မင်းကလွဲ၍(မင္းကလြဲ၍)

Chapter - 9(Uni+Zaw)

Zawghi

"ဒီေန႕ သင္ေပးတဲ့chordေတြကို ေသခ်ာျပန္က်င့္ခဲ့။မနက္ျဖန္ျပန္စစ္မွာေနာ္''
Clubက စီနီယာေတြက ေတာ္ေတာ္စိတ္ရွည္ၾကသလို စည္းကမ္းပိုင္းတြင္လည္းတင္းက်ပ္မည့္ဟန္။အျခားမၾကည့္နဲ႕ေလ။p'dimရဲ႕ခပ္ျပတ္ျပတ္စကားသံႏွင့္ အၾကည့္စိမ္းစိမ္းေတြက သက္ေသခံေနသည္။
အင္းေလ ဒီchordေတြနဲ႕ေတာ့ ဒီညအိပ္ရမယ္မထင္။
အျပင္ထြက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ tine
3ရက္ေလာက္ေရွာင္ေနသည့္sarawatနဲ႕တည့္တည့္တိုးေတာ့သည္။နမ္းသည့္ကိစၥျဖစ္ၿပီးကတည္းက tineမွာ အလုပ္တစ္ခုတိုးလာ၏။clubၿပီးသည္ႏွင့္ အျပင္ကို တလေဟာေျပး၊ကင္တင္းမွာလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ၊cheerleadingကိုလည္း ခြင့္ယူကာ ေရွာင္ရွားေရးအလုပ္ကို လုပ္ေနခဲ့သည္။ယေန႕ေတာ့ လြတ္မဲ့လမ္းမျမင္ေတာ့။
မ်က္ႏွာထားတည္တည္နဲ႕သူ႕ကို ဝါးစားမတတ္စိုက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ေက်ာေတြစိမ့္သက္ကာ လည္ေခ်ာင္းပင္ေျခာက္သြားသလို။
သို႔ေသာ္ သူမသိသလိုလုပ္ၿပီး ေရွာင္သြားရန္ျပင္လိုက္သည္။ဒုတိယေျခလမ္းမစခင္မွာပင္ သူ႕ခႏၱာကိုယ္သည္ ဆြဲလွည့္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။
"ေျပာစမ္း ဘာလို႔ငါ့ကိုေရွာင္ေနရတာလဲ Tine''
Tine၏ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို တင္းေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ sarawat၏မ်က္ႏွာသည္ နားမလည္သည့္အရိပ္အေယာင္ေတြနဲ႕ျပည့္ေနသည္။
Tineဆတ္ကနဲျပန္႐ုန္းလိုက္သည္။
"မေရွာင္ပါဘူး။ငါ့ကိုယ္ငါ လုပ္စရာရွိတာလုပ္တာ။''
"မေရွာင္ဘူးဟုတ္လား။အၿမဲတမ္းၾကည့္လိုက္တိုင္း ေရွာင္ေျပးေနတာဘဲ။cheerleadingေရာ ဘာလို႔မလာတာလဲ။''
"ငါ့ငါ မလာတာ။မင္းနဲ႕ဘာဆိုင္လို႔လဲ။''
Tineသည္ စိတ္မရွည္သလိုခတ္ဆတ္ဆတ္ေျပာလိုက္သည္။႐ုတ္ခ်ည္းဆိုေသာ္ sarawat၏မ်က္ႏွာသည္ နားမလည္ရာမွ ေဒါသထြက္သည့္အရိပ္အေယာင္ေျပာင္းသြားသည္။နာက်င္သြားသည့္ဟန္နဲ႕မ်က္ရည္အခ်ိဳ႕‌ေဝ့‌ေန‌ေသာမ်က္ဝန္း‌ေတြဆနဲ့tineကို စိုက္ၾကည့္ေန၏။
ဘာလို႔လည္းေတာ့မသိ။သူ႕ရင္ထဲတြင္လည္း က်င္ခနဲျဖစ္သြားသလိုခံစားရသည္။
"ကိုယ္ အဲ့ေန႕က ''
sarawatအသံသည္ ႐ုတ္တရက္တိုးညွင္းသြားသည္။
"မင္းကို နမ္းလိုက္တာမႀကိဳက္လို႔လား''
Tineဘာေျဖရမွန္းမသိ။လြယ္အိတ္ကိုသာ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္၍ ေနေနမိသည္။
"မင္း မႀကိဳက္ဘူးဆိုေပမဲ့ မင္းကို လိုက္မယ္လို႔ကိုေျပာၿပီးသားဆိုတာ သိတယ္မလား။''
Tineရွက္႐ြံ႕စြာနဲ႕ေခါင္းကို ငုံ႕လိုက္သည္။
လြယ္အိတ္ႀကိဳးကို ကိုင္ထားသည့္လက္ကလည္း ေဇာေခြၽးေတြျပန္လာသည္။
"မေန႕က မင္းကို နမ္းတာလည္း ငါ့ပထမဆုံးအနမ္းဘဲ။ငါခ်စ္တဲ့သူကိုဘဲငါေပးတာ။''
Tineမ်က္ႏွာေတြ ထူပူေန၏။အစြမ္းသာရွိရင္ ေကာင္းသား။ဒီကို႔ရို႔ကားရားအေျခအေနကေန ျမန္ျမန္ေျပးထြက္ခ်င္လွၿပီ။
"Tine ''
ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ tineေခါင္းေမာ့လိုက္သည္။သူ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သဲ့သဲ့ခ်ကာ အမွန္အတိုင္းေျပာရန္စိတ္တံုးတံုးခ်လိုက္သည္။
"ငါ အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ ေနရခက္လို႔။ၿပီးရင္ ငါကေယာက်ာ္းေလးမႀကိဳက္ဘူး။မိန္းကေလးဘဲႀကိဳက္တာ။''
sarawat ကြၽတ္ခနဲတစ္ခ်က္စုတ္သတ္သည္။tine စိတ္တင္းကာေျပာစရာရွိတာဆက္ေျပာရန္ျပင္လိုက္သည္။ထိုစဥ္မွာပင္
"ေျပာခ်င္တာက ငါ့ကိုမႀကိဳက္ဘူးလို႔ေျပာမွာမလား။''
Tine ေခါင္းကို သဲ့သဲ့ၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ေခါင္းထဲတြင္ေတာ့ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာရႈပ္ေထြးေနသည္။
"ရတယ္။ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တစ္ခုေျပာမယ္ေနာ္။''
ထိုစကားသံတစ္ခုနဲ႕အတူ ရီေဝေနေသာမ်က္ဝန္းေတြနဲ႕သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္လာ၏။
သူဖြေနက်ျဖစ္ေသာ tineဆံပင္ေတြကိုခါတိုင္းလိုပင္ ႏူးညံစြာပြတ္သပ္ေပးျပန္သည္။
"မင္း ငါ့ကို ႀကိဳက္ရမယ္လို႔မေျပာဘူး။ဒါေပမဲ့
မင္းကို လိုက္ဖို႔အတြက္ မင္းရဲ႕ႏွလုံးသားကိုေတာ့ဖြင့္ထားေပး။က်န္တာ ဘာမွမေတြးနဲ႕''
(ဒီစာေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕က seriesထဲမွာပါတာဆိုေတာ့ readersေလးေတြသိၾကမွာပါ။အရမ္းသေဘာက်လိဳ႕ ျပန္ထည့္ေရးထားတာ။
သက္ဆိုင္ရာကို crdေပးပါတယ္ေနာ္)
Tineဆြံအကာ အေၾကာင္သားျပန္စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ေသခ်ာသည္။sarawat႐ူးသြားတာဘဲေနမွာ။
"မင္း အဲ့ေန႕ညက ေခါင္းမ်ားထိသြားတာလား။စိတ္ပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့လို႔ ငါ့ကိုႀကိဳက္တာ''
သူခနဲ႕ေျပာေတာ့ ရယ္သံဖြဖြထြက္လာသည္။
"အဲ့လိုဆို ငါစိတ္မမွန္တာ အထက္တန္းကတည္းကဘဲ။''
"ဘာ''
"ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ဒါဆို ငါ ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီေနာ္။''
"ခ်ီးဘဲ ဘာခြင့္ျပဳခ်က္လဲ။''
"ဒီေန့ကစၿပီးမင္းကို တကယ္လိုက္မယ္။တားလည္းမရဘူး။''
ေျပာရင္းနဲ႕sarawatမ်က္ႏွာတြင္ ေက်ာခ်မ္းစရာေကာင္းေသာအၿပဳံးတစ္ခုေပၚလာသည္။
လူယုတ္မာအၿပဳံး tineစိတ္ထဲကေန တိတ္တိတ္ေလးက်ိန္ဆဲလိုက္သည္။
"အင္း တကယ္လို႔တားခဲ့ရင္လည္း အဲ့ေန႕ကလိုအက်ိဳးဆက္ဘဲရမွာေလ။တကယ္ ခ်ိဳၿမိန္လြန္းတယ္။''
"မင္း ခ်ီးဟာ ။ေတာ္ၿပီ ေရွ႕ကဖယ္ ။''
Tineေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕sarawatကို တြန္းဖယ္ကာ ျပန္ရန္ျပင္လိုက္သည္။သို႔ေသာ္ သူ႔လက္ေတြသည္တစ္ဖန္ လွမ္းဆြဲျခင္းခံရျပန္သည္။
"လႊတ္ဟ ငါအိမ္ျပန္ရမယ္။''
"လိုက္ပို႔ေပးမယ္။
"မလိုဘူး။ငါ မိန္းကေလး မဟုတ္ဘူး။"
Tineသည္ ေကာ္လိုကပ္ေနေသာ sarawatကိုအတင္းခြာထုတ္ကာ ကားပါကင္နားေရာက္လာခဲ့သည္။
"ဆိုင္ကယ္ထက္ ကားကပိုေကာင္းတယ္။ကားေပါ္တက္"
"ငါက ကားထက္ဆိုင္ကယ္ပိုႀကိဳက္တယ္။"
Tineဆိုင္ကယ္ဉီးထုပ္ေစာင္းရင္းရႊဲ႔‌ေျပာလိုက္သည္။
"ေနာက့္ေန့ဆို ဆိုင္ကယ္ဘဲေမာင္းမွ"
"အရူး"
သူတိုးတိုးက်ိန္ဆဲကာ ဆိုင္ကယ္ကိုေမာင္းထြက္လာခဲ့၏။
ဒါေတာင္ ေနာက္ကေန "Tine ဒီေန့ကစၿပီး မင္းကိုငါ့အပိုင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျပမယ္။"ဆိုသၫ့္ေအာ္ဟစ္သံကို ၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားလိုက္ေသးသည္။
ေတာ္ေတာ္စိတ္ႀကီးဝင္တာဘဲ။
ဆိုင္ကယ္ဉီးထုပ္ေအာက္က‌ေန ထိန္းခ်ဳပ္ထားေနရတဲ့အၿပံဳးတစ္ခုကို ၿပံဳးလ္ုက္မိသည္။မည္သို့ပင္ျဖစ္ေစသူ စိတ္အႀကီးအက်ယ္ရႈပ္ခဲ့ရတဲ့ျပသာနာက ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းသၫ့္အျဖစ္ေလးသို႔ဂုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။