Hoofdstuk 20

89 1 0
                                    

Yasmine

Ik staar Fleur aan die zenuwachtig met haar vork aan het spelen is, wat is ze toch mooi. Ik moet lachen om het idee dat ik Fleur eerst als een bad boy type zag, maar nu ik haar telkens beter leer kennen merk ik dat ze gewoon zo aangetast is. Ze is helemaal beschadigd en het idee dat dat door haar vader komt maakt me kwaad, ik zou hem wel iets aan kunnen doen. Ik ben al blij dat de nachtmerries niet meer voorgevallen zijn, één keer was erg genoeg. Ze zag er toen zo slecht uit dat ik me herinner dat ik mezelf beloofd had alles te doen zodat ze die niet meer krijgt.

Ik moet denken aan ons vakantiehuis in de Côte d'Azur en probeer me voor te stellen hoe het zou zijn om daar met Fleur te zijn. Zou mijn moeder dat toelaten? Het zou fantastisch zijn. Ik beeld me in dat we samen in het water gaan om vervolgens in de tuin onder de sterren te gaan liggen. Zou Fleur dat zien zitten?

'Yasmine?' Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk haar vragend aan.

'Sorry, wat zei je?'

'Ik vroeg je of je zelf iets in gedachten had om vandaag te doen.'

'Oh. Ik weet het niet, ik...' Ik word onderbroken door het getril van Fleurs telefoon.

'Sorry, het is mijn moeder. Ik heb haar gisteren nog eens gevraagd of ze een job voor je kon regelen.'

'Oh, neem maar op.' Ik was helemaal vergeten dat Fleurs moeder een job voor me kon regelen in het ziekenhuis. Ik hoop echt dat het haar gelukt is, dan zou ik mijn ouders kunnen bellen om hen met trots te vertellen dat ik eindelijk een job heb.

'En?' Vraag ik haar enthousiast wanneer ze terug de kamer inkomt. Ze heeft een enorme glimlach op haar gezicht en zwaait gelukkig met haar handen.

'Mijn moeder heeft iets kunnen regelen!' Ze klapt haar handen tegen elkaar en springt de hoogte in. Ik schiet in de lach en omhels haar.

De tintelingen die ik voelde toen we elkaar voor het eerst aanraakten komen terug naar boven en ik hap naar adem. Haar huid is zo zacht en onze omhelzing voelt vertrouwd aan, het voelt aan als 'thuis'. Ik leun met mijn hoofd naar achter zodat ik haar aan kan kijken.

'Dank je.' Zeg ik. Ik kijk naar haar lippen die nog geen centimeter van de mijne verwijderd zijn. Wanneer ze op haar onderlip bijt hou ik het niet meer uit. Ik druk mijn mond op de hare en open mijn mond net genoeg om haar tong uit te nodigen. Onze tongen draaien cirkeltjes rond elkaar en ik begin te hijgen.

'Verdomme, je bent zo sexy.' Moment ze in mijn mond. Ik slaak een kreun en duw haar tegen de muur. Ik laat mijn hand door haar haren gaan terwijl mijn ander hand haar middel verkent. Ze duwt zichzelf van de muur en draait half rond zodat ik nu tegen de muur sta. Ik slaak nog een kreun wanneer ze met haar tong speels over mijn nek gaat terwijl ze mijn dijen dichter bij haar trekt, zo opgewonden ben ik nog nooit geweest. Fleur verbreekt onze gepassioneerde kus en leunt naar achteren. 'Laten we het rustig aan doen. Ik wil het deze keer goed doen.' Deze keer? Ik knik en laat haar hand van mijn nek afglijden zodat ze naar achter kan stappen om terug wat ruimte tussen ons te laten. Ik leun nog steeds met mijn hoofd tegen de muur op adem komend van wat er net gebeurd is. Het voelde zó goed, zelfs Gilles heb ik nog nooit op die manier gekust. Bij Gilles voelde het allemaal wel goed en vertrouwd, maar we deelden niet dezelfde passie als ik en Fleur. Bij Fleur is het helemaal nieuw, ik word overrompeld door nieuwe gevoelens die ik nog nooit eerder gevoeld heb maar waar ik zo hard van geniet. Het is vreemd want ik dacht altijd te weten dat Gilles de ware was, hij was mijn prins op het witte paard. Maar nu ik Fleur heb leren kennen vraag ik me wel af of onze relatie zo goed zat, of het wel mijn ware was zoals ik altijd gedacht heb.

Mijn ogen volgen Fleur die naar de keuken stapt om iets te gaan halen waarna ze vervolgens terug komt met een glas water in haar handen. 'Heb je dorst?' Vraagt ze me. Ik moet lachen om haar plotselinge gebaar, maar knik. Ik sterf van de dorst en ben haar dankbaar dat ze me een glas water is gaan halen. Het glas water is in één keer ook leeg waardoor Fleur grinnikt. Het is zo fijn om haar te zien lachen, het geeft me een zelfvoldaan gevoel waardoor ik het elke keer opnieuw wil doen.

Because of HerWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu