CHAPTER 2

6.7K 210 22
                                    

Scarlet's POV

We're on our way to Hacienda.
Si Aubrey ang naghatid sakin ngayon dahil nagtatampo ako sa parents ko.
And guess what?
Di ako pinayagan ni Dada na dalhin yung car ko. Kabanas!

"Bat ka nakabusangot?"
Tanong sakin ni Aubrey.

"Pake mo ba?"
Mataray na patanong ko.

"I'm your ate, Scarlet. Don't answer me that way"
Seryoso nyang saway sakin. Psh! As if matatakot ako.

"What was the difference kung ate kita? Nagtatanong ka lang rin naman ah."

She just rolled her eyes na kinasmirk ko.
1-0

"Such a brat"
She mumbled.

"I'm not"

I put my earphone on at nakinig nalang ng music habang nakapikit.
.
.
.
.
"Hey brat! We're here"

Nagising ako dahil sa mahinang tapik sa mukha ko.

Nangmakita ko'ng nasa Hacienda na nga kami, Inutusan ko si Aubrey to Carry my things.
Aangal pa sana sya pero dinaan ko nalang sa pagpapacute. Ayun, bumigay din. Psh!

"Lolo!!"
Masayang sigaw ni Aubrey when she saw lolo na nakaupo sa couch sa may living room.

Honestly, ngayon lang ako nakapunta sa Mansion na ito.
Simula kasi nung bata ako natatakot na talaga ako dito kaya everytime na bumibisita kami sa hancienda'ng ito, dun ako nag sstay sa rest house malapit sa manggahan.

"Mga ijah!"
Sinalubong kami ni Lolo ng yakap.

Tatanggi pa sana ako pero huli na dahil mahigpit nya na akong yakap sa ngayon.

Kaya ayoko talagang lumapit sa mga matatanda eh, angat pa rin ang pagiging amoy kabaong kesa sa perfume nila.

Pagkatapos nya akong yakapin ay nagpasama na ako sa isang maid nila papunta sa magiging kwarto ko.
I wanted to sleep sana sa rest house, pero nirerenovate daw ito sa ngayon kaya no choice ako kundi mag stay dito.

Nahiga muna ako sa kama at di ko na namalayang nakatulog na pala ako dahil sa pagod.
.
.
.
Nagising ako dahil malakas na katok mula sa pinto.

Salubong ang kilay na tumayo ako at binuksan yung pinto.

"What?"
Mataray kong tanong sa maid na kung makakatok, kala mo naman ilang taon na akong hindi nakakapagbayad ng utang sa kanya.

"Kakain na daw po. Puntahan nyo daw po muna si Ma'am Violet sa kwarto nya para sabay na kayong bumaba"
Utos sakin ng maid.

Di ako nainform, ako pala yung yaya para utos-utusan lang nya.

"Eh kung ikaw kaya yung tumawag ka kakambal ko na yun? Trabaho mo naman yan diba?"
I crossed my arms while saying that.

"Kasi ma'am, utos po yun ng lolo mo. Kong di ka daw po susunod, mapipilitan syang ipagbawal kang gumamit ng gadgets"

Wala na akong nagawa kundi padabog na tumungo sa kwarto ng kakambal ko.

Nakita ko naman agad yung kwarto nya dahil sa kulay at Pangalan na nasa pinto nya.

I knocked the door for three times pero wala man lang response.

At dahil sa mainipin akong tao.
I tried to open the doorknob, and luckily hindi sya locked.

Pumasok ako sa kwarto nya at napayakap ako sa sarili ko dahil sobrang creepy, promise.

Dim light lang naka bukas na ilaw sa kwarto nya at puno ng nakakatakot na pala muti.
Itim pa yung kurtinang gamit nya nakakadagdag sa dilim.

"Violet"
Tawag ko sa pangalan nya pero parang wala yata'ng dito.

"Soulmate"
Napalingon ako kung saan galing ang boses na yun.
Pero isang human sized Mannequin lang ang nakikita ko.
Siguro guni-guni ko lang yung boses na yun dahil sa takot.

Tinitigan ko ang Mannequin na yun at ngayon ko lang napansin na sunod sa uso pala to'ng Mannequin na to. She's not like the other Mannequin na nakavintage dress, yung kanya kasi is black jeans, white t-shirt na pinatungan ng black leather jacket at Converse shoes.
Siguro pinapalitan to ni Violet.
She's really crazy HAHAHAHA

Ngayon ko lang din na pansin na mukha syang tao, diba yung usual na manika, katakot-takot ang mukha? Ito kasi hindi eh, mukha syang tao na may plastic na katawan.

Wait! Bat ko ba pinag aaksayahan ng oras ang pagdescribe sa manikang to?

Ang swerte naman nya, isang Scarlet Vallentin tinititigan sya.

I'm about to walk away ng may nagsalita sa likod ko.

"What are you doing here? "

Napahawak ako sa dibdib ko dahil sa gulat. Syeettt! Na heart attack yata ako.
Si Violet lang pala.

"You're not allowed to enter this room without my permission"
Dagdag pa nya.

Nang makabawi, sinabi ko na ang pakay ko.

"Lunch na daw tayo. And oh, I don't have any intention to enter this creepy room kung di lang ako napag utusan.
If I have a choice, I don't want to be here sa old creepy mansion na to eh, di man lang high-tech yung mga things"

Lumabas na ako after saying that.

Tsk, baliw talaga yung kakambal ko na yun.
Ginulat ba naman ako.

Hindi na ulit ako papasok sa room nya. Never, ever.

I'm RAPED BY MY TWIN'S MANNEQUINTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon