf te verklaren ook al is er geen enkele verklaring die goed genoeg is om haar mogelijk nog bij mij te houden. Mijn moeder had gelijk, het ging niet lang duren voordat ik haar ging kwetsen. Ik wou het toen niet inzien, maar nu ze wit wegtrekt terwijl ze me aankijkt weet ik dat ze gelijk heeft. Hoe hard ik iedereen wou bewijzen dat ik veranderd was en een relatie kon onderhouden, ik ga nooit veranderen en ik zal nooit een relatie kunnen onderhouden. Hoe pijnlijk het ook is het is de waarheid en Yasmine gaat de volgende zijn die daardoor gaat lijden. Het is raar, ik ken haar nog niet lang maar ik heb nog nooit zoveel om iemand gegeven. De manier waarop ze naar me staart, hoe ze me aanraakt en hoe ze praat toveren telkens een glimlach op mijn gezicht. Ik hou van haar ondanks mijn ergernissen aan haar die vaker optreden dan goed is.

'Ga je me nog wat vertellen of ga je naar me blijven staren alsof je je stem kwijt bent?' Ik kijk haar nog steeds geshockeerd aan na haar plotselinge ultimatum. Ik heb haar nog nooit zo kwaad gezien.

'Fucking hell, Yasmine. Voor de laatste keer, ik ben in orde. Kan je niet gewoon accepteren dat er niets ergs gebeurd is?' Ik weet dat ze recht heeft op een verklaring, maar ik kan er haar geen geven die ze mogelijk zou kunnen accepteren. Ik krijg het niet over mijn lippen om haar te vertellen dat ik gevochten heb omdat ik zo kwaad was op haar. Ik had haar gisteren gewoon nodig na de confrontatie met Gregor, maar het enige wat ze kon doen was vragen blijven stellen. Wanneer ik haar terug aankijk merk ik dat ze tranen in haar ogen gekregen heeft. Ik krijg een steek in mijn borst en doe mijn best mezelf niet over te geven. Ik weet dat ze niets fouts gedaan heeft, of toch niets ergs, maar ik ben te koppig om dat toe te geven.

'Ik maakte me zorgen om je. Wat zeg ik, ik máák me zorgen om je. Ik weet dat het heftig was Gregor terug te zien daarom wou ik gisteren weten wat je voelde, maar je duwde me weg. Het enige wat ik wil is er voor je zijn en je helpen.' Nu ze terug rustig is geworden heb ik het gevoel dat we terug een normaal gesprek kunnen hebben en mijn schuldgevoel komt eindelijk opdagen. Ik neem zuchtend haar hand vast en kijk haar aan.

'Het spijt me. Ik weet dat het enige wat je wou was met me praten. Maar ik kan me niet openstellen. Ik heb me nog nooit voor iemand opengesteld dus je moet het begrijpen als ik je zeg dat ik niet wil praten ook al is het enkel zodat je me kan helpen.' Ik wil eraan toevoegen dat ik van haar hou en dat er geen enkel moment voorbijgaat dat ik niet aan haar denk, maar het is niet het geschikte moment.

Zonder nog iets te zeggen neemt ze met haar beide handen mijn gezicht vast en drukt haar lippen op de mijne, ik heb haar zo gemist. Ik leg mijn hand in haar haren en trek haar dichter bij me terwijl mijn handen haar hele lichaam verkennen.

'Ik wil je.' Moment ze bijna onverstaanbaar in mijn mond. Ik moet mijn best doen geen kreun te slaken door haar woorden en duw daardoor mijn tong in haar mond. Ze doet haar ogen open door het onverwachte gebaar, maar laat onze tongen de vrije loop gaan. Ik trek mijn T-shirt uit en gooi het naar de hoek in de kamer.

'Je bent zo lekker.' Fluister ik terwijl ik haar een kus op haar hals geef waarna ze haar ogen dichtknijpt. Hijgend trekt ze aan mijn haren terwijl ik mijn tong van haar oorlel tot haar schouder laat gaan. Ze geeft me een onverwachtse duw waardoor ik met mijn hoofd op mijn hoofdkussen beland en gaat op me liggen. Hoe zijn we van een ruzie tot hier gegaan? Ik schiet in de lach waardoor Yasmine haar tong van mijn oorlel haalt en me vragend aankijkt.