Scarlet's POV
Nandito ako ngayon sa favorite place ko sa Hacienda.
Isang maliit na burol ito at may malaking puno.
Relaxing ang lugar na to dahil makikita mo mismo kung paano gumalaw ang mga ulap.
Napansin ko'ng nagdidilim na pero wala pa rin akong balak bumalik sa Mansyon.
Humiga ako sa ilalim ng malaking puno habang nakatingin lang sa langit.
Natuwa ako ng may nakita akong maliit na star, pero agad ding nalungkot.
Mag isa lang sya, parang ako.
I felt so alone kahit napapalibutan pa ako ng maraming tao.
Ilang minuto ko syang tinitigan.
Maya-maya lang ay may sumulpot na malaking bituin sa tabi neto.
Napangiti ako.
Hindi ko na inalis ang mga mata ko sa kanilang dalawa.
Parang nagkaruon ako ng pag asa.
Pag asa na darating din sa buhay ko ang isang tao para damayan ako.
.
.
"And it's me, My soulmate"
Napaupo ako dahil sa gulat ng sumulpot si Yuri sa tabi ko.
"The heck! Ba't mo ko ginulat huh?"
Galit na tanong ko sa kanya.
Di nya lang ako pinansin at tumingala para tignan ang dalawang bituin na nakita ko kanina.
"Bat ka ba nandito huh? Dahil wala kang nadatnan sa kwarto ko? Bakit? Gagahasain mo na naman ako?
Gosh! Yuri, tigilan mo na ako pakiusap lang"
I begged.
"I can't"
Mabilis nyang sagot.
Damn! Tigang na tigang ba to?
"Ganun ka na ba talaga ka ti--"
She cut my word
"I can stop raping you... But I can't stop chasing you"
Madiin nyang sabi.
Napatahimik ako sa sinabi nya.
Anong ibig nyang sabihin?
"Malalaman mo rin yan, soon"-Yuri
Pagkatapos nyang sabihin yun ay wala nang nagsasalita pa sa amin.
Umupo sya sa tabi ko kaya umusog ako ng kunti papalayo sa kanya.
Pero nagulat ako humiga sya at inunan ang lap ko.
Itutulak ko na sana yung ulo nya paalis sa lap ko pero di ko maigalaw ang mga kamay ko.
Aargghh! Ayan na naman sya.
"Let me. I'm not going to do anything that will make you mad
She Chuckled
Hinayaan ko nalang sya tutal wala naman akong magagawa
"You have a problem right? Spill it"
Ma authoridad nyang sabi.
Ano sya? Hello? Pagkatapos nya akong reypin tapos aakto syang parang friend ko? Duh
"Come on. Tell me.
Alam ko kung bat ka nandito dahil gusto mong mapag isa because of that problem"
Sabi nya pa
"Nakakabasa ka naman ng isip diba? Siguro naman alam mo na kung ano yung problema ko, kung hindi pa.. just read my mind instead"
Mataray kong sagot sa kanya. Kabanas din kasi to.
"Mas nakakagaan ng loob kapag kinekwento mo mismo sa iba ang problema."
Giit pa nya
Wala akong nagawa kundi sabihin sa kanya lahat. Yung sa Parents ko, Yung kay Flinn at Rio.
Totoo nga yung sinabi nya, gumaan nga ang loob ko ng ikinwento ko sa kanya ang aking problema.
Kahit sa kanya din mismo, unti-unti na ring gumaan ang loob ko.
"Kaya kapag may nagsasabing mahalaga daw ako sa kanila, feeling ko.. hindi ako karapat dapat."
Pagtapos ko sa pagkekwento.
"Hindi totoo yan"
Ang lamig ng pagkasabi nya nun.
Pero maya-maya lang ay ngumiti rin sya, na ikina tibok ng mabilis ng puso ko.
Siguro dahil ngayon ko lang sya nakitang ngumiti ng ganito.
Yung sincere na ngiti.
"May tula ako para sayo"
I furrowed my brows.
May alam pa palang iba ang manikang to bukod sa kamanyakan?
"Oh sige nga"
Hamon ko dito .
Ngumiti ulit sya ng malapad saka sinimulan ang sinasabi nyang tula.
"Isang munting tula,
handog para sayo binibining napaka ganda
Nawa'y maibigan mo't ikaw matuwa"
Pag sisimula nya habang titig na titig sa mga mata ko.
"Maihahalintulad ko sa buwan ang iyong ganda,
Napakaganda't nakakahalina
Yung tipong pag nakikita mo'y tiyak na matutulala ka"-Yuri
Tinuro nya ang buwan na unti-unting lumalabas mula sa nakaharang na mga ulap.
Wala sa sariling napangiti ako dahil sa ganda ng buwan na aking nakikita.
"Nakakasilaw ang iyong ngiti,
Napakaganda't napakapula ng iyong mga labi.
Ikaw ang naging liwanag sa gabing madilim
Sa kabila ng mundo mo'ng makulimlim"-Yuri
My smile faded dahil sa huling sentence na sinabi nya.
Makulimlim nga ang mundo ko.
Walang liwanag, walang saya.
Puro kalungkutan.
"Ngunit bakit tila naglalaho ang iyong sigla?
Ba't hindi kana kasing liwanag ng dating buwan na aking kilala?"-Yuri
Yumoko ako para tingnan sya na kasalukuyan paring nakahiga sa legs ko.
Nakatitig pa rin pala ito sakin.
"Iniisip mo bang hindi ka na karapat-dapat?
Ako ngayo'y magiging tapat,
Binibini, ang ganda mong iyan ay natatangi,
Ni puso ko'y natutunaw, sa twing ika'y ngumingiti
"-Yuri
I rolled my eyes
Nambola pa.
"Ang iyong pusong busilak,
Sing busilak ng isang bulaklak"
Ako lang siguro yung bulaklak na pinagpalit para lang sa carabao grass.
I chuckled because of my own thought.
"Binibini nawa'y bigyang halaga ang iyong sarili,
Wag hayaang apak apakan ng kung sino man ang iyong pagiging babae,
Wag magpapalinlang sa ginoong walang ibang ginawa kundi ika'y saktan at pahirapan"
Talagang hindi na, napapagod na din naman kasi akong masaktan.
"Wag kalimutan ang aking sinabi
.
Karapat dapat ka, oh mahal kong binibini"
