Because of Her

Hoofdstuk 8

Yasmine

Fleur doet de deur open en vol spanning wacht ik af naar het onbekende gezicht die me tegemoet komt. Hij is lang en heeft bruin haar en ziet er vriendelijk uit. Maar ik word afgeschrikt wanneer ik zie dat hij een neuspiercing heeft. Ik krijg een mega déjà vu naar het moment dat mijn vader en ik samen aan het winkelen waren. We zagen toen een jonge kerel die helemaal dronken het straat overliep. Ik weet nog heel goed dat mijn vader hem gered had omdat hij bijna overreden was door een auto die opvallend snel reed en de jongen niet gezien had. Hij had een enorme neuspiercing en ik weet nog heel goed toen mijn vader me waarschuwde nooit met zo'n soort mensen om te gaan omdat het marginaal volk is en het me zeker niets zal bijbrengen. 'Yasmine?' Ik word uit mijn gedachten gesleurd en kijk Fleur vragend aan vergeten dat haar vriend, althans dat lijkt zo, erbij staat. 'Oh sorry. Ik ben Yasmine.' Zeg ik wanneer ik naar hem toeloop en hem een hand geef. Hij kijkt vol afwijzing naar mijn hand en al snel trek ik hem terug weg schamend voor mijn gebaar.

'En jij bent?' Vraag ik hem.

'Jesus, Fleur, wat voor gedrocht heb jij hier zitten?' Vraagt hij onbeleefd waardoor ik me zwaar gekwetst voelt. Fleur geeft hem een por en kijkt hem kwaad aan waardoor hij zijn keel schraapt en antwoordt met: 'Sorry, ik heet Lars.' Hij rolt met zijn ogen en loopt me straal voorbij naar de zetel waar hij gaat zitten. Ik draai me om en kijk hem verbaasd aan. Nu besef ik waar Fleur haar praatje vandaan haalde toen ze mij voor het eerst zag, haar vrienden zijn zo. Omdat Fleur zei dat Lars haar beste vriend was krijg ik stress die ik door mijn lichaam voel glijden als ik eraan denk dat de rest nog erger kan zijn.

'Hoe oud ben je?' Vraagt Lars me waardoor ik uit mijn gedachten gehaald word. Fleur gaat naast hem zitten en kijkt me wachtend aan.

'Ik ben vijfentwintig.' Antwoord ik. Lars knikt en ik vraag me af waar de glimlach op Fleur haar gezicht ineens vandaan komt. Misschien heeft ze haar vriend al lang niet meer gezien.

'Zijn jullie samen?' Vraag ik hen met een trilling in mijn stem die enkel naar boven komt bij stress. Ze lijken samen maar eigenlijk heb ik geen idee. Lars en Fleur schieten in de lach, de slappe lach, dat is duidelijk te merken wanneer Fleur teken doet dat ze geen lucht meer krijgt. Gelukkig stoppen ze daarna met lachen en schudden ze beiden beslist hun hoofd. Ik voel me rood worden en staar verlegen naar de grond doordat ik geen idee heb hoe ik me moet gedragen. Gelukkig wordt de spanning verbroken wanneer er aan de deur geklopt wordt en Fleur opendoet. Het is een meisje met lange zwarte krullen, ze is beeldschoon. Ze heeft een lach van hier tot in Tokio waar ik zeker van ben dat ze daar al veel complimenten over gekregen heeft. Haar donkerdere huidskleur matcht perfect bij haar zwarte krullen en haar glanzende witte tanden die duidelijk te zien zijn door haar lach zorgen voor een perfect beeld.

'Kaylee!' Roept Fleur enthousiast wanneer ze haar omhelst. Geduldig wacht ik aan de hoek van de muur tot Fleur haar aan me voorstelt. 'Yasmine, dit is Kaylee. Kaylee, dit is Yasmine.' Zegt ze zwaaiend met haar armen. Ik stap naar haar toe en sta op het punt om hetzelfde gebaar te doen wanneer Lars binnenkwam maar herinner me dan dat het idee van handen schudden hem niet aanstond waardoor ik mijn hand mooi bij mezelf houd. Ik wil niet nog een keer voor schud staan. Kaylee kijkt me van top tot teen aan en ik weet niet hoe ik me moet gedragen omdat ik het gevoel heb dat ze mij aan het keuren is. Wanneer ze me in de ogen aankijkt zie ik een soort van afgunst in haar ogen. Ik knijp in mijn vingers om me moed te geven niet weg te stappen omdat ik het gevoel krijg dat niemand me hier mag. En het idee dat er nog 3 andere mensen moeten komen schrikt me af.

'Aangenaam.' Zegt ze dan. Ondanks de kritische toon die ze aanslaat wanneer ze me begroet gun ik haar een gemaakte glimlach. Ik weet echt niet wat ik hier nog sta te doen.

'Hallo, ik ben er ook nog!' Lars zwaait met zijn armen om teken te doen dat hij ook een begroeting wilt maar doet de moeite niet om recht te staan waardoor Kaylee lachend naar de zetel loop om hem een kus op de wang te geven.