Because of Her

Hoofdstuk 21

Fleur

Fucking Gregor. Ik had het liefst zijn tanden ingeslagen toen ik hem zag met zijn rotkop. Ik herinner me heel goed toen hij zich tegen ons keerde, hij was de reden waarom mijn moeder en ik zo hard afgezien hebben. Toegegeven, ik wist dat er een kans bestond dat ik hem ging zien. Daarom had ik me voorgenomen in de auto te blijven en het hoofd koel te houden, maar toen Yasmine zo lang wegbleef moest ik wel bij de uitgang wachten. Ik had een slecht voorgevoel en dat ze op gesprek was met de man die ik bijna even hard haat als mijn vader maakte me niet bepaald zorgeloos. Maar toen ik hem zag sprong er iets in mijn hoofd, ik werd helemaal gek. Had het niet voor Yasmine geweest, had ik hem in elkaar geslagen, dat weet ik zeker. Desondanks ik ongelooflijk blij ben voor Yasmine dat ze een kans maakt in een goed ziekenhuis bal ik mijn handen tot vuisten bij het idee dat ze hem elke dag zal moeten zien. Als hij haar ooit iets aandoet...

Ik ren naar het appartement en sluit de deur zo snel mogelijk achter me dicht. Leunend tegen de deur zak ik door mijn knieën en voor ik het weet rolt de traan die ik de hele rit heb ingehouden over mijn wang. Ik wil het goed doen. Ik wil haar bewijzen dat ik de ware ben zodat ze de rest van haar leven bij mij blijft, maar ze maakt het verdomme niet makkelijk. Ik kan er niet tegen wanneer mensen me voortdurend vragen stellen, en dan zeker de vragen die zij stelt. Waarom kan ze niet gewoon zwijgen en van me houden zonder er vragen bij te stellen?

Zuchtend wrijf ik over mijn voorhoofd en veeg ik met mijn vrije hand de traan die bijna op mijn schouder valt. Ik heb al zo lang niet meer aan mijn vader gedacht, aan hoe verschrikkelijk hij was en hoe erg hij me gekwetst heeft. Sinds Yasmine in mijn leven is gedoken kan ik niet meer stoppen met eraan te denken. De nachtmerries heb ik altijd al gehad, maar ik leerde ermee leven omdat het nog de enige herinnering was die ik aan mijn vader had. Of toch nog het enige ding wat mij nog aan mijn vader deed denken. Ik snap niet wat er gaande is, ik snap niet waarom al die herinneringen terug naar boven kwamen wanneer ik het meest gelukkig was. Mijn vader heeft altijd al een gave gehad om mijn leven zuur te maken, maar dat het zo lang ging blijven nazinderen... Daar had ik geen idee van. Gregor vandaag zien was de druppel. Ik had me misschien nog kunnen houden aan de belofte die ik mezelf gaf als het niet zoveel in één keer was.

Ik schrik van het geluid die de lift maakt en sta snel recht. Ik zie de deurklink rustig naar beneden gaan alsof de persoon bang is om binnen te komen en zie dan Yasmine verschijnen. Ze is kletsnat waardoor ze haar haar samenbindt zodat de hele vloer niet nat wordt. Niet-wetend dat het regende kijk ik naar buiten, de regendruppels kletteren op de straten.

Zonder een woord te zeggen loopt Yasmine me straal voorbij en gooit ze de deur achter zich dicht wanneer ze haar kamer ingaat. Wat de fuck? Ik duld het niet dat ze me negeert en kwaad haar deur dichtgooit alsof ik net de meest gemene strek uitgehaald heb waardoor ik de deur nogal bruusk opendoe waardoor Yasmine geschrokken overeind springt. Ze veegt een traan van haar wang en de dingen die ik voorgenomen had om te zeggen geraken niet meer over mijn lippen waardoor ik haar zo stomverbaasd aanstaar.

'Wat?' Vraagt ze me met bevende stem. Wanneer ik besef dat mijn mond wagenwijd openstaat doe ik deze snel dicht. Alsof ik mijn stem verloren ben schud ik mijn hoofd. 'Kan je gaan alsjeblieft? Ik wil alleen zijn.' Wanneer ik opmerk dat ze haar best doet haar stem niet te verheffen kan ik terug woorden over mijn lippen krijgen.

'Waarom ben je zo kwaad weg gestapt? Je hebt me niet eens een blik gegund toen je binnenkwam.' Ik weet dat ik bot ben terwijl ik de schuldige in het verhaal ben, maar ik kan er niet tegen dat ze me niet vertelt wat ik fout gedaan heb.

Ze zet grote ogen op en fronst haar wenkbrauwen. 'Ben je nu serieus? Je scheldt me eerst uit en dan ga jij kwaad zijn omdat ik alleen wil zijn? In welke omgekeerde wereld leef jij?' Zegt ze terwijl ze met haar handen zwaait. Ze is zo verdomd sexy als ze kwaad is dat ik bijna vergeet waarover we ruzie aan het maken zijn. Het liefst van al zou ik haar nu op het bed gooien en haar de les spellen, maar ik houd me in onthoudend dat ze niet de type is waar ik wild mee moet doen. Bij haar moet alles rustig anders weet ik dat ik haar kwijtraak en ondanks onze conflicten kan ik het idee niet aan haar kwijt te raken. Ik sta versteld hoeveel ze voor me gaan betekenen is in zo'n korte tijd.

'Ach mens, word volwassen!' Roep ik wanneer ik me bedenk dat we ruzie aan het maken zijn. Zonder haar nog de kans te geven me tegen te spreken stap ik weg en ben ik nu degene die de deur achter me dichtgooit wanneer ik het appartement uitloop. Ik heb nood aan een drankje dus haast ik me naar de dichtstbijzijnde kroeg.

'Amai, je bent nog niet eens dronken en je ziet er nu al belabberd uit.' Ik kijk op terwijl ik de deur achter me dichtdoe en zie Tyra staan. Ik wil me terug omdraaien en naar buiten gaan wanneer ik me herinner dat zij degene is die ik een verkeerd nummer gegeven heb nadat we het gedaan hadden. Het was goed, maar het was niet voor herhaling vatbaar dus ik gaf haar een verkeerd telefoonnummer zodat ik haar nooit meer moest tegenkomen.

Ik rol met mijn ogen en geef haar een blik van afgunst terwijl ik de barman om een glas wodka vraag.

'Ga je me negeren? Je hebt wat goed te maken.' Zegt ze wanneer ze naast me komt zitten.

'Ga weg.' Ik ben niet in de stemming om nu aan iemand anders uit te leggen waarom ik ben zoals ik ben, dat heb ik vandaag al genoeg gedaan. Bovendien kan ze me niet schelen dus waarom zou ik er vriendelijk tegen doen?

'Je kan me afsnauwen zoveel als je maar wilt, maar je weet goed genoeg dat ik hier ga blijven zitten totdat ik een antwoord heb.'

'Nee dat wist ik niet want zoals je wel weet heb ik je al een jaar niet meer gezien. En dat beklaag ik me niet.' Dat laatste mompel ik terwijl ik mijn lippen op mijn glas druk.

'Waarom heb je me een verkeerd nummer gegeven? We hadden het toch leuk samen of niet soms?' Ook al geeft ze me niet de vrijheid om er niet mee in te stemmen schud ik vastberaden met mijn hoofd. Jammer genoeg ben ik arrogant genoeg om geen moer te geven of ik iemand kwets of niet. Mijn moeder had gelijk, dat weet iedereen, maar ik was te koppig om het toe te geven. Ik weet dat ik die eigenschap van mijn vader heb, maar hoe hard ik me er ook maar tegen verzet het verandert niets. Ik ben wie ik ben en ik heb het gehad me te veranderen voor anderen zodat ze me accepteren.

'Ik heb je een verkeerd telefoonnummer gegeven omdat ik geen zin had om je nog te spreken oké?' Zeg ik wanneer ik me afvraag waarom ik haar eigenlijk nog probeer te sparen.

'Rot toch op.' Zegt ze woest terwijl ze haar stoel naar achter schuift en kwaad wegloopt, wat een wener.