Scarlet's POV
Ginawa ko lahat para hindi ako makita ng pamilya ko.
Madali lang naman yun lalo na't naka shades ako at black cup.
I saw how they cry, sniff and look sad.
It breaks my heart seeing them like that.
Pero ang kinatataka ko lang, bat wala si Violet? And my..... I mean her Yuri.
Baka, nasa bakasyon together.
With that thought, parang nabasag ang puso ko. Hays
Habang nag mimisa ang pari, dun na ako nag kataon umiyak.
Hindi man kami masyadong close ni lolo pero mahal ko yun because he doesn't failed to made me and Violet happy.
I'll miss him.
Everytime na kumakanta ako, I'm not just singing, Im expressing.
Nang matapos na ang libing, pabalik na sana kami ni Chleo sa Van pero may biglang tumawag sa pangalan ko.
"Scarlet"
I froze when I recognize the owner of that voice, I know it's Aubrey.
Hindi ako humarap hanggang sa kalabitin ako nito.
"Scarlet, Ikaw ba yan?"
Sabi nya pa
Dahan-dahan akong lumingon, when I saw my sister's face muntik na akong bumigay but I managed to act Normal.
"Scarlet po? Sorry hindi po ako si Scarlet. Nagkamali lang po yata kayo"
Magalang kong sagot dito.
Sana naman maconvince ko sya, but I know her... Hindi sya basta-bastang naniniwala.
"No, your Scarlet. Remove you shades"
Ma authoridad na uto nito sakin.
Ginawa ko nalang din para walang problema.
"Ikaw nga Scarlet"
I startled when she hugged me tight. Gosh! I've missed my sister's hugs.
Bago pa ako tuluyang bumigay, mahina ko syang tinulak.
"Sorry po talaga. Kathryn po ang pangalan ko hindi Scarlet"
Pagsisinungaling ko.
She's about to speak pero may sumabat na sa usapan namin ni ate Aubrey.
"May kailangan po kayo sa asawa ko ma'am?"
Napatingin ako ng masama sa nakaakbay sakin na si Chleo.
What the heck! Pwede namang kaibigan, ba't asawa pa yung sinabi nya?
"Asawa?!"
Aubrey look so confused while staring at me and Chleo.
"Yes ma'am, asawa ko po ang kinakausap at niyayakap mo."
Todo ngiti pa sya habang sinasabi yun.
"Ah a-ako ang ate nya. I know this is Scarlet, my sister"
Confident nyang sabi habang nakikipagtitigan kay Chleo.
She really know me well.
"Sorry po kung hindi ka nya maalala, pero pwede bang wag nyo muna syang guluhin? Hindi kase makakabuti sa lagay nya. May amnesia kase sya kaya di pwedeng biglain ang memories nya"
Pag rarason nito. Galing nagsinungaling ah.
Walang nagawa si Aubrey nang tumalikod na kami ni Chleo at naglakad pabalik sa Van.
Nang nasa loob na kami ng Van, I pinch Chleo's waist habang pinapagalitan.
"Bat mo sinabing asawa kita huh? Nababaliw ka na ba, baka ano isipin nila pag nalaman nila yun!"
Pasinghal na sabi ko dito.
Ngumiti lang sya at nag peace sign.
Pero thankful din ako sa babaeng to, atleast napaniwala nya si Aubrey.
I'm so lucky to have a friend like her .
Kung hindi dahil sa kanya, matagal na akong nawalan ng pag asa sa buhay.
Thank you Chleo.
