Scarlet's POV
PATAY
Yan ang kakantahan namin ngayon.
Hindi ko alam pero habang papalapit kami sa lugar na pupuntahan namin, pabilis ng pabilis ang tibok ng puso ko.
Sobrang pamilyar kase ng daan na tinatahak namin.
"Chleo, san ba tayo pupunta?"
Di ko na natiis kaya nagtanong na ako kung san kami pupunta.
"Sa isang Hacienda daw. Pero di ko alam kung ano ang pangalan. Si Manager lang may alam nun"-Chleo
Tumango nalang ako at pilit inaalis sa isip ang negative thoughts.
Natulog muna ako sandali dahil medyo matagal-tagal pa ang byahe.
"Scarlet"
Mga mahihinang tapik sa mukha ang nakapagpagising sakin.
"We're here"
Dahan-dahan ko nang iminulat ang aking mga mata.
Napapisik ako ng makita ang nakangiting mukha ni Yuri.
Walang pag dalawang isip na niyakap ko sya.
"Yuri, I've missed you"
Bakas sa boses ko ang saya at pagkasabik.
"Teka Scarlet, ako to... Si Chleo"
I froze for a while.
Parang binuhusan ng malamig na tubig ang reaksyon ko sa ngayon.
Sya na mismo ang kumalas sa yakap.
Si Chleo nga.
Some how, nadisappoint ako dahil buong akala ko talaga si Yuri na.
"Baba na tayo"
She coldly said.
Her voice was full of authority.
Is she mad?
Tatanungin ko na sana sya pero nauna na itong bumaba sa Van.
Sumunod nalang ako.
I froze for the second time ng makita ang lugar.
What the heck?
Bat kami nandito?
Inilibot ko ang aking paningin kung tama nga ba ang hinala lo.
And that's it, di nga ako nagkamali.
"Hacienda Vallentin"
Basa ko sa isang signage na aking nakita.
Ang kaba'ng nararamdaman ko kanina, mas domoble pa ngayon.
Wala sa sarili akong bumilik sa Van at dun na bumuhos ang luha ko.
Sino ang namatay?
Isa ba sa mahal ko sa buhay?
Pano kung magkikita kami ng pamilya ko?
Ready na ba akong harapin sila?
Handa na ba akong makita si Yuri kasama si Violet?
Ilan lang yan sa mga tanong na bumabagabag sa'kin ngayon.
Narinig ko ang pagbukas at sara ng pinto ng Van.
"Hey, anong nangyare? Bat ka umiiyak?"
Chleo worriedly asked me.
Niyakap ko sya at dun na pinagpatuloy ang pag iyak sa bisig nya.
"Ayoko Chleo... Ayoko tumuloy. Ikaw nalang ang kumanta... Ayoko"
Paulit-ulit kong sabi.
"Scarlet, pwede sana kung ako lang ang magdedesisyon. But I know, manager won't buy your excuses"- Chleo
"Pero Hacienda ng pamilya ko ito Chleo. Alam kong parte ng pamilya ko ang namatay. I can't go there"
Iyak pa rin ako ng iyak.
Napansin kong medyo nanigas ang katawan nya, siguro na gulat lang sya sa kanyang nalaman.
Pero agad din naman itong nakabawi.
"You know our manager, ayaw nya yung mga unprofessional. Alam kong mahirap, pero you can do it. At kung ayaw mo pang harapin ang katutuhanan na makikita mo na ang pamilya mo, then act or pretend that you forgot everything because of an accident. Like what you said kina mama at papa.
I'm just here Scarlet, I'll help you and support you kung ano man ang desisyon mo."-Chleo
Wala na akong nagawa kundi sundin ang sinabi nya.
She's right, ayaw ni manager ang unprofessional.Baka matanggalan pa ako ng panghanap buhay kapag mag iinarte pa ako. Ito na nga lang ang paraan para hindi na kami masyadong pabigat ni Sari sa pamilya ni Chleo, ayoko nang mawala pa to.
Nangmakapasok na kami sa mansyon, nanginig at nanghina ang tuhod ko ng makita ang litrato na nakapatong sa salamin ng kabaong.
Napakapit ako sa braso ni Chleo ng wala sa oras.
Gusto kong umiyak pero hindi pwede.
I'd try my best to act normal kahit punong-puno ng iba't ibang emosyon ang puso ko ngayon.
Kakayanin ko kaya ito?
