Because of Her

Hoofdstuk 11

Fleur

'Dag schat.' Begroet mijn moeder me die net de deur voor me heeft opengedaan.

'Dag mama.' Zeg ik wanneer ik haar een kus geef en doorloop naar de living.

'Blijf je eten?' Vraagt ze wat ik raar vind omdat het nog maar elf uur is.

'Euh... ja. Als dat goed is natuurlijk.'

'Natuurlijk is dat goed. Je bent altijd welkom schat, dat weet je.' Zegt ze knijpend in mijn wangen terwijl ik tegenstribbel. Ik ga in de zetel zitten en leg mijn hoofd op mijn handen terwijl ik naar haar kijk.

'Wil je koffie?' Vraagt ze me. Ik knik en gun haar een glimlach. Ik ben blij mijn moeder terug te zien. Na een tijdje in de keuken gestaan te hebben en een paar vloekwoorden gezegd te hebben komt ze terug met twee tassen koffie in haar handen waarvan ze er één bij houdt.

'Hoe is het met je?' Vraagt ze me terwijl ze in haar koffie blaast. Ik neem mijn eerste slok koffie en verschiet dan van de hitte die mijn tong verbrandt waardoor mijn moeder in de lach schiet.

'Het gaat goed.' Zeg ik dan geërgerd. 'Met jou?' Voeg ik eraan toe.

'Met mij gaat ook alles goed lieverd. Hoe is het leven in je appartement?' Ik heb deze vraag al een tijd ontweken omdat ik mijn moeder nog niet verteld heb over mijn nieuwe huisgenote. Ik wil niet dat ze terug denkt dat ik het alleen leven niet aankan waardoor ik het nooit verteld heb. Maar doordat het tijd is om het te vertellen en ik bovendien geen goede leugenaar ben antwoord ik eerlijk.

'Daar verloopt alles vlot. Ik heb er zelfs een huisgenote bij gekregen.' Zeg ik. Ook al kijk ik mijn moeder niet aan weet ik dat ze grote ogen opgezet heeft. Het stelt haar ook niet gerust dat ik het woord huisgenoot vrouwelijk gemaakt heb, dat weet ik doordat ik haar haar koffie hoor neerzetten op de salontafel. Ze schraapt haar keel en kijkt me dan ernstig aan.

'Je bedoelt dat er een meisje bij je ingetrokken is?'

'Niet op die manier. Trevor moest nodig de huurprijs omhoog halen, maar ik kon het niet alleen betalen waardoor hij voor een huisgenoot gezorgd heeft. En ja, het is een vrouw.'

'Je hebt toch nog geen stommiteiten gedaan hé?' Vraagt ze me bezorgd.

'Waarom moet je dat toch altijd opnieuw opbrengen!' Roep ik gefrustreerd waarna ik ook mijn tas op de salontafel zet. Ik weet het antwoord maar al te best op mijn net gestelde vraag: omdat ik een geschiedenis heb van meisjes te kwetsen. Met jongens verliep alles altijd goed: de relaties zaten altijd goed en er was nooit zoveel gekibbel als met de meisjes die ik datete. Mijn vorige relaties met vrouwen verliep altijd fout en ja, dat kwam altijd door mij. Ik was geen gemakkelijke, ik bén geen gemakkelijke. Dat zal ik ook nooit zijn. Het ergste is dat ik een probleem heb met vrouwen te vertrouwen waardoor ik me amper tot niet openstel wat natuurlijk voor problemen zorgt als je een relatie wilt onderhouden. Maar daar zat ook het probleem. Als ik vrouwen datete dan was het enkel voor lust en plezier, nooit om een vaste relatie te hebben. Met mannen wel.

'Omdat je vorige relaties met vrouwen altijd uit de hand gelopen zijn, dat weet je best.' Zegt ze nu op een killere toon.

'Zoals ik al eerder zei hebben we geen relatie. Het is een gewone huisgenote.' Nu zucht ze en kijkt ze me terug met haar ernstige blik aan waar ik altijd kippenvel van krijg.

'Je weet dat dat niet lang meer zal duren. En je weet ook dat het niet lang zal duren voordat je haar kwetst.' Ik weet dat mijn moeder het goed bedoelt omdat ze van me houdt, maar het ergert me. Ik kan heus wel een relatie onderhouden als ik het wíl. Het probleem is dat ik het nooit echt geprobeerd heb met een vrouw omdat ik het ook nooit wílde.