Because of Her

Hoofdstuk 26

Yasmine

Het huis is zo gezellig ingericht. De sofa past perfect bij het schilderij dat erboven hangt en de rode stoelen maken het plaatje meer dan perfect. Je kan zien dat ze binnenhuisarchitect is anders heb je niet zo'n oog voor dit. Het huis is niet even groot als die van mijn ouders, maar het is veel mooier. Bij ons past niets bij elkaar: de grijze zetel die horen te passen bij de rode stoelen, passen er totaal niet bij. En de houten tafel is totaal geen zicht met groene stoelen eronder. Dit huis straalt ook hetzelfde uit wat Fleurs moeder, Stephanie, uitstraalt: liefde en gezelligheid. Stephanie is de liefste vrouw die ik ooit ontmoet heb. De stress die ik had toen Fleur op de deur klopte was dan ook meteen verdwenen toen ik haar gezicht zag. Haar grijze pull past perfect bij haar huidskleur en even vroeg ik me af of ze ook niet aan mode deed. Ze is helemaal anders dan mijn moeder en dat is de reden waarom ik meteen van haar ben beginnen houden. De glimlach die ze opzette toen ze me omhelsde was meteen een andere verwelkoming dan dat Fleur gisteren kreeg.

'Wil je iets drinken, lieverd?' Vraagt Stephanie me. Glimlachend knik ik, doordat mijn keel kurkdroog is voeg ik eraan toe water goed is.

'Voor mij een cola als je dat nog in huis hebt.' Zegt Fleur dan.

'Tuurlijk.' Ze loopt naar de keuken en niet veel later komt ze terug met twee glazen in haar handen.

'Dus, vertel me wat over jezelf. Ik ben er zeker van dat je hier niet gewoon bent om je voor te stellen als een vriendin van Fleur.' Het is de manier waarop ze het zegt, ik kan het niet uitleggen, maar het lijkt alsof ze dit al meerdere keren gedaan heeft. Alsof ze al meerdere keren vriendinnen van Fleur ontmoet heeft, en vriendjes. Ze heeft een soort van bittere toon opgezet wat me doet afvragen wat er vroeger gebeurd is waarvoor ze haar toon nu veranderd heeft. Het klopt wat ze zegt, ik ben hier om me voor te stellen als dé vriendin van Fleur. Maar de manier waarop zij het net gezegd heeft lijkt alsof dat geen goed ding is.

'Sorry?' Vraag ik, niet-wetend wat te antwoorden. Ik weet niet of ze wil dat ik mezelf verdedig of dat ze een eerlijk antwoord wilt.

'Ben je de vriendin van Fleur?' Doordat het nu wel duidelijk is welk antwoord ze wilt knik ik waarna ik Fleur vragend aankijk die zenuwachtig naar haar handen aan het kijken is. Ik ga naast haar op de mooie zetel zitten en hoop dat de dag niet zo ongemakkelijk gaat blijven zoals nu. Stephanie zucht lachend terwijl ze haar hoofd schudt alsof ze dit allemaal belachelijk vindt.

'Mama, houd alsjeblieft je oordelen voor jezelf.' Zegt Fleur terwijl ze een dodelijke blik naar haar moeder opzet. Wat is er gaande? Dit allemaal doet me afvragen hoe Fleurs vorige relaties waren. Ze heeft me al verteld dat niemand was zoals ik, maar ik heb me nooit afgevraagd hoe ze dan wél waren. Tot nu.

'Natuurlijk. Je ziet er een heel lieve vrouw uit, Yasmine.' Ik geef haar een zwakke glimlach niet-wetend hoe te reageren op deze situatie. Ik wil antwoorden hebben, maar het zou onbeschoft zijn om ze te stellen waar haar moeder bij is.

'Het was heel fijn om je te ontmoeten.' Zeg ik wanneer Fleur stappen naar de deur zet. Ik draai me om en geef haar een kus terwijl ze even mijn schouders vasthoudt om me tegelijk een knuffel te geven. Ik schenk haar nog een laatste glimlach voordat ze de deur achter me dichtdoet.

'Je moeder is echt super vriendelijk.' Zeg ik wanneer ik mijn gordel aandoe. Ik heb nog nooit zo'n vriendelijke vrouw ontmoet, ze is helemaal het tegenovergestelde van míjn moeder. Het klikte meteen ook al was het in het begon nogal ongemakkelijk aangezien ze me het gevoel gaf dat Fleurs vorige relaties niet bepaald subliem waren.

'Wat was dat eigenlijk in het begin?' Vraag ik Fleur. Ik heb recht op antwoorden en die wil ik nu krijgen. Maar langs de andere kant ben ik ook bang voor wat ze gaat zeggen. Als ik terugdenk hoe haar vrienden waren toen ik ze ontmoette, kan ik me wel iets inbeelden. Maar het kan ook erger zijn aangezien haar vader haar sloeg.