Because of Her

Hoofstuk 3

Fleur

Wanneer er iemand op de deur klopt doe ik open met de veronderstelling dat het Trevor is met iemand die naar het appartement komt kijken. Hij had me deze middag, na het online zetten van mijn appartement, komen zeggen dat er iemand rond vier uur kwam kijken. Het was inmiddels kwart na vier. Ik kreeg een lichte irritatie naar de onbekende persoon toe omdat hij al te laat is bij de eerste afspraak. Ik doe open en zie Trevor met een meisje aan zijn zijde staan. Of zij... Ik kan mijn teleurstelling amper verbergen dat ik gehoopt had dat hier een knappe jongen van mijn leeftijd kwam wonen. Het is misschien nog altijd een knap iemand maar het is geen jongen. Ze ziet er wel lief uit. Ik nodig hun beide uit om binnen te komen zodat ze rond kan kijken en we wisselen een glimlach uit. Ze ziet er lief uit, maar ook heel saai. Dat kan ik zien aan haar formele kledingstijl.

'Hallo, ik ben Fleur.' Stel ik mezelf voor.

'Leuk je te ontmoeten. Ik ben Yasmine. Woon je hier?' Nee, ik ben hier enkel voor de show. Ik moet lachen om mijn eigen sarcasme maar houd me in onbeleefd te doen tijdens onze eerste ontmoeting.

'Ja. Ik heb vernomen dat je interesse hebt om hier bij mij te komen wonen?' Ik zie aan haar ogen dat ze geschrokken is en kan er niets aan doen dat ik moet lachen. Trevor kijkt me geërgerd aan waardoor ik hoest om mezelf te herpakken.

'Ja. Tenminste, als dat oké is. Het is goedkoop en het lijkt hier wel gezellig.' Ondanks dat ze daarnet geschrokken is van hoe ik tegen haar praatte forceert ze toch nog een glimlach.

'Natuurlijk is dat oké. Dan moet ik de huur niet alleen betalen! Ik ben echt arm...' Ik kan mezelf niet inhouden en doe een gekreupeld arm meisje na. Ik moet er zelf mee lachen maar ik heb het gevoel dat ik de enige ben die het grappig vindt aan de uitdrukking van Trevor en Yasmine's gezicht te zien. Ze staren me allemaal met open mond aan. Ik weet zelf niet zo goed waarom ik zo doe.

'Euh... oké. Is het goed als ik even rondkijk?'

'Natuurlijk. Ik moet je wel even waarschuwen niet te verschieten als je een naakt iemand in de slaapkamer ziet liggen.' Ik kan mezelf niet inhouden en barst in lachen uit. Trevor staart me ernstig aan maar ik kan niet bijkomen. Yasmine kijkt me terug verbaasd met open mond aan en stapt dan weg zodat ze het appartement kan bekijken.

'Mag ik je even spreken?' Vraagt Trevor op ernstige toon. Ik hoest nogmaals om me terug te herpakken en knik dan. Hij neemt me mee naar de gang en kijkt me dan kwaad aan.

'Wat wat dat?' Vraagt hij me op nog altijd dezelfde toon. Alweer moet ik lachen.

'Sorry.' Zeg ik dan. 'Ik dacht dat je de huur niet zelf kon betalen?' 'Dat is ook zo.' Zeg ik aanvallend doordat ik het gevoel krijg dat hij denkt dat ik daarover gelogen heb. 'Als je niet op straat wilt belanden zou ik nu stoppen met dat gedoe van je. Het is niet grappig dus laat dat gedoe achterwege.' Ik knik.

We gaan terug naar binnen en ik zie Yasmine rondkijken. Ergens voel ik me schuldig om mijn praatjes. Trevor heeft gelijk, als ik iemand wil hebben die de helft van de huur betaalt moet ik mezelf leren beheersen. Daarom stap ik naar haar toe. 'Het spijt me voor mijn gedrag. Als ik stress heb dan doe ik zo. Ik hoop dat ik je niet heb afgeschrikt.' 'Het is oké.' Ik spreek de waarheid. Als ik stress heb heb ik meestal de neiging om heel sarcastisch te doen. Het is een masker die ik heb leren opzetten sinds ik tien ben of zo. Het is een gewoonte. Maar deze keer was ik niet aan het stressen. Ik vond het gewoon grappig om een eens met een seut te sollen. Ik vroeg me af wat haar reactie zou zijn en het is net wat ik verwacht had wat me een zelfvoldaan gevoel geeft. Ik laat haar even rondkijken en hoop dat mijn verontschuldiging toch iets uitgehaald heeft. Ik kan de huur niet alleen betalen, dat is gewoon onmogelijk. Daarom moet dit meisje dit appartement kiezen. Opeens krijg ik stress omdat er een kans bestaat dat ik mijn hoop om niet terug naar mijn moeder te moeten keren heb weg geschrikt.