Scarlet's POV
Nasa lake side park parin kami when ate Aubrey came to talk to me daw.
Nasa walang tao na side kami ng park.
"Ang pag uusapan natin ate?"
Tanong ko sa kanya habang nakacross arms.
Huminga muna sya ng malalim bago sumagot.
"Scarlet, aalis tayo"
She started na ikinatingin ko sa kanya with confusion.
"What do you mean ate?"
Tanong ko ulit dito.
"Gusto mo bang maging masaya? This is the last option you have"
Mas lalo akong nagtaka sa sinabi nya?
"Come with me Scarlet. Mamumuhay ka ng masaya I promise you. Just come with me at ako na ang bahala sa lahat"
Her voice was shakey na ikinatakot ko. Nakikita ko sa kanya si Violet the way she moved and speak.
She look tensed.
"I-I'm sorry, kinakabahan lang ako. Don't be scared Scarlet, I'm your ate kaya magtiwala ka sakin. You'll be happy kapag sumama ka sakin"
I startled when she hold my wrist kaya agad ko din itong binawi.
"No ate, I have my own family already. At kung saya lang pag uusapan, I'm happy with them"
Bakas ang inis sa mukha nya kaya umatras ako ng kunti.
"Come with me Scarlet, don't make it hard for me. I'll promise, you won't regret if you'll come with me"
Hinawakan ulit nito ang kamay ko pero this time, mas mahigpit.
"A-ate, nasasaktan na ako"
I complained.
Hindi nya lang ako pinansin at sinubukan akong hilahin pero nagmatigas ako. Luckily may poste ng ilaw malapit sa kinaruruonan ko kaya dali-dali ko iyong kinapitan.
"Ang tigas din ng ulo mo Scarlet no. You leave me no choice."
She look around habang hawak-hawak parin ang kamay ko.
"Boys!"
When she shouted, may lumabas na apat nalalaki mula kung saan.
Mas lalo akong kinabahan ng makita ang mga mukha nila.
Ang lalaki ng katawan, nakakatakot ang mukha, nakakapanindig balahibo ang ngisi.
Habang papalapit sila saamin ni Aubrey, nagtama ang mga mata namin ng ate ko.
I look at her ng nagmamakaawa at confused at same time.
Tinitigan nya lang ako with sorry look.
Sapilitan akong dinala ng apat na lalaki sa gray na Van.
Iyak lang ako ng iyak habang nasaloob. I also shouted my lungs out pero useless parin kahit namamaos na ang boses ko.
Nasa front seat lang si Aubrey na binabalewala ang pag iyak at pagsigaw ko.
Nang dumating kami sa isang private place, ipanasok nila ako sa isang malaking bahay at agad na ikinulong sa isa sa mga kwarto dito.
I can't believe this was happening.
Ang pamilya ko... Ang anak ko.
.
Umiyak nalang ako buong araw.
.
I hate Aubrey for doing this. Wala na rin syang kinaiba kay Violet.
Ang selfish nila.
